آنچه مردم عراق می‌خواهند
عراق مرحله حساسی را می‌گذراند. حالا پس از انتخابات سراسری عراق که بر اساس نتایج اولیه به پیروزی سه ائتلاف دولت قانون، ملی و العراقیه منجر شده، عرصه سیاسی عراق وارد فاز تازه‌ای شده است که می‌توان گفت، نقطه عطفی برای آینده سیاسی عراق به شمار می‌رود.
اکنون تقریبا واضح است که ائتلاف ملی و دولت قانون شانه به شانه هم در حال حرکت هستند و یک به یک در هر استانی برای تصاحب کرسی‌های پارلمانی تلاش می‌کنند. رقابت واقعا نفس‌گیر است و پیش‌بینی هر نتیجه نهایی‌ای غیر منطقی و دور از واقعیت به حساب می‌آید.
با این حال یک نکته روشن است و آن این که اکنون دیگر این سیاستمداران و تصمیم‌گیران اصلی جریان‌های سیاسی برنده هستند که برای آینده عراق تصمیم می‌گیرند.
این سه ائتلاف باید رایزنی‌های بسیار تنگاتنگ و فشرده‌ای را آغاز کنند و از شم سیاسی خود نهایت بهره را ببرند تا نقشه سیاسی آینده را عراق که بی‌شک بر حیات و زندگی تک تک عراقی‌ها اثر خواهد گذاشت، به بهترین شکل ترسیم کنند و به اهداف ذیل برسند:
1- این انتخابات ثابت کرد که مردم عراق بعثی‌ها را به هیچ وجه نمی‌خواهند. اگر به دنبال بعثی‌ها بودند بی‌شک فهرست العراقیه در صدر قرار می‌گرفت و جریان‌های سیاسی دیگر متمایل به حزب بعث نیز پیشتاز می‌شدند، اما این گونه نشد. مردم عراق با رای قاطع خود ثابت کردند که نه تنها دیگر هیچ تمایلی به بازگشت جریان بعثی به قدرت ندارند بلکه به فهرست‌هایی رای می‌دهند که بیشترین ضربات را از رژیم بعثی خورده‌اند.
در حال حاضر خطر بازگشت حزب بعث به قدرت و رسیدن به هسته مرکزی در نظام جدید بسیار بالا است. از آنجا که ثابت شده حزب بعث یک حزب تمامیت خواه است و به غیر از منافع شخصی و حزبی به هیچ چیز دیگر نمی‌اندیشد و برای رسیدن به آن از هیچ کاری فروگذار نیست از این رو پیش‌بینی این که این حزب حتی اگر به گوشه‌ای از نظام سیاسی عراق راه یابد و بلافاصله پس از آن تدارک یک کودتای نظامی را ببیند به هیچ وجه بعید نیست. البته این نکته‌ای است که تمامی دلسوزان عراق به خوبی به آن واقفند و بی‌شک تصمیمی خواهند گرفت تا حتی الامکان تا آن جا که ممکن است این خطر را دور کنند.
2- مردم عراق از ناامنی خسته شده‌اند. آنها از این که دولت در برابر قبول مسئولیت برای تامین امنیتشان شانه خالی می‌کند یا دائما تقصیر را به گردن این و آن می‌اندازد بسیار ناخرسندند. مردم عراق مایلند فردی سکان رهبری قوه مجریه کشور را بر عهده بگیرد که از توانایی و اقتدار لازم برای تامین امنیتشان برخوردار باشد. مردم عراق به این که رهبر اجرایی‌شان را دائما شجاع بنامند به خود می‌بالند.
3- دولتی کارامد که بتواند مشکلات عدیده عراق به خصوص مشکلات اجتماعی و کمبود خدمات را جبران کند و خدمات‌رسانی به ملت عراق را بیش از پیش افزایش دهد.
4- جریان‌های سیاسی باید دولتی را برای مردم عراق ایجاد کنند که غرور بین‌المللی از بین رفته‌شان را احیا کند. مردم عراق احساس می‌کنند که 20 سال است به غرورشان توهین شده و دیگر نمی‌خواهند این توهین را بیش از این تحمل کنند از این رو دولتی می‌خواهند که این توهین را از پیشانی‌شان بزداید.
5- از همه مهم‌تر در عراق به گروه اکثریت مذهبی این کشور در طول تاریخ حدودا 90 ساله عراق بیشترین ظلم وارد شده است. شیعیان در عراق هیچ گاه نه خواهان استقلال از بغداد بودند، نه سلاحی برداشتند و با دولت مرکزی جنگیدند و نه هیچ گاه علیه طائفه‌ای خود به ذات محرک ظلم و جنگی شدند. اما بیشترین ضربه را در تاریخ عراق متحمل شدند و نهایت ستم‌ها متوجه آنها بوده است. شیعیان عراق بی‌اغراق زجر کشیده‌ترین شیعیان جهان هستند. حال که فرصتی پیدا شده تا این ظلم بدون تعدی به حقوق دیگران زدوده شود نباید اجازه داد که عده‌ای مغرض و بعثی‌پسند فرصت سوزی کنند و فرصتی بیابند تا دوران ظلم و ستم را احیا کنند.
ائتلاف‌های پیروز عراق اکنون مسئولیت مهمی بر عهده دارند. آنها باید با کنار گذاشتن اختلاف‌ها و منویات حزب و شخصی‌شان به فکر ملت و آینده عراق باشند و دولت و حکومتی در خور توجه تشکیل دهند.
نظر شما :