دو ضربدر دو مساوی شد با ده

"دو ضربدر دو مساوی است با ده" یکی از بزرگ ترین دستاوردهای دولت نهم بود که به مدد معجزه هزاره سوم به آن دست یافتیم. مردم ایران به خصوص شهروندان شهرهای بزرگی که از ماه ها و هفته ها پیش از رسیدن 22 خرداد منتظر آمدن این روز بودند تا به سیاست های غلط دولت و انتخاب ناصحیح پیشین خود قلم قرمز بکشند، وقتی صبح روز 23 خرداد اخبار رسمی رادیو و تلویزیون ایران را شنیدند، ابتدا از حیرت انگشت به دهان ماندند و بعد از آن معنا و مفهوم خطری را که هر سه نامزد منتقد این دوره از آن سخن می گفتند، به خوبی دریافتند.

البته در میان این بهت و واماندگی، طنین قهقهه اقلیتی که با مشاهده سیل خروشان مردم در پای صندوق های رای امید از کف داده بودند به گوش می رسید. حامیان دولت از روز آغاز اطلاع رسانی نیمه شفاف رادیو و تلویزیون روز به روز در حال ریزش بودند و قلتشان در روز رای گیری بیش از هر زمان دیگر به چشم می آمد.

موسوی مردمی را در داخل و خارج از ایران به طرفداری از خود به پای صندوق ها کشاند که شاید طی سه دهه قبل پا به شعب اخذ رای کشورشان نگذاشته بودند. همه تحلیلگران و ناظران از توصیف حضور حیرت انگیز مردم (نزدیک به 85 درصد) در 22 خرداد عاجز مانده بودند. گزارشگران صداوسیما نیز به کرات از مشارکت مردم در این دوره و کثرت شرکت کنندگان به عنوان یک پدیده یاد کردند و آن را ستودند و در این زمینه گزارش های متعددی را پخش کردند.

اما چگونه "دو ضربدر دو" به عدد ده تبدیل شد؟ ظاهرا فرمول دولت نهم در القای توهم پیروزی و جاری ساختن آن نزد جامعه جواب داده بود. اگر هم این فرمول نزد افواه عموم به یک لطیفه تبدیل شد ولی دولت ترجیح داد این لطیفه را به مثابه یک واقعیت به آزمون بکشاند.

تا دو شب قبل از شروع رای گیری که مردم در شهرهای مختلف در کوچه ها و خیابان ها به حمایت از نامزد سبزپوش می پرداختند و گاه گاه حامیانی از رقیب سه رنگ نیز از حاشیه شان می گذشت و محو می شد، هیچ شواهدی مبنی بر جدی شدن فرمول مورد نظر مشهود نبود. اما یک شب قبل از انتخابات و زمانی که سیستم پیامک تلفنی توسط دولت از کار افتاد، دلهره هایی نسبت به شیوع روندی نامشروع و ناجوانمردانه در انتخابات به دل ها راه پیدا کرد.

قرار بود نمایندگان نامزدها بر سر صندوق ها از سیستم پیامک تلفنی برای ارسال اطلاعات آرا به ستادهای خود استفاده کنند. بعد از آن نوبت به سایت های اینترنتی حامیان موسوی رسید که یک به یک به فیلترینگ دچار آمدند و به این ترتیب معدود حلقه های اتصال مردم با اخبار مربوط به نامزدشان قطع شد. سرعت اینترنت به شدت کاهش یافت و در اثنای رای گیری و حضور پرشور مردم، برخی ستادهای موسوی مورد حمله گروه های سازماندهی شده اراذل و اوباش قرار گرفت. وزارت کشور نیز در حصار حلقه ای امنیتی قرار گرفت و تردد و تجمع در اطراف این ساختمان ناممکن شد.

پیشتر برخی نامزدها اعلام کرده بودند که در صورت بروز تخلف و تقلب در انتخابات، هوادارانشان را به تحصن در مقابل وزارت کشور فرامی خوانند. اما وزارت کشور از همان ساعات پایان رای گیری در کنترل ماموران پرشمار لباش شخصی و ماموران پلیس ضد شورش قرار داشت و تعدادی را نیز دستگیر کردند. نیروی انتظامی هم به صراحت اعلام کرد که به هیچ گروهی مجوز تجمع را نمی دهد و هرگونه تجمعی غیرقانونی است.

به این ترتیب تبدیل کردن فضای پرشور و حماسه آفرین حضور مردم به فضایی امنیتی و پر خشونت، حلقه ای دیگر از زنجیره ای غیراخلاقی بود که انتخابات دهم را به انتخاباتی سوال برانگیز و پرابهام بدل ساخت.

در شرایط مسدود شدن رسانه های مستقل، بایکوت شدن نامزدهای منتقد در رسانه ملی و ایجاد فضای امنیتی و رعب آور در جامعه باعث شد تا از نیمه شب یا همان بامداد 23 خرداد، فرمول دو ضربدر دو مساوی با ده، صورت جدی و عینی به خود بگیرد و در چند مرحله نتایجی عجیب از شمارش صندوق ها اعلام شود.

البته موسوی درایت نشان داد و با مشاهده حلقه های به هم پیوسته ای که خبر از حوادثی شوم در ساعات آینده می داد، در ساعت 23 شب انتخابات نشستی خبری ترتیب داد و خود را پیروز قطعی این رقابت اعلام کرد و نسبت به تقلب های احتمالی هشدار داد. این نشست آن قدر مهم بود که بنا بود عده ای از همان اوباش سازماندهی شده، به محل برگزاری نشست بتازند اما حضور پرشمار خبرنگاران داخلی و خارجی مانع شکل گیری این فتنه شد.

موسوی اعلام پیروزی کرد ولی شاید خود می دانست که قرار است اسیر دست بسته همان روش "دو ضربدر دو مساوی ده" شود که از آن پرده برداشته و نسبت به ریشه های آن در جریانات حاکم اعلام خطر کرده بود.

بازی با ارقام، دستکاری بدیهی ترین آمارها و نرخ ها، رد واقعیات و عینیاتی که جامعه به چشم دیده است و توهم و خیالپردازی که هم موسوی و کروبی و هم رضایی در جریان مناظره هایشان با احمدی نژاد بر آن انگشت گذاشتند، به سادگی و در یک برنامه منظم و از پیش تعیین شده به ظهور رسید و این بار حماسه 22 خرداد را به قلب کشید.

حالا مردمی که برای تغییر پای صندوق ها آمده بودند با تثبیت وضع موجود مواجه شده اند. اختلاف فاحشی که خبرگزاری های نزدیک به دولت از ساعات پیش از پایان رای گیری بر آن تاکید داشتند و از برتری 90 درصدی احمدی نژاد نسبت به رقبا خبر می دادند، آن قدر فاحش و دور از ذهن بود که خوشبین ترین هواداران دولت نهم را هم انگشت به دهان کرد.

بسیاری از اصولگرایان حتی کشیده شدن انتخابات را به مرحله دوم آرزو می کردند. شاید آنها نیز هنوز نسبت به فرمول "دو ضربدر دو مساوی ده" تردیدهایی داشتند. اما دولت نهم نشان داد که شعار "ما می توانیم" را به خوبی به مرحله "ما توانستیم" درآورده و هر هزینه ای را هم بابت آن می پردازد؛ چنانچه تا امروز و در موارد پرشمار داخلی و خارجی، این هزینه را پرداخته و از این پس بیشتر خواهد پرداخت.