مکرون مکمل طرح امریکایی ها در لبنان و عراق؟!

دیپلماسی ایرانی: هفته گذشته دو سفر مهم از امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه به منطقه را شاهد بودیم، یکی به لبنان که بر اساس وعده ای که داده بود، سه هفته بعد از نخستین سفرش به این کشور در پی انفجار بندر بیروت انجام شد، و دیگری به عراق که مستقیم از بیروت به بغداد انجام شد. 

مکرون در بیروت با مقامات ارشد این کشور از جمله با نمایندگان حزب الله دیدار کرد و اظهار داشت که "میان حزب الله و دیگر احزاب لبنانی شراکت سیاسی وجود دارد و حزب الله منتخب مردم لبنان است." اظهاراتی که واکنش های ایجابی خوبی به همراه داشت و نشان داد بر خلاف طرف امریکایی، فرانسه حزب الله را به عنوان یک واقعیت سیاسی قوی در لبنان به رسمیت می شناسد. اگرچه «مورگان اورتاگوس»، سخنگوی وزارت امور خارجه امریکا در گفت‌وگو با شبکه «العربیه» گفت که "امریکا نمی خواهد که حزب الله بخشی از دولت جدید لبنان باشد"، که البته شاید بیش از هر چیز به معنای قبول واقعیت حزب الله توسط امریکا اما خودداری از بیان آن باشد.

در بغداد نیز مکرون مورد استقبال گرم رهبران سیاسی عراق قرار گرفت. او علاو بر دیدار با رئیس جمهوری، نخست وزیر و رئیس مجلس عراق در ضیافت شام رئیس جمهوری که با حضور سران سیاسی عراق برگزار شد نیز شرکت کرد تا استقبال گرم عراقی ها از او در حد اعلا باشد.

با وجود این که این ایالات متحده بود که به عراق حمله کرد و این کار خود را به عنوان اشغالگری پذیرفت، جریان های سیاسی طرفدار خود را وارد حاکمیت عراق کرد و هزینه های سنگینی را در این کشور صرف کرد، اما بعد از جورج بوش پسر که مهندسی حمله به عراق و سرنگونی رژیم بعث را بر عهده داشت، روسای جمهوری بعدی عراق چندان توجهی به دولت عراق نکردند. بعد از جورج بوش در سال 2009 باراک اوباما تنها یک سفر چهار ساعت و نیمه به بغداد داشت و پس از آن دیگر به آن کشور سفر نکرد. دونالد ترامپ نیز تنها در سال 2019 سفری کوتاهِ از قبل اعلام نشده به عین الاسد داشت که آن هم به عنوان سفر رسمی محسوب نمی شد چرا که او فقط نزد نظامیان امریکایی رفت و فورا خاک عراق را ترک کرد. همچنین هیچ کدام از روسای جمهوری امریکا طی دست کم یک دهه گذشته به لبنان سفر نکرده اند. این اتفاق یک واقعیت را نشان می دهد، کشورهایی که تحت نفوذ یا متاثر از نفوذ ایران باشند یا ایران بخشی از قدرت موثر در معادلات سیاسی آن کشورها محسوب شود به گونه ای که هژمونی قدرت امریکا را تحت تاثیر قرار دهد، محلی برای مانور امریکا محسوب نمی شوند، بنابراین امریکا چندان روی خوشی به آن کشورها نشان نمی دهد. 

اگر از این دریچه بخواهیم سفر رئیس جمهوری فرانسه به لبنان و عراق را تفسیر کنیم شاید بتوان گفت که سفر مکرون به لبنان و عراق مکمل طرح امریکایی ها برای آرام کردن یا تغییر معادله در دو فضای سیاسی تحت نفوذ ایران باشد. شکی نیست که فرانسه در عرصه بین المللی مثل هر کشور غربی دیگر متحد اصلی ایالات متحده محسوب می شود. پس چرا تصور نکنیم که سفر مکرون به لبنان و عراق نیز ادامه کاری باشد که دستگاه سیاست خارجی امریکا به هر دلیلی از انجام آن ناتوان است. بنابراین شاید بتوان گفت مکرون در بیروت و بغداد حرف های ترامپ را تکرار کرد کما این که گفت، طرحی را به سران هر دو کشور ارائه کرده که قطعا با هماهنگی ایالات متحده امریکا بوده است؛ به ویژه که گفته می شود قبل از سفر مکرون به لبنان و عراق، تماس هایی در سطح عالی از سوی طرف های امریکایی با او شده است. طرحی که در حقیقت مکمل طرح امریکاست و چون واشنگتن به هر دلیلی توانایی گفت و گو و مذاکره با طرف ایرانی به عنوان یکی از قدرت های تاثیرگذار در این کشور هارا ندارد، این ماموریت به رئیس جمهوری فرانسه محول شده است.