هیچ بازگشتی برای بعثی‌ها در نظام جدید نیست

این روزها برخی سخن از بازگشت بعثی­ها به عراق و اجازه فعالیت سیاسی دادن به آنها سر می­دهند. غافل از این که حزب بعث دشمن نخست ملت عراق است و هر گونه پیمانی با آن پیمانی نامبارک و طرحی غیر قانونی است. ملت عراق نیز دست خود را از چنین پیمان سیاسی کنار خواهد زد چرا که هر گونه پیمانی با حزب بعث را مردود می شمرد.

مردم عراق به خوبی می­دانند، صدام حسین و حزب بعث چه خون­ها ریخته­اند؛ چه خانواده­ها از بین برده­اند و چه جوانانی را ناجوانمردانه به شهادت رسانده­اند. حزب بعث مسئول تمام ویرانی­ها و خونریزی­ها است و زمینه­ساز ظهور تروریسم کورد در کشور نیز همین جریان است. از این رو هر گونه مانور سیاسی با بعثی­ها لازم است که به حساب احساسات ملت و مبادی ملی ما نوشته نشود.

دعوت به بازگشت مهاجران به کشور و میهن کاری صحیح و پسندیده است اما لازم است که در چارچوب حقوق انسانی باشد و نباید آن را پروژه­ای منطبق با مصالح سیاسی آن هم مصالح سیاسی بعثی­ها برای بازگشت به سیاست و مشارکت دادن آنها در امور سیاسی کشور تعریف شود.

بی­شک چهار میلیون پناهنده عراقی فرزندان این مملکت هستند اما بعثی­هایی که در خارج به سر می­برند همگی دشمنان ملت و میهن اند و تا زمانی که توبه نکرده و از خطای گذشته خود ابراز پیشمانی نکرده­اند و تا زمانی که قانون عراق و عدالت آن را نپذیرفته­اند، مورد عفو ملت و فرزندان میهن که خود باعث کشتار و ریختن خون آنان شده­اند، قرار نخواهند گرفت. از این رو بعثی­ها باید قبل از هر چیز و قبل از آن که دست دوستی به سویشان دراز شود در برابر دادگاه جنائی حساب پس دهند. ما توقع نداریم که حزب بعث با تمام جناح­ها و وابستگانش خیری به این مملکت برساند. آنها در نگاه ملت به یک چشم دیده می­شوند و همه آنها از سوی ملت به طور کامل مردودند. نفس دمیدن در ریه بعث در حقیقت نفس دمیدن در ریه­های یک مرده است.

من از جریان­های اسلامی در عراق می­خواهم که در پرونده­ روابط با حزب بعث دقت و مطالعه بیشتر و جدی­تری بکنند و بدانند ما هرگز از نخستین شعار خود یعنی "هیچ بازگشتی برای بعثی­ها در نظام جدید نیست" یک لحظه کوتاه نخواهیم آمد.

اگر بعضی از آقایان و احزاب به دنبال آشتی ملی و مصالحه هستند، بدانند آشتی تنها با خلع سلاح، ایمان به عراق جدید، خضوع در برابر عدالت و آلوده نبودن دستان افراد و جریان­ها به خون ملت عراق میسر است. آنها نخست باید بتوانند زندگی طبیعی خود را که شروطش این موارد است، احیا کنند سپس به فکر بازسازی و بازگشت به حرکت سیاسی در عراق باشند.

لازم است در عراق موازنه­ای صحیح با مشارکت سیاسی همه افراد که به عراق جدید پایبند باشند، وجود داشته باشد سپس به فکر آشتی ملی باشیم. کسانی که نمی­خواهند عراق جدید را به رسمیت بشناسند نمی­توانند با ما شریک شوند مگر این که ما را هم ­هم­رنگ خون ملت کنند.

این موارد را یادآور شدم چرا که گویا دولت در موضعی جدید از بعثی­ها دعوت کرده که به روند سیاسی کشور بازگردند. دولت حق دارد برای تثبیت نظام جدید و پاک­سازی عراق از وجود تروریست­ها دست به تحرکاتی بزند همان گونه که جریان­های سیاسی آزادند هر چه می­خواهند بگویند و هر دیداری که مایلند حتی با بعثی­ها انجام دهند اما مطمئن باشند که اعتماد و اعتبار خود را نزد ملت از دست خواهند داد.

این را هم بگویم مراجع دینی و عموم مردم عراق به ویژه خانوده­های شهدا به شدت از بازگشت رهبران بعثی به روند سیاسی کشور و رسیدن به قدرت نگرانند. حتی شنیده شده برخی از جناح­ها و طیف­های سیاسی خواستار دادن حقوق بازنشستگی و پرداخت خسارت به بعثی­ها که دستشان به خون میلیون­ها نفر از فرزندان ملت عراق آلوده است، شده­­اند. افرادی که در زمان نظام صدام صاحب منصب و پست و مقام بوده­اند و تا آن جا که توانسته­اند با مسئولیت خود و تحت نظارت سردمداران بعثی ملت عراق قلع و قمع کرده­اند.