جايزه اى که اشتباها و در زمانى اشتباه به اوباما داده شد

دیپلماسی ایرانی: تاکنون به ندرت رئيس دولتى چون رئيس جمهوری ایالات متحده امريکا در اسلو توانسته است اين چنين زيرکانه در مورد جنگ و صلح صحبت کند.

مجله‌ آلمانى اشپيگل در تحليلى با اشاره به اعطاى جايزه صلح نوبل به باراک اوباما رئيس جمهوری امريکا نوشته است، اعطاى جايزه صلح نوبل به باراک اوباما را مى‌توان اشتباه دانست و مى‌توان افراد ديگر را مستحق کسب چنين جايزه‌اى دانست.

جايزه صلح نوبل جايزه‌اى نيست که تنها براى سخنرانى به کسى اعطا شود. علاوه بر اين اين جايزه به خاطر اعلام خبرهاى خوش نيز به کسى تعلق نخواهد گرفت. مارتين لوتر کينگ رهبر جنبش آزادیخواه سياهان امريکا نيز به اين دليل موفق به دريافت جايزه صلح نوبل شد که براى تحقق حقوق سياهان مبارزه مى‌کرد. هنرى کسينجر نيز به اين دليل برنده‌ جايزه صلح نوبل شد که به عنوان وزير امور خارجه‌ وقت امريکا در زمان جنگ ويتنام، اين جنگ را پايان بخشيد. ويلى برانت صدراعظم اسبق آلمان نيز به دلیل این که توانست تنش در روابط آلمان و روس ها را رفع کند این جایزه را دریافت کرد.

نتيجه مرور پيشينه‌ برندگان جايزه صلح نوبل اين است که اوباما به دو دليل شايستگى دريافت اين جايزه را نداشت؛ اول آنکه تاکنون موفقيت‌هاى سياسى خارجى آشکار و چشمگيرى از اوباما ديده نشده است، چرا که وى هنوز به طور کامل يک سال نيست که به عنوان رئيس جمهوری امريکا برگزيده شده است. همانگونه که خود وى نيز گفت: «من به تازگی کار خود را در عرصه‌ جهانى آغاز کرده‌ام.» دليل دوم و بدتر اين است که جايزه‌ صلح نوبل به مردى داده شده که گرچه خواهان صلح است اما تاکنون در راستاى فراهم آوردن شرايط براى جنگ گام برداشته است.

مجله‌ اشپيگل در ادامه به اعزام 16 هزار سرباز امريکا طى چند روز آينده و همين طور سربازان ديگر به همراه 7 هزار سرباز اروپايى به افغانستان اشاره کرده و آورده است، اگر هم کميته اعطاى جايزه نوبل تصور مى‌کرد که با چنين جايزه‌اى، امريکا را براى عقب نشينى از خاک افغانستان تشويق مى‌کند، نتيجه اين شد که اين حساب و کتاب ها درست از آب در نيامد چرا که امريکا از اسلو فرمان نمى‌گيرد. نيروهاى جنگى حاضر در افغانستان در دوران اوباما نسبت به دوره‌ بوش به سه برابر افزايش يافته‌اند و با اعزام هزاران سرباز ديگر امريکا حتى رکورد شوروى سابق را نيز خواهد شکست.

اشپیگل در مورد استراتژى جديد اوباما می‌نویسد، اگر نخواهيم استراتژى جديد اوباما را اشتباه بدانيم از درستى آن نيز به سختى مى‌توان سخن گفت. اين که اين استراتژى در پايان با خود صلح به همراه خواهد آورد يا به افسوس، کشته شدن سربازان بيشتر يا به نابودى کشاندن هر چه بيشتر رابطه‌ اسلام و امريکا خواهد انجاميد؛ مساله‌اى است که در آينده مشخص مى‌شود. اما جايزه‌ صلح نوبل که اکنون به اوباما و به خاطر پيروزى احتمالى اعطا شده است، کاپ قهرمانى نيست.

اشپيگل در پايان می‌نویسد، گرهارد شرودر صدراعظم سابق آلمان، ولاديمير پوتين رئيس جمهوری سابق روسيه و ژاک شيراک رئيس جمهوری سابق فرانسه هر سه مخالف جنگ عراق بودند. اين سه استحقاق بيشترى براى دريافت جايزه صلح نوبل داشتند. پوتين در مخالفت با بوش و سازمان اطلاعات سرى امريکا (سيا) وجود سلاح‌هاى کشتار جمعى در عراق را زير سوال برد، اين درحالى است که کشورهايى چون ايتاليا، بریتانیا، لهستان، پرتغال، مجارستان، دانمارک ، اسپانيا، چک و اسلواکى در نامه‌ا‌ى علنى در تصميم گيرى خود براى شرکت در جنگ عراق در مخالفت با مواضع شيراک، پوتين و شرودر قرار گرفتند. در آن زمان نيز در آلمان حزب سوسيال دموکرات (CDU) با فاصله گرفتن از گرهارد شرودر موافقت خود را با حضور در جنگ عراق اعلام کرد و يوشکا فيشر وزير امور خارجه وقت‌ نيز به مخالفت صريح با شرودور پرداخت.