لبنان به خانه اول بازگشت
دیپلماسی ایرانی: بحران لبنان وارد فاز تازه‌ای شده است. پس از آن که سید حسن نصر الله دبیر کل جنبش حزب الله لبنان اعلام دولت جدید این کشور توسط سعد حریری نخست‌وزیر لبنان را کاری سبک و دور از درایت توصیف کرد و آن را غیر قابل قبول خواند و متعاقب آن میشل عون نیز از پذیرش چنین دولتی سر باز زد، سعد حریری روز پنج شنبه 10 سپتامبر رسما از نخست وزیری دولت لبنان انصراف داد.
وی پس از 75 روز تلاش برای تشکیل دولت جدید نزد میشل سلیمان رئیس جمهوری لبنان آمد و رسما گفت که دیگر قادر به تشکیل دولت نیست و از این سمت استعفا می‌دهد. حریری سپس نزد خبرنگاران آمد و گفت: «رایزنی‌هایم با نیروهای سیاسی مخالف برای تشکیل یک دولت ائتلافی موفق نبوده است و من این پست را واگذار می‌کنم.»
سعد حریری که مهمترین رهبر جناح سنی مذهب لبنان محسوب می‌شود و ارتباطات تنگاتنگی با دولت عربستان سعودی دارد، به خبرنگاران همچنین گفت: «برای تشکیل دولت وحدت ملی با مشکلات همیشگی روبه‌رو شده است.»
منظور حریری مخالفت نیروهای مسیحی و شیعی با ترکیب کابینه دولت پیشنهادی او بود. در این میان با استناد به اظهارات مقام‌های حزب‌الله مشکل اصلی نزد میشل عون بوده که به هیچ عنوان حاضر به پذیرش دولتی مطابق با نظریات جناح 14 مارس و بدون در نظر گرفتن خواسته‌هایش نبوده است. به گفته مقامات لبنانی حزب الله تا آنجا که می‌شده با سعد حریری همکاری کرده است.
حریری کابینه‌ای مرکب از 30 وزیر معرفی کرده بود که از این تعداد 15 پست به مخالفان یا گروه اقلیت یا به عبارت دیگر جریان 8 مارس تعلق داشت. اما ترکیب مورد نظر او با مخالفت حزب الله و متحدان مسیحی آن روبه‌رو شد. به‌ویژه میشل عون رهبر جناح مسیحی هم پیمان با حزب الله به چند پست وزارتی مهم نظر دارد که حریری با واگذاری آنها به این گروه موافق نیست.
حزب الله نیز خواستار داشتن یک پست دیگر وزارت یا برخورداری از حق وتو است که حریری با این خواسته نیز مخالفت کرده است.
سعد حریری معتقد است که چون در انتخابات اخیر پارلمانی به اکثریت دست یافته پس باید پست‌های مهم وزارتی در اختیار او و جریان‌های وابسته به او باشد. حریری حق خود می داند که قوی ترین نیروی حاضر در هیئت دولت باشد.
در این میان جایگاه 14 مارس نیز تضعیف شده است. چرا که با خارج شدن ولید جنبلاط رهبر دروزی‌های لبنان و رهبر حزب سوسیالیست پیش‌رو که یکی از استوانه‌های اصلی جریان 14 مارس محسوب می‌شد، این جریان قدرت مانور خود را از دست داده و به موضع ضعف تنزل یافته است. جنبلاط اکنون تصمیم دارد که خود را بیش از گذشته به 8 مارس نزدیک کند و در مقابل از 14 مارسی‌ها دور شود. وی حتی در همین راستا به فکر بهبود روابط خود با سوریه افتاده است. رویکرد منفی جریان 14 مارس نسبت به حزب الله و بی توجهی به رابطه با سوریه دو موضوع محوری‌ای بودند که جنبلاط هنگام اعلام خروجش از جریان 14 مارس محور اصلی انتقادش از این جریان بود.
اکنون باید بگوییم پس از اعلام ناتوانی سعد حریری در تشکیل دولت جدید لبنان و خروج ولید جنبلاط از دایره هم‌پیمانان جریان 14 مارس که ستون مهمی در این تشکیلات محسوب می‌شد، این جریان به رغم پیروزی قاطعش در انتخابات در موضع ضعف قرار گرفته و به سراشیبی افول افتاده است.
بدین ترتیب امید به تشکیل دولت ائتلافی در لبنان که قرار بود همین روزها اعلام شود، بار دیگر با شکست روبه‌رو شد. اینک میشل سلیمان رئیس‌جمهوری لبنان باید شخص دیگری را برای تشکیل کابینه در نظر بگیرد، اما یافتن جانشینی برای سعد حریری از میان طیف سنی که مطابق با قانون اساسی کشور نیز باشد، چندان هم آسان نیست. به ویژه این که سعد حریری از مدت‌ها قبل داعیه‌دار این پست بود و افکار عمومی سنی لبنان نیز به واسطه تبلیغات روانی حریری به شدت نسبت به وی منعطف بود.
نظر شما :