فرصتها و تهدیدهایی که در نیویورک خلق شد

سومین سفر آقای احمدی نژاد به نیویورک و شرکت درمجمع عمومی سازمان ملل درشرایطی تقریبا متفاوت با موارد قبل انجام شد.

بی اعتنایی ایران به دو قطعنامه صادره ازطرف شورای امنیت سازمان ملل درخصوص برنامه هسته ای، تشدید اتهامات آمریکا علیه کشورمان مبنی بردخالت درعراق وحمایت ازتروریسم وهمچنین ایجاد وتشدید فضای بسیارسنگین تبلیغاتی وروانی مبنی براحتمال حمله نظامی به ایران، ازجمله این شرایط بوده اند.

تمرکزرسانه های آمریکایی برسفر  آقای احمدی نژاد و فضا سازی تبلیغاتی ورسانه ای علیه ایران، ریاست جمهور و برنامه های سفرایشان درنیویورک به شکلی کاملا متفاوت و حادتر از سالهای گذشته بر پیچیده ترشدن شرایط  و حساسیت این سفربیش از پیش افزود.

درمیان برنامه های سفررئیس جمهور، برنامه سخنرانی ایشان دردانشگاه کلمبیا و حضور در محل برجهای دوقلو وحادثه 11 سپتامبر برجسته ترین و یقینا "چالش زاترین" بخش ازبرنامه این سفر بوده است.

آمریکائیها با حذف برنامه بازدید ازمحل برجهای دو قلو به بهانه مسائل و ملاحظات امنیتی، طرفداری و حمایت ایران ازتروریسم وموضوع هلوکاست، اقدام به پاک کردن صورت مسئله کرده و تلاش کردند امکان بهره برداری تبلیغاتی و استفاده ازاین فرصت را ازطرف ایرانی سلب و قبل ازایجاد بحران آنرا مدیریت کنند.

البته می توان اذعان کرد که دستگاه تبلیغاتی و رسانه ای آمریکا درمتقاعد کردن افکارعمومی برای مخالفت با این برنامه تاحدودی موفق عمل کرد و در این رابطه مواضع افراد و شخصیتها و جریانهای سیاسی از هماهنگی و یکنواختی بیشتری برخوردار بود.

اما درخصوص برنامه سخنرانی ریاست جمهوری دردانشگاه کلمبیا مطبوعات و رسانه های آمریکا و تلاش گروههای فشارولابی صهیونیستی و بسیاری ازچهره های برجسته و مخالف جمهوری اسلامی برای اعمال فشار به مسئولین دانشگاه و همراه کردن افکارعمومی نه تنها با نتیجه مطلوب مواجه نشد بلکه یکی از اساسی ترین اصول و مبانی مورد ادعای جامعه آمریکا یعنی " آزادی بیان " را به چالش کشیده و نوعی انشقاق و اختلاف میان دیدگاهها و نظرات سطوح و لایه های مختلف مردم ، شخصیتهای علمی و مقامات دولتی ایجاد کرد.

اختلاف درمواضع خانم هیلاری کلینتون و آقای باراک اوباما دو کاندید ریاست جمهوری آمریکا ازحزب دموکرات درخصوص اجازه به رئیس جمهورایران برای سخنرانی دردانشگاه کلمبیا ازنمونه های شاخص و برجسته در این رابطه است.

بدون تردید سفررئيس جمهوربه آمریکا فرصتها و تهدیداتی را برای ایران به همراه داشته که می توان به موارد ذیل اشاره کرد:

تهدیدات :

• افزایش شدید حجم و دامنه تبلیغات علیه جمهوری اسلامی ایران و شخص رئیس جمهوری در مطبوعات و رسانه های آمریکا که دراین رابطه ابتدایی ترین اصول ومعیارهای اخلاق رسانه ای نیز نادیده گرفته شدند.
• ایجاد فرصتی برای مقامات و جریانهای تندرو وجنگ طلب و بالاخص جریانهای صهیونیست جهت طرح مواضع و اتهامات علیه ایران.
• فراهم شدن امکان و فرصت برای طرح ادعاها و اتهامات علیه ایران و همچنین توهین به رئیس جمهور منتخب یک ملت از طریق رئیس دانشگاه کلمبیا و تریبون دانشگاهی در بدترین و زننده ترین شکل ممکن(درقالب یک سناریو)

ضمن آنکه برخی تحلیلگران معتقدند مجموعه تبلیغات منفی و زشت رسانه ها وهمراهی وهمصدایی مقامات آمریکایی با آن، اقدام و سناریویی ازپیش طراحی شده بوده است تا ازاین طریق زمینه و اذهان افکارعمومی آمریکا برای پذیرش امکان و احتمال حمله واقدام نظامی علیه کشورمان آماده و متقاعد شود.

فرصتها :

• فراهم شدن زمینه وامکان برای بیان نظرات و دیدگاههای کشورمان و تلاش برای تنویرافکار عمومی آمریکا بالاخص درزمینه اتهامات وارده به جمهوری اسلامی ایران ازطرف دولتمردان آمریکایی
• بدون تردید،خواسته يا ناخواسته سفررئیس جمهور ایران و حواشی آن برجسته ترین موضوعی بود که رویداد مهم برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل درسال جاری را تحت تاثیر خود قرار داد.
• این سفرو بالاخص برنامه سخنرانی دردانشگاه کلمبیا ادعای جامعه آمریکا دربحث دموکراسی و آزادی بیان را با چالشی جدی روبرو کرد و به نوعی آزمونی براین ادعا بود.(دراین رابطه اظهارات  بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسبق اسراییل  وتاکید وی برلزوم تعیین مرزآزادی بیان درجوامع غربی قابل ملاحظه و استناد است.)
• مواضع خشمگینانه و نارضایتی شدید گروههای صهیونیستی، موضع مقامات رژیم صهیونیستی، مواضع مقامات آمریکایی بالاخص جریانهای تندرو، مواضع برخی سناتورها و همچنین کاندیداهای ریاست جمهوری آمریکا، تهدید دانشگاه کلمبیا به اقدامات تنبیهی نظیر کاهش بودجه و نهایتا لایحه پیشنهادی یک سناتورآمریکایی به کنگره درمورد اعمال محدودیت برای سفرروسای کشورهایی نظیرایران به آمریکا برای شرکت دراجلاسهای سازمان ملل و مواردی از این نوع نشان دهنده آن است که این سفرتوانسته است تاثیرات مطلوب و مورد نظر آقای احمدی نژاد را درداخل و حتی خارج از آمریکا داشته باشد.