روزهاى پايانى بوش و برنامه هسته‌اى ايران
در آخرین دیدار روسای جمهور ایالات متحده امریکا و روسیه، رقبای جدید و ستارگان جهان دو قطبی قدیم، پیش از پایان کار دولت جرج بوش و آغاز بکار دولت باراک اوباما، برنامه هسته‌ای ایران بار ديگر مورد بحث و بررسى قرار گرفت.
در آخرین دیدار روسای جمهور ایالات متحده امریکا و روسیه، رقبای جدید و ستارگان جهان دو قطبی قدیم، پیش از پایان کار دولت جرج بوش و آغاز بکار دولت باراک اوباما، دو موضوع برنامه هسته ای ایران و دزدی دریایی مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
جرج بوش در حالی روزهای پایانی کار خود را در کاخ سفید پیگیری می کند که به‌طور تقریبی از هیچ یک از نقطه نظراتش در ابعاد داخلی و بین المللی عقب نشینی نکرده و همچنان بر عقاید اصلی خود در داخل جامعه امریکا و عرصه بین المللی پافشاری مى کند. در بعد داخلی وی همواره وجود تجارت آزاد و اقتصاد باز را نشانه‌های جامعه توسعه یافته و مدرن در جهان کنونی ارزیابی می کرد و در عرصه بین المللی، نابودی بنیادگرایی و تروریسم و ناقضین حقوق بشر، توسعه دموکراسی در کشورهای بی بهره از آن و حمایت از نهادهایی که در منافع ملی امریکا قابلیت ابراز وجود دارند را دنبال می کرد.
حال پس از دو دوره هشت ساله تنها با اندک تعدیل- آنهم در دور دوم ریاست جمهوری- مواضع و عقاید خود را همچنان در سخنرانی هایش مورد تاکید قرار می دهد و در این میان موضع دولت وی در قابل ایران و برنامه هسته ای این کشور نیز هيچ تغييرى نکرده است.
دولت نئومحافظه کار جرج بوش در خصوص ایران همواره نظری ثابت را ابراز کرده و در دور دوم ریاست جمهوری اش تنها با اندکی تعدیل برخی راه کارها را برای بازگشایی راه مذاکره با تهران به آزمون گذاشت که نتیجه ای در بر نداشت، بوش از زمان طرح جدی فعالیت های هسته ای ایران در بعد جهانی، این فعالیت ها و ماهیت برنامه هسته ای ایران را مغایر منافع متحدان خود در خاورمیانه و در نهایت ایالات متحده تلقی کرد و در این راستا هیچ گاه محدود و محکوم کردن فعالیت های ایران را از نظر دور نداشت.
به اعتقاد ایالات متحده امریکا با باز گذاشتن دست ایران در توسعه برنامه هسته ای اش نه تنها زمینه های رقابت تسلیحاتی و هسته ای در خاورمیانه توسعه می یابد بلکه رژیم صهیونیستی - به عنوان کشوری که زمینه های تقالب با آن همواره در خاورمیانه وجود دارد- در موضعی تدافعی قرار گرفته و به این ترتیب منافع امریکا در خطر قرار خواهد گرفت.
شنبه، سوم آذر ماه در آخرین دیدار بوش و دمیتری مدودف همتای روسی او در جریان اجلاس مجمع همکاری اقتصادی آسیا-اقیانوسیه (آپک) در پرو، بار دیگر مواضع مشترک دو کشور در قبال ایران مورد بازبینی قرار گرفت و بر لزوم همکاری دو کشور در این خصوص تاکید شد. نکته قابل تامل اين است که علی رغم زمینه های اختلاف امریکا و روسیه در موارد مختلفی چون اوضاع گرجستان، استقرار سپر دفاع موشکی ایالات متحده در اروپای شرقی ، اعمال تحریم های بیشتر بر تهران و برخی دیگر، مسکو و واشنگتن نتوانستند همکاری با یکدیگر را در برابر ایران به مهره ای برای بازی های سیاسی و دیپلماتیک میان خود تبدیل کنند. در واقع موضوع فعالیت‌های هسته ای ایران از چنان اهمیتی برخوردار بود که این دو کشور دامنه سوء تفاهمات خود را به قلمرو تصمیماتشان در ارتباط با ایران وارد نکردند.
بوش و مدودف با وجود برخی عدم تفاهم ها تلاش کردند از فرصت آخرین دیدار بهره لازم را ببرند، بوش پیش از این دیدار اعلام کرد که بسیار تلاش کرده رابطه دو کشور را گرم نگاه دارد، او علت این تلاش را پا برجا ماندن این ارتباط را با هدف استفاده از تعامل موجود در زمان مورد نیاز بیان کرد و مدودف نیز بر آمادگی کشورش برای استمرار همکاری های فی مابین تاکید کرد.
دو رئیس جمهور صراحتا به این نتیجه رسیدند: لزوم ادامه همکاری دو کشور در مورد ایران و ادامه این همکاری ها در دولت بعدی به ریاست باراک اوباما.
اما اگر سیاست استمرار همکاری مسکو و واشنگتن در برابر ایران را در کنار استمرار تحریم های مالی امریکا نسبت به تهران در دولت اوباما قرار دهیم، تنها نتیجه حاصل عدم تغییر جدی رویکرد ایالات متحده امریکا در قبال ایران و برنامه هسته ای این کشور است، هدف تنها خاتمه بخشیدن به فعالیت های هسته ای ایران است و در این مسیر اروپا و دیگر کشورهای جهان چندان از مواضع امریکا دور نیستند.
در این ارتباط انگلیس به عنوان متحد اصلی امریکا و عضوی از گروه 1+5 اخیرا بر شدت فشارهایش بر تهران بر مبنای نگرانی از ادامه فعالیت های هسته ای این کشور، افزوده است و اعلام این مطلب از سوی وزیر امور خارجه انگلستان که "ایران در سال آینده میلادی بزرگترین تهدید جهانی خواهد بود"، گامی جدی در جهت تحکیم اتحاد کشورهای عضو نظام بین الملل در برابر ایران است.
نظر شما :