پای لنگ محافظه کاران در انتخابات 2008

نگاهی گذرا به سابقه سیاسی نامزدهای مطرح جمهوریخواه در انتخابات سال آینده آمریکا روشن می سازد که آنها بیشتر به کوتوله هایی سیاسی شبیه هستند که نه تنها امتیازی نسبت به هم حزبی کاخ سفید نشین خود ندارند، بلکه حتی با وی نیز قابل مقایسه نیستند.

نظرسنجی ها در مورد میزان اقبال آمریکایی ها به نامزدهای انتخابات 2008 نشان می دهند که رودی جولیانی، شهردار سابق نیویورک از سایر رقبای هم حزبی خود جلوتر است. این در حالی است که اخیرا گزارش هایی در مورد جولیانی منتشر شده اند که بیانگر واقعیاتی جدید هستند. واقعیاتی که یا موجب سقوط وی در جدول رقابت ها خواهند شد و یا این که در صورت راهیابی او به مرحله رای گیری نهایی ماه نوامبر 2008، دست هایش را در مقابل رقیب دموکرات خواهند بست.

جولیانی در حالی که سایر رقبای هم حزبیش داغ یک ازدواج مجدد را بر پیشانی دارند، ازدواج سوم را در زندگی خصوصی اش به ثبت رسانده است. وی همچنین پیش از جمهوریخواه شدد در احزاب مختلف حضور داشته است. همین تناقض شخصیتی بود که باعث شد در حالی که وی مشغول مبارزات انتخاباتی خود برای کسب ریاست شهرداری نیویورک بود، از تلاش ها برای تصویت قانون آزادی سقط جنین که یکی از خطوط قرمز جمهوریخواهان در آمریکا محسوب می شود، حمایت کند.

از طرفی به نظر می رسد که فرزندان جولیانی نیز خیلی با گرایش های نه چندان ریشه دار پدرشان به عقاید جمهوریخواهان همراه نیستند. کارولین، دختر 17 ساله جولیانی گفته است که از باراک اوباما، نامزد دموکرات ها در انتخابات ریاست جمهوری حمایت می کند. اندرو، پسر 21 ساله جولیانی نیز پیشتر تاکید کرده بود که تمایلی به همراهی پدرش در مبارزات انتخاباتی ندارد.

از سوی دیگر دوران سیاسی جولیانی آن طور که اعضای تیم انتخاباتی اش مدعی هستند، درخشان نیست. گفته می شود که یکی از دستاوردهای جولیانی این است که در پایان دوره ریاستش در شهرداری نیویورک، این شهر شاهد مازاد بودجه بوده است. اما برخی این مازاد بودجه را یکی از پیامده های ناخواسته و غیر تعمدی سال های "اقتصاد جدید" در دهه 90 آمریکا می دانند. پس از این دوران بود که شهر نیویورک نیز مانند بسیاری دیگر از شهرهای آمریکا با مشکلات بودجه ای جدید دست به گریبان شد.

این موضوع که جولیانی هم اکنون محبوب ترین نامزد جمهوریخواهان در انتخابات پیش روی آمریکا است، واقعیت های بسیاری را در مورد وضعیت سایر نامزدهای این حزب روشن می کند. یکی از آن واقعیت های این است که حزب جمهوریخواه نتوانسته است تاکنون شخصیت باپشتوانه ای را برای انتخابات سال آینده کند.

میت رامی، اصلی ترین رقیب جولیانی در حزب جمهوریخواهان که با شعار "رهبری.مقتدر.جدید" در میدان حضور یافته، با مشکل عدم حامی مالی مواجه است. این وضعیت رامی را مجبور کرده که برای خارج نشدن از دور رقابت، تمام اندوخته مالی اش را به کار گیرد.

جان مک کین، دیگر نامزد جمهوریخواهان در رقابت های اولیه انتخابات ریاست جمهوری 2008 که عنوان رقیب اصلی جورج بوش را در انتخابات گذشته با خود یدک می کشد و زمانی اصلی ترین امید جمهوریخواهان در انتخابات 2008بود، در حال حذف شدن از دور رقابت ها است. ظاهرا موهای سپید و شکم بزرگ مک کین اصلی ترین رقبای وی در تلاش او برای کسب محبوبیت میان جمهوریخواهان هستند.    

افزون بر اینها عملکرد جورج بوش در دوران زمامداریش تا آن حد قابل دفاع نیست که بتواند هم حزبی هایش را در رقابت برای نشستن بر صندلی ای که او اکنون بر آن تکیه زده است، یاری دهد. جورج بوش به عنوان رئیس جمهوری شناخته شده است که درست در مسیر مخالف آن جهتی که وعده داده بود، حرکت کرده است.

آمریکا در حال حاضر بسیار بیشتر از زمانی که تازه بوش سکان هدایت این کشور را برعهده گرفته بود، مقروض است. افزون بر این آمریکایی ها اکنون بیش از هر زمانی در گذشته سنگینی شبح هولناک ناامنی را بر فراز کشورشان احساس می کنند. این در حالی است که فاصله میان فقرا و اغنیا نیز در آمریکا فزونی یافته و اقتصاد این کشور دوران بی سابقه ای از رکود و تزلزل را تجربه می کند.

در واقع جناح راست در آمریکا تاکنون در پاسخگویی به سوالات مهمی که جامعه این کشور در عصر جهانی سازی با آنها روبرو است، ناکام مانده است. این پدیده تاکنون بیشتر در جهت معکوس خود عمل کرده و باعث شده است که تنها بخش کوچکی از جامعه آمریکا از مزایای آن بهره مند شوند.

بدین ترتیب محافظه کاران آمریکا اکنون با سیاقی که اسلاف شان دنبال می کردند، فاصله زیادی گرفته اند. در گذشته بودند محافظه کارانی که توانستند باوجود درگیری در جنگ های مختلف، دستاوردهای قابل توجهی را در تاریخ کشورشان به ثبت برسانند.

ابراهام لیکلن، یکی از آنها بود. اگرچه آمریکا در زمان زمامداری وی درگیر جنگ داخلی بود، اما او توانست از فروپاشی کشورش جلوگیری کند. ایزنهاور هم در زمان جنگ جهانی دوم، به جنگ با کمونیسم رفت و ریگان، دیگر رئیس جمهور آمریکا نیز توانست در پایان جنگ سرد شاهد سقوط اتحاد جماهیر شوروی باشد.

اکنون شاید این سوال مطرح باشد که آیا دوران شکوفای محافظه کاری در آمریکا و در آستانه گرم شدن تنور مبارزات انتخاباتی 2008 آمریکا رو به افول است؟