مضحکه اسرائیلی

نویسنده: ژیل پاری

دیپلماسی ایرانی: هیچ کس سی امین سالگرد توافق اسلو را در سپتامبر جشن نخواهد گرفت. این تلاش برای حل و فصل درگیری ارضی که از آن زمان بسیار پیچیده شده است، مبتنی بر ایجاد یک کشور فلسطینی در کنار اسرائیل بود. این امر مستلزم سازش‌های غم انگیز دولتمردان وقت به ویژه در اسرائیل بود. اکنون این امید از دست رفته است. «راه حل دو کشوری» که توسط دیپلمات هایی که در عمق وجودشان حتی یک کلمه از آن را باور نمی کنند، تکرار می شود.

آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده در سفر خود به بیت المقدس و رام الله افسانه دیگری را ثبت کرد: افسانه وضعیت کنونی که پس از «بازگشت به آرامش» و هجوم معجزه آسای مردان خیرخواه امکان از سرگیری مذاکرات احتمالی را فراهم می کند.   امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه نیز با پذیرایی از بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر تندروترین دولت تاریح اسرائیل در دوم ماه فوریه همین کار را کرد.

آنچه به دولتمردان اسرائیلی مربوط می شود، بسیار غم انگیز و تلخ است، برای آنها سازش های ارضی دیگر در دستور کار نیست. در طرف اسرائیل، تردید اکنون فقط در ماهیت الحاق تمام بخش‌های کرانه باختری است که در سال 1967 با زور فتح شدند و از آن تاریخ به بعد اشغال شدند. آنها اکنون و یا هیچ زمان دیگر هرگز نمی‌خواهد ایجاد یک کشور فلسطینی را بپذیرند.

در کنار بن بست دیپلماتیک که مسئولیت های آن می تواند به مناقشات بی پایان دامن بزند، پویایی کنونی بیش از هر زمان دیگری پویایی وحدت ارضی با حقوق متفاوت برای مردم فلسطین و اسرائیل است. پویایی که قبل از هر چیز باید حق ملت فلسطین را به رسمیت بشناسد که این همه سال رنج های تبعیض آمیز از جانب اسرائیلی ها متحمل شده است.

حمله به جنین در بیست و ششم ژانویه، به ما یادآوری کرد که ارتش اسرائیل، فضایی از دریای مدیترانه تا مرز اردن را کنترل می کند که کمتر کسی در جامعه جهانی به آن توجه دارد. در آنجا واحد واحد پول اسرائیل، شکل رایج است، و دادگاه اسرائیلی مجاز است در مورد اختلافات ارضی مربوط به چهار پنجم کرانه باختری اشغالی تصمیم بگیرد. این اختلافات در نهایت توسط یک دادگاه عالی که برخی از اعضای آن در شهرک های اسرائیلی ساکن هستند، تصمیم گیری می شود. مضحک نیست! به نظر خیلی مضحک است.

منبع: لوموند / تحریریه دیپلماسی ایرانی