واشنگتن به دنبال دست همراهی چین در تحریم ایران

دیپلماسی ایرانی: ایران این روزها نقل محفل تمامی رسانه‌های بین‌المللی است. چه آنها که با اعمال تحریم‌های بیشتر علیه این کشور موافقند و چه آنها که تحریم‌ها را تنها حربه‌ای می‌دانند در دست قدرت‌های هسته‌ای برای محدود کردن دیگر کشورها و یکه‌تازی خود. در این میان چین از جمله کشورهایی است که در مقابل تحریم ایران مقاومت می‌کند. کشوری که اخیرا در سطح بین‌المللی برای ایالات متحده در عرصه اقتصادی قد علم کرده و رقیب آسیایی واشنگتن محسوب می‌شود. باراک اوباما رئیس‌جمهوری ایالات متحده از نخستین روزهای حضور خود در کاخ سفید عزم خود را برای وارد کردن روسیه و چین به حلقه موافقان تشدید تحریم‌های ایران جزم کرد. اوباما در زبان به دیپلماسی برای حل پرونده هسته‌ای تهران متوسل می‌شود، اما در پشت پرده خود را مهیا می‌کند تا تمامی گزینه‌های روی میز برای اعمال فشار بر ایران را امتحان کند.

روزنامه ژاپن تایمز در گزارشی به بررسی رابطه دیپلماتیک و تجاری میان چین و ایالات متحده پرداخته و با طرح ابتدایی این پرسش که آیا واشنگتن می‌تواند چین را به اعمال فشار بیشتر بر ایران راضی کند یا خیر؟ به تجزیه و تحلیل نقش پکن در معادلات منطقه آسیا می‌پردازد.

این روزنامه در ادامه می‌نویسد: میزان توانایی واشنگتن در بازی دادن چین و همراه کردن این کشور با خود برای حل پرونده هسته‌ای ایران تا چند هفته آینده مشخص می‌شود. پاسخ مثبت یا منفی پکن به اصرارهای ایالات متحده می‌تواند معیاری باشد برای شراکت میان دو ابرقدرت اقتصادی غرب و شرق در آینده‌ای نه چندان دور.

واشنگتن در منطقه خاورمیانه به شدت با چالش‌های جدی روبه‌رو است. از یک سو هشت سال جنگ در افغانستان توان نظامی این کشور را کاهش داده و از سوی دیگر جنگ عراق و تعهدات واشنگتن به برقراری امنیت در عراق پس از صدام حسین برای دولت اوباما دردسر ساز شده است. به این دو بحران باید مناقشه لاینحل اسرائیل و فلسطین را هم اضافه کرد. در چنین شرایطی با وجود ادعای برخی منابع مبنی بر احتمال درگیری نظامی سومی در خاورمیانه با حضور ایالات متحده و این‌بار ایران، نه توان نظامی و نه درایت سیاسی اوباما این فرضیه را توجیه می‌کند.

این روزنامه با استناد به ادعای غربی‌ها و واشنگتن در خصوص غنی‌سازی اورانیوم در ایران می‌نویسد: به باور اسرائیلی‌ها، ایران به مرحله تولید تسلیحات هسته‌ای نزدیک شده و در مسیر ساخت موشک‌هایی قرار دارد که توان هدف قرار دادن خاک اسرائیل را هم دارند.

در این میانه واشنگتن هم برای تحت فشار قرار دادن پکن، بحث حمله اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای ایران را علم کرده است. واشنگتن در مذاکرات پشت پرده خود با مقام‌های پکن از آنها می‌خواهد که میان حمله اسرائیل به ایران و اعمال فشار بیشتر بر تهران یک گزینه را انتخاب کند.

سناریوی حمله اسرائیل به ایران حتی اگر در حد حرف هم باشد برای ترساندن چین کافی‌ست. حمله به ایران یعنی بر هم خوردن توازن قدرت در منطقه و البته بالا رفتن نجومی قیمت نفت. این بحران اقتصادی برای چین که حجم معاملات تجاری آن با تهران سرسام‌آور است به معنای قرار گرفتن در مسیر بحران اقتصادی است.

این روزنامه در ادامه با گریزی به پرونده هسته‌ای کره‌شمالی تاکید می‌کند که قرار گرفتن ایران در مسیر کره ‌شمالی توازن هسته‌ای در آسیا را بر هم می‌زند. در چنین شرایطی به ادعای نویسنده این مقاله ژاپن هم برای تامین امنیت خود به دستیابی به تسلیحات هسته‌ای رو می‌آورد. در حال حاضر در منطقه آسیا تنها کشورهای چین، هند، پاکستان و اخیرا کره‌شمالی به تسلیحات‌هسته‌ای دسترسی دارند. پکن به شدت از دستیابی کشورهای همسایه مانند ژاپن به این تسلیحات واهمه دارد.

ایران در هر دو دیدار باراک اوباما با همتای چینی خود هو جین تائو محور اصلی گفتگوهای دوجانبه بوده است.

ایالات متحده و همراهانش در قاره سبز، تهدید کرده‌اند که در شرایطی که تهران تا پایان ماه دسامبر به فعالیت‌های هسته‌ای خود پایان ندهد، دور جدیدی از تحریم‌ها علیه این کشور آغاز خواهد شد. این در حالی است که تهران همواره ادعای غرب در خصوص تلاش این کشور برای دستیابی به تسلیحات هسته ای را تکذیب کرده است.

چین و روسیه که هر دو از حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل برخوردار هستند بارها تایید کرده‌اند که تحریم‌های ایران نباید تجارت‌های عام و کلی را در بر بگیرد. اکنون سوال اینجاست که آیا حضور باراک اوباما در کاخ سفید می‌تواند چین و روسیه را به همراهی با دیگر کشورهای حاضر در پرونده هسته‌ای ایران متقاعد کند یا خیر؟

ایالات متحده برای برطرف کردن بیم چین از تحریم‌های تجاری ایران، از عربستان سعودی و دیگر متحدان خود در منطقه خواسته است که بر حجم صادرات نفتی خود به پکن بیفزایند. مقام‌های امارات متحده عربی نیز ادعا می‌کنند که به درخواست واشنگتن بر میزان صادرات نفتی خود به چین می‌افزایند.