صداى زنگ ها براى آقاى بوش

نمى خواهد رييس جمهور جنگ طلب خوانده شود؛‌ فقط به سرنوشت فرزندان نسل آينده و تأثير تروريسم بر زندگى آنها فکر مى کند؛ و جنگ عراق را موفقيت آميز قلمداد مى کند. صاحب اين ايده ها چه کسى مى تواند باشد جز جورج بوش؟

سياستهاى او در عراق تحت انتقاد شديد و همه جانيه قرار دارد؛ اما بوش به ادامه استراتژى خود در عراق اعتقاد دارد و اين درحالى است که ديگر حرفهاى او، دوستان جمهوريخواهش را هم راضى نمى کند.

به نوشته روزنامه نيويورک تايمز، رييس جمهور آمريکا البته از طغيان جمهوريخواهان عليه سياستهايش به شدت هراس دارد و شايد به همين جهت هم هست که بى وقفه بر آشکار شدن نشانه هاى موفقيت در عراق اصرار مى ورزد.

 اما بوش و همفکرانش مى دانند که اگر شمار سناتورهاى جمهوريخواه و منتقد رييس جمهور همچنان افزايش يابد، راهى جز تغيير استراتژى عراق پيش روى بوش باقى نخواهد ماند.

بوش البته تنها نيست؛ و هنوز هم هستند سياستمدارانى چون سناتور جان مک کين که با شدت و حدت از لزوم ادامه استراتژى فعلى درعراق سخن به ميان مى آورند.

برخى جمهوريخواهان سرشناس همچنان به حفظ سياست فعلى در عراق اصرار مى ورزند و به همين جهت مشخص نيست که پيشنهاد تعيين ضرب الاجل براى خارج کردن نيروهاى آمريکايى از عراق، 60 راى لازم را به دست مى آورد يا خير.

در صورتى که 60 راى موافق با اين پيشنهاد وجود داشته باشد،‌ گام اوليه در سنا برداشته خواهد شد و اين مساله مورد بررسى دقيقتر قرار خواهد گرفت.

کاخ سفيد به صورت جدى وارد عمل شده تا راهى براى مقابله با انتقادات در اين خصوص بيابد و در همين راستا هم استفن هادلى -مشاور امنيت ملى آمريکا - و نيز ژنرال داگلاس لوت -هماهنگ کننده جديد سياستهاى آمريکا در عراق- به شدت به لابى و رايزنى با سناتورهاى آمريکايى مشغولند.

رابرت گيتس وزير دفاع آمريکا نيز در همين راستا بيکار ننشسته و به رايزنى با چهره هاى سرشناس هر دو حزب جمهوريخواه و دموکرات مشغول است.

مقامات کاخ سفيد در تلاش هستند که اين سناتورها را فعلاً از اعلام مواضع انتقادى در خصوص عراق بازدارند. آنها چنين القا کرده اند که سناتورهاى منتقد مى توانند اعلام نظر خود را تا ماه سپتامبر ميلادى به تاخير بيندازند زيرا در ماه سپتامبر، گزارش چگونگى تأثيرگذارى استراتژى افزايش نيروهاى نظامى آمريکا در عراق منتشر خواهد شد.

حتى جورج بوش رييس جمهور آمريکا هم به وضوح اظهار کرده که منتقدان جنگ عراق مى توانند تا زمان ارائه گزارش ژنرال ديويد پتراوس فرمانده نيروهاى آمريکايى در عراق در ماه سپتامبر صبر کنند.

پيشنهادهاى مختلفى براى تغيير سياستهاى آمريکا در عراق منتشر شده است. يکى از اين برنامه ها، خروج نيروهاى نظامى آمريکا ازعراق ظرف 120 روز را مورد توجه قرار مى دهد؛ به طورى که اين نيروها تا پايان ماه آوريل ميلادى به طور کامل از عراق خارج شوند.

حاميان اصلى اين طرح، دو سناتور دموکرات به نام هاى کارل لوين و جک ريد هستند. آنها تاکيد دارند که چنين برنامه اى، تنها مجوز حضور محدود نيروهاى آمريکايى در عراق را-آن هم براى مقابله با عمليات تروريستى،و تعليم نيروهاى امنيتى عراق- صادر مى کند.

در همين حال، بعد جديدى هم به اين بحث اضافه شده است. از سويى دموکراتها در تلاش هستند تا با استفاده از اکثريت آرا، سياستهاى بوش در مورد عراق را به کلى به چالش بکشند و از سويى ديگر، بوش هم در تلاش است چنين القا کند که خودش هم خواهان خاتمه جنگ عراق و بازگشت نيروهاى نظامى آمريکا به خانه است.

بوش البته چند بار در سخنرانى هاى اخير خود به لزوم ايجاد تغييراتى در استراتژى عراق اشاره کرده اما حتى در گزارش اخير کاخ سفيد هم تاکيد شده که هنوز براى قضاوت در خصوص استراتژى جديد آمريکا در عراق زود است.

در اين ميان، متحد شدن برخى از جمهوريخواهان براى به چالش کشيدن سياستهاى جورج بوش در عراق، زنگ خطر را براى کاخ سفيد به صدا درآورده است. اين دسته از جمهوريخواهان معتقدند که صبر کردن تا ماه سپتامبر براى بررسى نتايج استراتژى آمريکا در عراق، منطقى نيست و بايد هرچه سريعتر، مخالفت با اين برنامه را براى تحت فشار قرار دادن بوش مورد توجه قرار داد. سناتور ريچارد لوگار و نيز سناتور جان وارنر به اين دسته از جمهوريخواهان تعلق دارند.

دودستگى جمهوريخواهان در خصوص استراتژى عراق باعث در پيش گرفتن سياستهاى تاخيرى شده و اکنون سناتورهاى دموکرات نيز زبان به انتقاد از جمهوريخواهان گشوده اند و آنها را به تلاش تعمدى براى به تعويق انداختن راى گيرى در خصوص استراتژى عراق متهم مى کنند.

از جمله برنامه هاى ديگرى که در سناى آمريکا به عنوان راه حل احتمالى برون رفت از بحران فعلى عراق مطرح شده مى توان به برنامه دو جانبه اى اشاره کرد که مورد توجه دو سناتور دموکرات ديگر به نامهاى کن سالازار و لمار الکساندر قرار دارد و عناصرى از گزارش تحقيقى گروه بيکر- هميلتون هم در آن ديده مى شود.

به هر صورت، جورج بوش راه سختى را در پيش دارد و زنگ خطر براى سياستهاى او درعراق به صدا درآمده است.