پاریس همچنان بی قراری می‌کند
ستون گروه مذاکره کننده در مورد فعالیت‌های هسته ای اریان را کشورهای اروپایی در چارچوب 1+5 تشکیل می دهد، این کشورها با تشکیل این گروه سعی داشتند بررسی موضوع مهم فعالیت ها، اهداف و برنامه های هسته ای ایران را از مسیری مطمئن دنبال کنند؛ مسیر مذاکره تجربه تلخ برخورد و هزینه‌های سنگین تقابل را دور می‌زند و صلح و ثبات منطقه و جهان را تضمین می‌کند، این راهی بوده که تاکنون پیش روی اروپا قرا داشته و اروپاییان تمایلی به خروج از این راه نداشته‌اند.
اما تا پیش از ارائه بسته دوم پیشنهادی ایران، سکوت این کشور در برابر درخواست ادامه مذاکره و پس از ارائه این مجموعه، پرهیز از پرداختن به اصل موضوع مذاکره یعنی فعالیت‌های هسته‌ای ایران و دل نگرانی‌های غرب در بسته مذکور، جای تردید را میان اروپاییان در مورد ایران و چشم انداز نامطمئن ادامه مذاکرات هر چه بیشتر باز کرد.
رئیس جمهور فرانسه روز سه شنبه برای یک بار دیگر ایران را در مرکز خطرآفرینی منطقه‌ای قرار داده است. او گفته که ایران در حال کار بروی یک برنامه هسته‌ای نظامی است، این سخن سارکوزی در آستانه مذاکرات ماه اکتبر تهران و 1+5 نه تنها نشانه‌ای از احتمال هم صدایی برخی کشورهای اروپایی با امریکا در افزایش فشارها بر ایران است بلکه حکایت از تلاش فرانسه در آگاهی دادن به کشورهای اروپایی دارد، در این فرایند پاریس سعی دارد متحدان اروپایی خود را متوجه خطر خرید زمان از سوی تهران کرده و اهمیت تعیین تکلیف جامعه غرب در این شرایط را گوشزد کند.
درست در شرایطی که تهران برای مذاکره اعلام آمادگی می‌کند و واشنگتن می‌پذیرد که بدون پیش شرط توقف غنی سازی اورانیوم به پای میز مذاکره با ایران برود، این نگرانی هر روز در جوامع غربی اوج می‌گیرد که مبادا تاکید بر دیپلماسی در برابر ایران موجب پشیمانی شود، برخی تحلیل‌گران غربی بر این باورند که تهران دیگر برای مذاکره قابل اعتماد نیست و ادامه مذاکرات، خواسته تهران برای خرید زمان و دست یابی به اهداف مورد نظرش در مسیر هسته‌ای را تامین می‌کند. به این ترتیب در مقطع کنونی دیگر نه اظهار نگرانی کارساز است و نه تاکید بر ضرورت ادامه گفت و گوها، راهکار چیست؟
تلاش‌های مکرراسرائیل برای تهدید جلوه دادن فعالیت‌های ایران، تحلیل بسیاری از مراکز تصمیم‌گیری جامعه امریکا و ابراز نگرانی‌های متناوب مقامات فرانسوی، بریتانیایی و آلمانی در مورد ایران ایجاب می‌کند که راهکاری اندیشیده شود، راهکار اروپا تاکنون دیپلماسی بوده و همچنان با اظهارات خاویر سولانا، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا مذاکره اولویت اصلی است اما لابی تحدید ایران با توجه به شرایط داخلی این کشور، عملکرد آن در برابر درخواست‌های مکرر بین المللی و همچنین بسته‌ای که اشاره‌ای به دل مشغولی غرب نداشت به اندازه‌ای قدرت یافته که ممکن است مذاکره ماه اکتبر تنها برای تصمیم‌گیری در مورد نوع فشارها و یکسان‌سازی کلیه طرف‌ها در اجرایی ساختن آنها باشد.
اما ایران در مقابل باید با رویکردی مثبت وارد مذاکرات شود و با تصویری که از احساس نگرانی طرف‌های غربی خود دارد به شیوه‌ای موفق و دیپلماتیک زمینه کاهش این نگرانی‌ها را در قالب مذاکرات فراهم سازد، بی ترید برای تهران اوج‌گیری نگرانی‌های بین المللی و اجماع جهانی برای فشارهایی به مراتب سخت‌تر از گذشته مطلوب نیست.
این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که مراکز قدرتی هم در آن سوی مذاکرات دیپلماتیک انتظار انتخاب گزینه نظامی در قبال ایران را می‌کشند و هرنوع سرخوردگی در مذاکرات پیش رو می‌تواند کام آنها را شاد کند.
نظر شما :