چند روز خونین دیگر انتظارمان را می‌کشد تا کشتن‌ها تمام شود؟
دیگر به این باور رسیده‌ایم که خون ملت عراق آن قدر ارزان است که به مصرف سوخت حرکت‌های سیاسی داخلی و خارجی می‌رسد تا هر کدام زمینه لازم برای رسیدن به مقاصد خود را فراهم کند و در امور داخلی کشورمان دخالت کند. این روزها دوست و برادر همگی میلیاردها ریال و لیره و پوند صرف می‌کنند تنها برای یک هدف واحد، انتقام از ما... ریختن خون ما .... و نابودی کشور ما نه برای دست یافتن به چیزی یا مجازاتمان برای کاری که به ناحق در حقشان کرده باشیم بلکه از این که خودمان را از دست بندها و زنجیرهای محبوبشان و شجاع آزادی وهمیشان صدام حسین آزاد کرده‌ایم. برای همین از مقاصد طائفه‌ای عثمانی‌گرایی به مقاصد قومی و بعثی در نوسانند حتی اگر کشورمان سراسر پر از گورهای دسته جمعی شود.
آنها برای خود یک داستانی ساخته‌اند که برایشان به تابو تبدیل شده است. تابویی که ایادی عفلقی ]طرفداران میشل عفلق رهبر و مبتکر بعثی‌ها و اندیشه بعثی[ برایشان ساخته‌اند و خود را مجاز می‌دانند با استفاده از آن تابو تمام اصول اخلاقی و انسانی را زیر پا بگذارند. گویی حکم الهی دارند که به هر قیمتی شده نظام دیکتاتوری را به همان اصلوب پوسیده‌اش بر سر ملت بازگردانند و به آن تحمیل کنند. آنها مصداق این بیت شعر هستند که:
غلام اجانبند آنها ولیکن برای ملت پوستی سیاه‌اند
عراقی‌ها پس از بازکردن طوق سیاه دیکتاتوری از گردنشان اکنون صفحه آزادی را برای خود ورق زده‌اند، شاید که بتوانند از نعمت آزادی برخوردار شوند و شانی متفاوت از دیگر ملت‌ها داشته باشند. اما نمی‌دانند که افرادی هستند که با ادعای دوستی (کسانی که آنها اشغالگرشان می‌نامند) مرزها و فرودگاه‌هایشان را به روی ناصبی‌ها و نوادگان ابن ملجمی گشوده‌اند که با استفاده از اموال خود ما به جان ما می‌افتند و با استفاده از زور، خون ملت ما را به ناحق به زمین می‌ریزند. پرودگار باریتعالی در قرآن کریمش گفته است آن کسی که به ناحق خون کسی را می‌ریزد یا در زمین به فساد می‌پردازد انگار که همه مردم را کشته است. (من قتل نفساً بغیر نفس او فساد فی الارض فکانما قتل الناس جمعیا).
اینها همان کسانی هستند که از اموال دوست عزیر و فتواهای رهبر شفیقشان امام حرمین شرفین و نوکرانشان بهره می‌برند و خون ملت ما را به زمین می‌ریزند. آنها هیچ هدفی را دنبال نمی‌کنند جز این که می‌خواهند نظام بعث مجددا به عراق بازگردد. کسانی که از برکات مصالحه با بعثی‌ها و برخورداری از عفو عمومی به جایگاه‌های بزرگی در وزارت کشور و وزارت دفاع رسیده‌اند اکنون شاهدیم که از این مصالحه چه فاجعه‌های انسانی در مساجد، حسینیه‌ها و بازارهایمان رقم زده‌اند.
متاسفانه اکنون شاهدیم که وزارتخانه‌های ما به جای آن که مامنی برای ملت و مردم باشند چگونه تمام وظایف مردمیشان را ترک کرده‌اند و اکنون در کنار خونریزان و تروریست‌ها ایستاده‌اند. حال هم می‌خواهند با تاسیس حزب و گروه‌های سیاسی بزرگتر نقش بیشتری به دست بیاورند. گویا از نقش وزارتی سابقشان سیر نشده‌اند که اکنون می‌خواهند دوباره آن را تجدید کنند. شاید هم پست نخست‌وزیری را نشانه رفته‌اند. فصلی که از تخریب پل ائمه که باعث کشته شدن یک هزار عراقی عزیز آغاز شد تا کشتار مساجد، مراقد، واقعه اخیر کربلا ادامه داشت و تا روز چهارشنبه خونین نیز ممتد بود، آیا این فصل پایانی دارد؟ کما این که روز خونین دیگری نیز در انتظارمان بود (یکشنبه خونین) روزی که سیل خون‌هایش خون‌های چهارشنبه خونین را شست. چند روز دیگر باید ببینیم تا کشتار و نابودی ما پایان بگیرد؟! آیا حوادث خونین به روزها ختم خواهد شد یا قرار است خدای ناکرده شاهد ماه‌های خونین مثلا ماه رمضان خونین یا ماه رجب خونین یا ... باشیم؟
اعراب تلاش دارند به زور این را بفهمانند که اگر قرار است دین نداشته باشید این گونه است و اگر قرار است عرب نباشید باز هم این گونه است، نه خطاب و نه عتابی با شما داریم، تنها به شما می‌گوییم مجبورید با بعثی‌ها هم‌پیمان شوید و اگر نخواهید به عقب بازگردید حتی با این خونریزی‌ها هم که شده، بیشتر و بیشتر از شما می‌کشیم، با غیض و عصبیت علیه شما می‌کشیم و بیش از پیش عملیات تروریستی انجام می‌دهیم تا بتوانیم بر شما پیروز شویم.
ما هم به آنها می‌گوییم ما نیز حساب شما را قبل از هر چیز به خداوند باریتعالی حواله می‌دهیم که انتقام ما را از شما خود بگیرد و پس از آن با استفاده از دولت قانونیمان و با تمسک به سازمان‌ها و مجامع بین‌المللی حق خون‌های ریخته شده را از شما خواهیم گرفت.
نظر شما :