پیشنهاد تکمیلی ایران، نارضایتی دوباره غرب

دیپلماسی ایرانی : وزیر امور خارجه ایران روز شنبه پیشنهادی را مطرح کرد که گفته می شود بخشی از پاسخ ایران به پیشنهاد کشورهای غربی در مورد تأمین سوخت رآکتور تهران بود. به گفته آقای متکی ایران آمادگی دارد ۴۰۰ کیلوگرم اورانیوم ۳.۵ درصد خود را با سوخت ۲۰ درصد در کیش مبادله کند.
وی تأکید کرد که اگر با این پیشنهاد موافقت شود بلافاصله ایران ۴۰۰ کیلو اورانیوم را به کیش خواهد برد و این پروسه را آغاز خواهد کرد.

 آقای متکی که برای شرکت در ششمین اجلاس امنیتی منطقه به منامه سفر کرده است در یک نشست خبری با اشاره به این موضوع، گفت: "ایران که در ابتدا سوخت رآکتور تهران را از طریق امریکا و پس از آن از طریق آرژانتین تأمین می‌کرد، برای برون رفت از بحرانی که خود کشورهای غربی ایجاد کرده بودند با کلیات پیشنهاد وین اعلام موافقت کرد."

وی معتقد است که ایران در رابطه با پیشنهاد آژانس که خروج اورانیوم کمتر غنی شده از ایران را در برابر تحویل سوخت اتمی به این کشور مطرح می ساخت یا باید کل پیشنهاد را رد می‌کرد یا راه میانه‌ای را انتخاب می‌کرد. متکی اظهار داست: "ما راه دوم را رفتیم و گفتیم معاوضه در طول چند سال صورت بگیرد و علاوه بر این به ۵+۱ اعلام کردیم ۴۰۰ کیلو اورانیوم ۳.۵ درصد را در کیش تحویل می‌دهیم و معادل ۲۰ درصد آن را در کیش می‌گیریم. آیا این پاسخ و ابتکار نیست؟ چرا برخی کشورها عوام فریبی می‌کنند؟"

اما واکنش غرب قابل پیش بینی بود؛ ابتدا کاخ سفید طرح اخیر ایران در مورد مبادله سوخت را رد کرد و سپس مقام های سازمان ملل با آن مخالفت کردند. از دید امریکا پیشنهاد تهران در تضاد با پیشنهاد اتمی سازمان ملل متحد است. از نظر امریکا و احتمالا آژانس و کشورهای اروپایی، ایران باید برای اعتماد سازی به خروج اورانیوم کمتر غنی شده خود اقدام کند و در قابل سوخت اتمی مورد نیازش را دریافت کند.

اما مشکل تهران با انتقال اورانیوم آن هم بطور یک جا و به میزان مورد نظر آژانس و طرف های غربی است، برای تهران اهمیت دارد که با اطمینان از دریافت مرتب سوخت اتمی، دست آوردهای هسته ای خود را نیز از دست ندهد.

با این اوضاع همچنان بن بست مذاکرات هسته ای و سرنوشت در ابهام همکاری ایران و غرب در فرایند دریافت سوخت راکتور تهران ادامه دارد.

در عین حال طرف های اروپایی و امریکا تلاش دارند با یادآوری فرصت محدود ایران برای تصمیم گیری و بازگشت به مذاکرات، زمینه پذیرش پیشنهاد خود از سوی مقامات ایرانی را فراهم آورند؛ در این ارتباط اولا امریکا تشدید تحریم ها را جایگزین ادامه دیپلماسی می داند، ثانیا اتحادیه اروپا در بیانه های اخیر خود در مورد ایران، احتمال اقداماتی جدای از تحریم های سازمان ملل را ممکن می داند و ثالثا پایان سالجاری میلادی که فرصت نهایی برای ایران تعیین شده بود، نزدیک است و احتمال می رود شرایط به سوی تصویب قطع نامه ای دیگر در شورای امنیت سازمان ملل سوق یابد.

در این چارچوب طرف های مقابل خواستار آن هستند که تهران فرصت کنونی را از دست ندهد و 75 درصد از اورانیم با غلظت پایین خود را "یکجا" تحویل آژانس دهد و در مقابل سوخت حاوی اورانیم 20 درصدی دریافت کند.

بی تردید پذیرش این پیشنهاد هر روز بیش از گذشته دشوار می شود اما باید راهکاری برای خروج از بن بست وجود داشته باشد.