دفاع هسته اى مسکو؛ نشانه يى براى جنگ سرد جديد

امکان استقرار سلاح هسته ای روسی در بلاروس که "الکساندر سوریکوف" سفیر روسیه در مینسک اعلام کرده بود، موج هیجانات را در جهان برانگیخته است. اما این دیپلمات اعلام کرد که منظور او را درست درک نکرده اند. بسیاری دیگر از کارشناسان نظامی نیز همین عقیده را دارند.

کارشناسان خاطر نشان می کنند که سخنان سفیر درست تعبیر نشده اند. وی تایید نکرد که باید در خاک بلاروس تجهیزاتی مستقر شوند که "ارتباطی به سلاح هسته ای" دارند.

 اولاً به این دلیل که چنین تاسیساتی در بلاروس اکنون نیز وجود دارند. این شامل ایستگاه راداری "ولگا" برای هشدار حملات موشکی در منطقه بارانوویچی است. این ایستگاه پرتاب موشک های قاره پیمای بالستیک که کلاهک هسته ای حمل می کنند را ردیابی می کند.

ایستگاه ارتباطاتی فرکانس بالایی نیز در حومه شهر ویلیکا قرار دارد که از جمله وظایف آن پشتیبانی از ارتباطات با زیردریایی های اتمی روسیه است که در اقیانوس کشیک نظامی می دهند.

دوماً، استقرار سایر تاسیساتی که ارتباط به سلاح هسته ای دارند، در بلاروس بیهوده است. موشک های استراتژیک روسی توپول- ام ، ویژه استقرار زیر زمینی و یا زمینی ، همانند "وایوود" و "استیلت" می توانند در مسافت حدود 10 هزار کیلومتری به هر هدفی اصابت کنند.

هیچ ضرورتی برای نزدیک ساختن موشک ها به مرز خارجی وجود ندارد. بویژه که اگر نمی خواهیم آنها زیر ضربه هوایی قرار گیرند.  

علاوه بر این، بلاروس همانند اوکراین و قزاقستان در سال 1992 در لیسبون پروتکلی را امضا کرده و عضو قرارداد "START-1" شدند و بدین ترتیب متعهد شدند که به قرارداد منع سلاح هسته ای بعنوان قدرتی غیر هسته ای ملحق شوند.

 اما روسیه نیز متعهد شد که تمامی تسلیحات هسته ای خود را در خاک خود نگهدارد. نقض این تعهدات و خروج از این قراردادها فاجعه آمیز است. این نقض تمامی سیستم منع گسترش سلاح هسته ای خواهد بود.

اما اينکه ممکن است در خاک بلاروس تسلیحات هسته ای روسی مستقر شوند، این نتیجه ای است که کارشناسان روسی و خارجی از مصاحبه "الکساندر سوریکوف" سفیر فدراسیون روسیه در جمهوری بلاروس به آن رسیدند.

وزارت امور خارجه روسیه با تاخیر بسیاری به سخنان سفیر واکنش نشان داد که از این می توان نتیجه گیری کرد که آنان در صدد بررسی و سنجش واکنش غرب نسبت به این مسئله بودند.

مصاحبه سوریکوف شوق و شور بسیاری در کارشناسان نظامی روسیه برانگیخت. بلافاصله خواسته درونی نظامیان جناح راست بروز یافت " باید منطقه تحت نفوذ را توسعه داد و هر چه بیشتر به سمت ناتو پیشرفت کرده و پایگاه های هسته ای را مستقر کرد."

بلاروس از کالنینگراد (غربی ترین نقطه روسیه) بهتر است، زیرا ایجاد پایگاه های نظامی جدید در روسیه، سرزمین های جدیدی را اضافه نمی کند.

علاوه بر این چنین تمایلی وجود دارد که تماشاگر متغیر شدن اروپا در مقابله پیمان ورشو و ناتو بود.

جای تردید نیست که همسایگان روسیه، در درجه اول در لهستان و کشورهای حاشیه بالتیک، با شادی از این رویارویی جدید استقبال می کنند.

وزیر دفاع لیتوانی اعلام کرده است که "طرف روسی درباره جابجایی نمایشی سلاح تهاجمی کشتار جمعی سخن می گوید که علیه اروپاست". او نیز آنچه را که می خواهد به جای حقیقت جلوه می دهد.

لحن سخنرانی های دوران جنگ سرد بطور کامل بازگشته است. می توان از قبل پیش بینی کرد که سیاستمداران و مطبوعات اروپا و آمریکا چه خواهند گفت.

 آنها مسلماً توقف حضور روسیه در قرارداد پیمان تسلیحات معمولی در اروپا، از سر گیری پرواز ناوگان استراتژیک هوایی روسیه و تهدید استقرار سلاح هسته ای در بلاروس را در یک ردیف قرار می دهند.

بر این اساس باری دیگر اعلام خواهند کرد که به علت افزایش خشونت روسیه، باید ناتو را تقویت کرد و سپر ضد موشکی را مستقر کرد.

تحليلگر روزنامه "نیزاویسیمایه واینایه آبازرنیه در روسيه در مقاله اى که روز اول سژتامبر در اين روزنامه منتشر شده مى نويسد که مهم نیست که سفیر روسیه چه گفته است. مهم این است که "شاهین" ها برای زمانی که نقشی بسیار مهم تر را در ساختار جهان بازی می کرده اند، دل تنگ شده اند و برای این لازم است که بار دیگر جهان را تقسیم کرد.

در روسيه روزنامه هاى غير دولتى کمتر چنين مسايلى را به بحث مى گذارند بنابراين مى توان اين ديدگاه را به خواست واقعى مسکو بسيار نزديک دانست.