ایران‌هراسی و احیای روابط روسیه - ناتو
با پایان فصل زمستان یخ های روابط میان ناتو و روسیه هم به تدریج ذوب می شود و بسیاری بر این باورند که مهم ترین عامل و واسط در این زمینه رئیس جمهور تغییرگرای ایالات متحده است.
چند هفته پیش تکمه قرمز رنگ reset یا همان تغییر فضای میان روسیه و آمریکا را خانم هیلاری کلینتون به روس ها تحویل داد و اینک در ناتو تحولاتی به وقوع می پیوندد که مصداق همان reset در فضای جهانی است.
در این کنفرانس سران کشورهاى عضو سازمان پيمان آتلانتيک شمالى (ناتو) نسبت به بهبود روابط با روسیه تاکید داشته و موافقت کردند که براى تقويت شوراى روسيه - ناتو گام‌هايی اساسی بردارند. ناتو اعلام کرد که با وجود اختلافات ميان روسيه و ناتو، روسيه يک شريک مهم محسوب می شود و می بایست گفتگوها را با این کشور از سر گرفت.
روسيه نيز اعلام کرد که آمادگی دارد براى بهبود روابط با کشورهای عضو سازمان پيمان آتلانتيک شمالی تلاش کند. در همین حال ديميترى روگوزين نماينده روسيه در ناتو گفت: ما پيشنهاد برگزارى نشست ويژه شوراى روسيه - ناتو را مطرح کرده‌ايم.
به گفته وى، محور اين نشست مى‌تواند طرح روسيه براى استقرار پايگاه در آبخازيا و اوستياى جنوبى باشد. گفتگوهاى شوراى روسيه - ناتو سال گذشته پس از تهاجم روسيه به خاک گرجستان و بالا گرفتن منازعات در منطقه اوستياى جنوبى متوقف شد.
اما همزمان با گرم شدن روابط روسیه و ناتو، موضوع ایران و دستیابی این کشور به پیشرفت هسته ای نیز در حاشیه کنفرانس محل بحث قرار گرفت و در این موضوع هم حضور و نقش روسیه شکلی ویژه داشت.
اگرچه به سختی می توان موضع گیری در قبال ایران را صرفا به روسیه ارتباط داد و آن را پیرو آب شدن یخ ها میان ناتو و روسیه تفسیر کرد اما نتیجه ای که از آن مستفاد می شود، نوعی فرافکنی و یا سوئیچ مسئله ایران هسته ای به سپر دفاع موشکی شرق اروپاست.
ایران تنها وزنه تهدیدآمیزی عنوان شده است که استقرار سپر دفاع موشکی را توجیه می کند. درواقع شدت تنش های آمریکا و روسیه که از نگرانی های این کشور نسبت به نفوذ نظامی و امنیتی روسیه به جمهوری های همسایه نشات می گرفت زیر لوای مسئله هسته ای ایران و تهدید خواندن این کشور رفته و به نوعی سرپوش گذاشته شده است.
علاوه بر رئیس جمهور آمریکا که در روزهای گذشته به انتقاد از فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی ایران پرداخته است، معاون دبيرکل ناتو نیز ايران را يک تهديد خوانده و به صراحت گفته است: تاکيد مى‌کنيم که سپر موشکى براى مقابله با روسيه نيست بلکه براى یک تهديد مشخص است و آن همان موشک‌هاى ايرانى است.
کلوديو پسونيرو در حاشيه شصتمين کنفرانس سران ناتو، به مقوله ثبات در خاورمیانه اشاره کرد و آن را واجد اهمیت فراوان برای ناتو دانست. وی توضیح داد: ما تکثير سلاح‌هاى هسته‌اى را تهديد بزرگی مى‌دانيم و آن را در راس برنامه های کارى خود قرار داده و نحوه مقابله با آن را بررسى می کنیم.
به نظر می رسد روابط ناتو و ایالات متحده با روسیه با تغییراتی عمده همراه شده باشد. حالا آنچه زمینه های اشتراک مساعی میان این کشورها را فراهم کرده، موضوع خاورمیانه و گسترش کشورهای هسته ای است که در صورت تداوم رودررویی شان با مجامع بین المللی، متحدان مستقل دیگری را نیز در برابر خواهند داشت.
همان طور که پیش بینی می شد آمریکا برای پیشبرد برنامه های خود در خاورمیانه و پرهیز از یکجانبه گرایی، پای اروپائیان را به مسئله ایران گشوده تا فشارها بر این کشور افزایش یابد و روسیه نیز به جبهه غرب بپیوندد.
شرایط موجود روسیه را به شریکی تازه برای غرب تبدیل کرده است. همکاری با ناتو و نزدیکی به آمریکا به معنی شریک شدن در قدرت جهانی و همان چیزی است که اوباما از آن به عنوان "مسئولیت پذیری" یاد می کند. اعطای وظایف تازه به روسیه و پیوند دادن سود و زیان آن با سود و زیان اروپا حکم می کند که فلسفه وجودی سپر دفاع موشکی جایی دیگر - غیر از روسیه - و در حوالی خاورمیانه باشد.
نظر شما :