پشت ديوار ۱۰کاخ جهان را ببينيد

ایالات متحده: کاخ سفید

 تصویر ما در گالرى عکس، کاخ سفید در سال 1860 است.  معمار کاخ سفید در یک مسابقه برای طراحی کاخ از بین 9 طرح پیشنهادی، برگزیده شد. یکی از این طرحها به صورت ناشناس، توسط توماس جفرسون ارسال شده بود.

 رییس‌جمهور جورج واشنگتن، در شانزدهم جولای 1792 به محل شهر فدرال سفر کرد تا در این مورد تصمیم بگیرد. تصمیم او به عنوان یک مدرک واقعی ذخیره شده است.

 او سریعاً طرح پیشنهادی جیمز هوبان، مرد ایرلندی ساکن چارلزتون در کارولینای جنوبی را تایید کرد. طرحی که هوبان ارایه داد، به طرز قابل توجهی بر روی اولین و دومین پایه‌های خانه‌ی لینستر تاثیر گذاشت.

 کاخی وابسنه به مقامات دوک در دوبلین پایتخت ایرلند که هم‌اکنون محل مجلس ایرلند است. ساخت این بنا با گذاشتن نخستین سنگ در  13 اکتبر 1792 شروع شد.

یادداشتهای به جامانده از مامور عالی‌رتبه‌ دولتی گماشته‌ کلمبیا در ساخت کاخ سفید مشخص می‌کنند که پی ساختمان توسط عده‌یی از برده‌ها حفر شده است.  فونداسیون ساختمان نیز توسط نیروی کار بردگان ساخته شده است.

 ساختمان اصلی، تقریباً هشت سال زمان برد و مبلغ گزارش‌شده‌ی 233 میلیون و 371 هزار دلار (2.4 میلیون دلار در سال 2005) هزینه برداشت. هرچند که هنوز کامل نشده بود، اما در 1 نوامبر 1800 کاخ سفید آماده‌ی بهره برداری شد.

ویتنام: کاخ ریاست جمهوری

 کاخ ریاست‌جمهوری ویتنام واقع در هانوی پایتخت این کشور در بین سالهای 1900 تا 1906 ساخته شد تا فرماندار فرانسوی کل منطقه‌ی هند و چین را میزبانی نماید. این بنا توسط آگوستو هنری ویلدیو، معمار رسمی فرانسوی ویتنام ساخته شد. 

 مانند اکثر بناهای مستعمراتی فرانسوی، این ساختمان دارای نوکهای تیز اروپایی است.  تنها نشانه‌های ظاهری موجود در ویتنام هم فقط درختهای انبه‌یی هستند که روی زمین رشد می‌کنند.

وقتی ویتنام در سال 1954 به استقلال رسید، هوشی‌مینه به دلایلی نمادین، از زندگی در این بنای بزرگ سر باز زد هرچند که هنوز میهمانان حکومتی را در آنجا پذیرایی می‌کند. با این حال سرانجام یک بنای سنتی ویتنامی چوبی با حوضهایی پر از ماهی در حیاط این ساختمان ایجاد کرد.

امروزه مقبره‌ هوشی‌مینه در نزدیکی کاخ ریاست جمهوری، بخشی از هسته‌ی فرهنگی هانوی را باقی گذاشته است. این کاخ، نشستهای حکومتی را میزبانی می‌کند.

ایتالیا: پالاتزو دل کوییریناله

این قصر در ویادل کوییریناله واقع شده و روبه ‌روی پیزا دل کوییریناله قرار دارد. در سال 1573 توسط پاپ گره‌ گوری ساخته شد تا به عنوان محل اقامت تابستانی پاپ ها مورد استفاده قرار گیرد. همچنین این ساختمان برای بسیاری از گردهمایی‌های پاپ استفاده می‌شد.

این بنا تا سال 1870 به عنوان اقامتگاه روحانیون مسیحی فعالیت می‌کرد و همچنین دفاتر مرکزی مسوول دولت محلی را میزبانی می‌نمود. در سپتامبر 1870، آنچه که از حکومت پاپها باقی مانده بود نیز سرنگون شد.

 تقریباً پنج ماه بعد در سال 1871، روم به پایتخت حکومت جدید ایتالیا بدل گشت. قصر پالاتزو در در هنگام اشغال روم، تصرف شد و به محل اقامت رسمی سلطنتی پادشاهان ایتالیا تبدیل شد.

هرچند در واقع برخی از پادشاهان به ویژه شاه ویکتور امانوئل سوم (که از 1900 تا 1946 حکومت کرد) در اقامتگاههای شخصی دیگری سکونت داشتند اما پالاتزو دل کوییریناله به عنوان دفتر و محل فعالیتهای حکومتی استفاده می‌شد .

سلطنت پادشاهی در سال 1946 براندازی شد و از آن پس، این قصر به عنوان محل اقامت رسمی و دفتر کار رییس‌جمهورهای ایتالیا به کار رفت.

اسلواکی: گراسالکوویچ پالاس

 گراسالکوویچ پالاس، قصری در براتیسلاوا است و محل اقامت ریاست‌جمهوری اسلواکی به شمار می‌رود. این قصر در نزدیکی محل اقامت تابستانی اسقف اعظم قرار گرفته است.  این قصر، ساختمانی با سبک معماری قرن 18 میلادی به همراه یک باغ فرانسوی دارد.

قصر گراسالکوویچ در سال 1760 برای کنت آنتال گراسالکوویچ، نجیب‌زاده‌ی مجارستانی یک خانواده‌ کروات که به عنوان سرپرست مجتمع مجارستانی (نوعی از وزارت اقتصاد و دارایی در پادشاهی مجارستان) فعالیت می‌کرد توسط معمار آنتون مایرهوفر ساخته شد. در این کاخ بسیاری از اتاقهای زیبا و یک پلکان مجدوب‌کننده وجود دارد.

هند: راشتراپی باهاوان

راشتراپی باهاوان، محل اقامت رسمی رییس‌جمهور هند در دهلی نو است.  تا سال 1950 به عنوان منزل نایب‌السلطنه و محل اقامت فرماندار کل هندوستان استفاده می‌شد. به سال 1911، تصمیم گرفته شد که پایتخت هندوستان از کلکته به دهلی منتقل شود.

 این مساله در 12 سپتامبر توسط شاه جورج چهارم به عنوان نقشه‌یی برای ظاهر و شمایل جدید پیشنهاد داده شد و محل اقامت فرماندار کل، ابعادی بسیار وسیع و ظاهری شکیل یافت.

معمار انگلیسی، ادوین لندسیر لوتینز به عنوان یک عضو کلیدی و اصلی فرآیند زیباسازی شهر نیز اولویت معماری و طراحی اصلی برای طراحی ساختمان را دریافت کرده بود . نایب‌السلطنه اعلام کرده بود که کاخ، طراحی کلاسیکی با بن‌مایه‌ هندی خواهد داشت . 

آلمان: شلوس بلویو

شلوس بلویو کاخ دوره‌ ملوک‌الطوایفی در مرکز برلین است. این کاخ در ضلع شمالی تایرگارتن پارک در اطراف نماد پیروزی آلمان با نام "اسپیروگ 1" قرار دارد.  این کاخ محل اقامت اصلی رییس‌جمهور آلمان از سال 1994 بوده است.

این بنا در سال 1786 برای شاه فردیناند پروشه برادر کوچکتر شاه فردیناند دوم توسط معماری به نام فیلیپ دانیل باومن به عنوان اقامتگاه تابستانی این پادشاه ساخته شد. کاخ جدید در محل احداث بنایی قدیمی توسط نوبلزدروف، ساخته شده در سال 1743 بنا گردید.

 این بنا، اولین ساختمان نئوکلاسیک در آلمان بود و سه عنصر اصلی داشت: ساختمان مرکزی با 19 اشکوبه، پایه‌ مرکزی با ستونهای کورینتیانی و بالهایی در هر دو طرف.  این ساختمان با پارکی به وسعت 20 هکتار احاطه شده است.

شلوس بلویو به عنوان محل اقامت رسمی پادشاه آلمان تا سال 1918 فعالیت می‌کرد. قرارداد پایان‌بخش جنگهای فرانسه و آلمان در 3 سپتامبر 1870 در همین قصر امضا شد.  در اواسط دهه‌ 1930 به یک موزه‌  مردم‌شناسی تبدیل شد.

 بعد از آن نیز به عنوان محل اقامت میهمانان رایش سوم بازسازی شد. این بنا در می 1945 در پایان جنگ جهانی دوم، خسارت دید و در پایان دهه‌ی 1950 به کلی بازسازی شد.

از سال 1957 دومین محل اقامت رسمی رییس‌جمهور آلمان بود و جایگزینی برای ویلا هامراشمیت در بن محسوب می‌شود.

این بنا مجدداً‌ در سال 1967 بازسازی و نوسازی شد و ریچارد فن وایزسکر پس از متحدسازی آلمان، به محل اقامت اولیه‌ ریاست‌جمهوری خود در سال 1994 برگشت.

این بنا مجدداً در سالهای 2004 تا 2005 بازسازی شد تا کاستی‌های موجود در نوسازی‌های اخیر را بهبود ببخشد. رییس‌جمهور آلمان از کاخ شلوس شارلوتنبرگ برای دیدار با نمایندگان خود در این مدت استفاده کرد . اما این کاخ از سال 2006 به محل اقامت رسمی و اصلی او بدل گشت.

آرژانتین؛ کاسا روسادا

 لاکاسا روسادا (خانه‌ صورتی)، محل استقر ار رسمی هیات اجرایی حکومت آرژانتین است. این قصر در انتهای شرقی پلاتزا دی مایو، میدان بزرگی که از ابتدای شکل‌گیری شهر بوینس آیرس، مرکز استقرار بسیاری از نهادهای مهم سیاسی آرژانتین بوده، قرار دارد.

 بنای فعلی به سال 1873 برمی‌گردد و در محل استقرار قبلی ساختمانهای گمرک، اداره‌ی پست و دژ نظامی احداث شده است. بالکن کاسا روسادا که مشرف به میدان است، به عنوان لژ ویژه‌ سلطنتی مقامات بسیاری مانند اوا پرون استفاده می‌شده است .

شخصی که نیروهای صف‌آرایی‌شده‌ خود را از آنجا سان می‌دید و پاپ ژان پل دوم که در سال 1998از بوینس آیرس دیدن کرد.

 مدونا نیز بازخوانی سینمایی ترانه‌ "برای من گریه نکن آرژانتین" خود را برای فیلم اویتا پس از دیدار با رییس‌جمهور آینده کارلوس منم از همین بالکن اجرا کرد.

روسیه: کاخ کرملین

کاخ کرملین روسیه، یک مجموعه‌ی بسیار مستحکم در قلب مسکو است که مشرف به رود موسکوا از سمت جنوب، کلیسای جامع سن باسل و میدان سرخ از شرق (که اغلب از سوی غربی‌ها با خود کرملین اشتباه گرفته می‌شود) و باغ الکساندر از غرب می‌باشد.

کرملین نوعی از دژهای دفاعی و نظامی روسیه به شمار می‌رود و کاخ کرملین، معروفترین آنهاست که چهار قصر دارد و دیوارهایش با برجهای کرملین محصور شده‌اند.

اولین سازه‌های سنگی ثبت‌شده در کرملین، به دستور ایوان کالیتا در اواخر دهه‌ی 1320 میلادی و اوایل دهه‌ 1330 پس از پتروس که پایتخت حکومتی خود را از کیف به مسکو تغییر داد ساخته شدند.

در سال 1475، قلمرو حکومتی روسیه‌ی وسطی در دوره‌ی حکومت پرنس ایوان کبیر سوم متحد شد. مردی که عنوان یگانه پادشاه کبیر کل روسیه را کسب کرد و باور داشت که مسکو، تنها جانشین قانونی و شایسته‌ رم و قسطنطنیه است.

در راه محقق کردن آرزوهای شاهانه و جاه‌طلبانه‌اش، ایوان طرح بازسازی کاخ کرملین را ارایه داد و جمعی از آرشیتکت‌های ایتالیای دوره‌ی رنسانس مانند پیترو آنتونیو سولاری و مارکو روفو را دعوت نمود.

در طول تسلط ناپلئون بر روسیه در سال 1812، نیروهای فرانسوی کاخ کرملین را از 2 تا 11 سپتامبر محاصره کردند. وقتی ناپلئون مسکو را کاملاً تسخیر کرد، دستور داد تا کرملین کاملاً‌ منفجر شود.

 انبار مهمات جنگی کاخ کرملین، بخشهای متعددی از دیوار کرملین و بسیاری از برج‌های کرملین با این انفجارها منهدم شدند و کلیساها و تالارهای گرانبهایی آتش گرفتند.

انفجارها تا سه روز از 21 تا 23 اکتبر ادامه یافتند. خوشبختانه باران، آتشها را خاموش کرد و خسارات بسیار کمتر از میزان تخمین‌زده بود.

بعد از آن مقامات شوروی، پایتخت حکومت را دوباره از پتروسگراد به مسکو در سال 1918 منتقل کردند.این مجموعه در حال حاضر به عنوان کاخ و محل اقامت ریاست جمهوری فعالیت می‌کند.

لهستان: پالاس پرژیدنسکی

 کاخ پرژیدنسکی در ورشو پایتخت لهستان بنایی باشکوه به سبک معماری یونان باستان و آخرین نمونه از سازه‌هایی است که در سایت کراکوفسکی پرژدمیشیه پس از سال 1643 ساخته شده است.

 در طول سالیان، این ساختمان بارها تجدید بنا و دوباره‌سازی شده است. در 175 سال نخست آن، این کاخ دارایی خصوصی خانواده‌های اعیان و اشراف لهستانی بود.

 در سال 1791، این کاخ طرح‌ریزان و حامیان مشروطه‌ سوم می‌ماه لهستان را میزبانی کرد.  نخستین نظام مشروطه‌ی تدوین شده‌ی ملی اروپا و دومین انقلاب مشروطه‌ی دنیا پس از ایالات متحده.

در سال 1818 بود که پالاس پرژیدنسکی، وقتی به جایگاه استقرار نایب‌السلطنه‌ کنگره‌ لهستان در تحت سلطه‌ی روسیه بدل گشت، فعالیت مداوم خود را به عنوان یک بنای حکومتی شروع نمود .

در پی قیام عمومی لهستان پس از جنگ جهانی اول در سال 1918، این بنا توسط مقامات تازه روی‌کارآمده پس از قیام عمومی تصرف شد و به مسند شورای وزیران بدل گشت.

در طول جنگ جهانی دوم، این قصر به عنوان جایگاه استقرار آلمانی‌های اشغالگر لهستان استفاده شد و پس از شورش عمومی 1944 نیز دست ‌نخورده و سالم باقی ماند.

 پس از جنگ نیز فعالیت خود را به عنوان محل اقامت اعضای شورای وزیران لهستان ادامه داد. در جولای 1944 نیز با کاخ کوچک و ناامن‌تر بلودر به عنوان محل اقامت رسمی رییس‌جمهوری لهستان جایگزین شد.

برزیل: پالاسیو دو پلانالتو

پالاسیو دو پلانتالو محل کار رسمی رییس‌جمهور برزیل است. این کاخ در پراخا دوس ترس در برازیلیا، پایتخت برزیل قرار دارد. به عنوان محل کار رسمی حکومت، واژه‌ی پلانتالو به معنای زمین مسطح، به عنوان کنایه‌یی برای شعبه‌ رسمی و اختصاصی حکومت استفاده می‌شود .

معمار پالاسیو، اسکار نایمیر نام دارد که سازنده‌ بسیاری از بناهای مهم در پایتخت جدید برازیلیا است.  ایده‌ اصلی، ایجاد تصویر سادگی و مدرنیسم با استفاده از خطوط منحنی و امواج صاف برای ساختن ستونها و ترکیبهای ساختمانی خارجی بود.

این قصر، چهارطبقه است و مساحتی برابر با 36 هزار متر مربع دارد. چهار بنای اقماری نزدیک به ساختمان نیز بخشی از مجموعه هستند.