جای خالی ایران در توافق روسیه و ترکیه بر سر ادلب

وقتی تهران راحت کنار گذاشته می شود!

۱۸ اسفند ۱۳۹۸ | ۰۹:۰۰ کد : ۱۹۹۰۰۴۷ اخبار اصلی خاورمیانه
علی موسوی خلخالی می نویسد: در حالی که در حدود پنج ماه گذشته، روزی نبوده که ایران بدون بحران سپری کرده باشد، و این روزها نیز دولت و نهادهای دیگر همه هم و غم خود را صرف مهار ویروس کرونا در کشور کرده اند، و از آن سو تحریم های شدید ایالات متحده و فشار حداکثری آن سبب شده تا ایران به شدت تحت فشار قرار بگیرد، این مساله سبب شده است برخی کشورها احساس کنند که تهران به آنها نیاز دارد و برای همین تلاش دارند از این احساس نیاز ایران بهره برداری کنند. آنها در حال سوء استفاده سیاسی از ایرانی هستند که همه جانبه گرفتار بحران شده است، به قول معروف می خواهند از آب گل آلود ماهی خود را بگیرند. 
وقتی تهران راحت کنار گذاشته می شود!

نویسنده: سید علی موسوی خلخالی، سردبیر دیپلماسی ایرانی

دیپلماسی ایرانی: همان فردای روزی که شهید سپهبد سلیمانی ترور شد و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه به سوریه رفت، روشن بود که مسکو در نظر دارد ایران را در سوریه کنار بزند و سهم آن را از کیک قدرت در سوریه بگیرد. تا قبل از شهادت سردار سلیمانی هم روسیه و هم ترکیه حساب ویژه ای روی ایران داشتند و به نوعی می توان گفت، جرات نمی کردند ایران را در سوریه نادیده بگیرند. 

همین رویکرد را می توان در سیاست های ترکیه نیز مشاهده کرد، زمان زیادی از ترور سردار سلیمانی نگذشته بود که ارتش ترکیه نیروهای خود را به شمال سوریه گسیل و اعلام کرد که برای ادلب طرحی نو دارد. ترکیه کتمان نمی کرد که ادلب را شهری تحت نفوذ خود قلمداد می کند که در مناسبات قدرت در سوریه و منطقه باید سهم ترکیه محسوب شود. 

هنگامی که جنگ با تروریست ها در ادلب به مرحله حساس خود رسید، روسیه نیروهای ترکیه را که به گفته مسکو در میان تروریست ها حضور داشتند، هدف حمله قرار داد در حالی که واکنش ترکیه به جای این که متقابلا به نیروهای روسیه باشد، به نیروهای حزب الله و هم رزمان آنها بود که مشغول نبرد با تروریست ها بودند.

ساعاتی پس از تشدید تنش در ادلب، حسن روحانی، رئیس جمهوری کشورمان با رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه تماس گرفت و از آنها خواست خویشتنداری کنند، اجازه ندهند تنش بیش از این تشدید شود و از هر دو طرف خواست نشست سه جانبه ای را در چارچوب روند آستانه در تهران برگزار کنند. طرف روسی اعلام کرد این پیشنهاد را بررسی می کند اما طرف ترکی حتی همین واکنش را هم نشان نداد. در حالی که روحانی تلاش می کرد رهبران سیاسی روسیه و ترکیه را در تهران گرد هم آورد مسکو و آنکارا مستقیما با یکدیگر تماس گرفتند و اعلام کردند رهبران دو کشور در مسکو با یکدیگر دیدار می کنند. این دیدار روز پنج شنبه انجام شد و به دنبال آن دو طرف توافق کردند و شرایط یکدیگر را پذیرفتند و به دنبال آن آتش بس اعلام شد، در حالی که ایران هیچ طرفی از این توافق نبود. حتی اردوغان و پوتین به خود زحمت ندادند با روحانی تماس بگیرند و آنچه گذشت را به او بگویند، بلکه این رئیس مجلس ترکیه بود که با علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی تماس گرفت و با او درباره ادلب مذاکره کرد. بگذریم از پیام هایی که این اقدام ترکیه دارد که به نوعی دهن کجی به دولت ایران است، اما آنچه روشن است این است که آنکارا و مسکو هر دو روند آستانه را که در حقیقت ابتکار روس ها بود خود کنار گذاشتند و بی توجه به ایران به توافق رسیدند. در حالی که در روند آستانه هر سه کشور توافق کرده بودند هر توافقی با موافقت هر سه طرف انجام شود. جالب این که ایران بر لزوم پیگیری روند آستانه تاکید می کرد در حالی که نه مبتکر این روند نه طرف سوم آن اعتنایی به آن نکردند.

ایران این روزها به شدت درگیر شیوع ویروس کروناست که بعد از چین و ایتالیا سومین قربانیان را در جهان داشته است. نیاز به یادآوری دوباره نیست که در حالی که ملت ایران به شدت درگیر این ویروس خطرناک هستند و جان و مالشان تحت تاثیر آن قرار گرفته است، به نظر می رسد که جامعه جهانی و منطقه ای در حال بهره برداری سیاسی از این ویروس هستند و تلاش دارند از آن به عنوانی سلاحی برای فشار بر ایران استفاده کنند. بستن مرزها و ممنوعیت پروازهای رفت و برگشت به ایران از سوی کشورهای همسایه شاهدی بر این ادعاست. آش آنقدر شور شده که نماینده سازمان بهداشت جهانی از سفرای کشورهای مستقر در ایران خواسته است که بهانه گیری را کنار بگذارند و محدودیت های بیش از حدی که بر ایران اعمال کرده اند، لغو کنند. تقاضایی که تا کنون از سوی هیچ کدام از کشورها برآورده نشده است.

در حالی که در حدود پنج ماه گذشته، روزی نبوده که ایران بدون بحران سپری کرده باشد، و این روزها نیز دولت و نهادهای دیگر همه هم و غم خود را صرف مهار ویروس کرونا در کشور کرده اند، و از آن سو تحریم های شدید ایالات متحده و فشار حداکثری آن سبب شده تا ایران به شدت تحت فشار قرار بگیرد، این مساله سبب شده است برخی کشورها احساس کنند که تهران به آنها نیاز دارد و برای همین تلاش دارند از این احساس نیاز ایران بهره برداری کنند. آنها در حال سوء استفاده سیاسی از ایرانی هستند که همه جانبه گرفتار بحران شده است، به قول معروف می خواهند از آب گل آلود ماهی خود را بگیرند. 

شکی نیست که در کشاکش های بین المللی جای اخلاق نیست، به ویژه در عصر حاضر که شاهدیم کشورها برای رسیدن به اهداف و منافع خود نهایت بی اخلاقی را مرتکب می شوند، اما این انتقاد به خودمان وارد است که چرا باید آن قدر فرصت ها را از دست بدهیم و این قدر اشتباه محاسباتی داشته باشیم که کار به جایی برسد که دوستان ما به راحتی ما را کنار بگذارند، دیگران از ضعف ما بهره برداری کنند، هجمه های گوناگون علیه ما را فرصت قلمداد کنند و این گونه به خود جرات دهند با ما رفتار کنند و ضمن این که ما را در گرفتاری هایمان تنها رها می کنند، در مهمترین پرونده هایی که ما نقشی به سزا در آنها داشته ایم نیز این گونه آسان کنارمان بگذارند.   

کلید واژه ها: ایران و روسیه ایران و ترکیه ایران و روسیه و ترکیه روند آستانه ادلب شیوع ویروس کرونا ویروس کرونا جامعه بین الملل سیاست اعمال فشار حداکثری ترامپ علیه ایران پرونده ادلب


( ۱۳ )

نظر شما :

علی ۱۸ اسفند ۱۳۹۸ | ۰۹:۵۳
نیازی نیست ایران در همه نشست های آبکی شرکت کنه ، قدرت روی زمین اعمال میشه که قبلا با کمک به ارتش سوریه و آزادسازی نیمی از استان ادلب اعمال شده ، و با روسیه تقسیم کار کرده تا پررزدینت پوتین با بازی سیاسی ترمز اردوغانو بکشه ، شاید تنها لطف حضور در چنین نشستی دیدن تحقیر ترکیه باشه
ایران ۱۸ اسفند ۱۳۹۸ | ۱۰:۰۳
شما چطور به این نتیجه رسیدین چون فردای روز ترور شهید حاج قاسم سلیمانی ، پوتین به سوریه رفته به معنای اینه که میخواد ایرانو کنار بزنه ، شاید بر عکس و میخواست نشون بده با رفتن سردار چیزی به نفع امریکا عوض نشده و هنوز کسانی هستند بدون ترس از آمریکا به مرکز خطر سفر میکنند و آمریکا با حذف یک نفر حتی شهید سلیمانی و حتی خود پوتین سیستم دچار فروپاشی نخواهد شد
hiwa ۱۸ اسفند ۱۳۹۸ | ۱۰:۰۴
اصل مطلب همین است که نویسنده محترم نوشت: "ما این انتقاد به خودمان وارد است که چرا باید آن قدر فرصت ها را از دست بدهیم و این قدر اشتباه محاسباتی داشته باشیم که کار به جایی برسد که دوستان ما به راحتی ما را کنار بگذارند، دیگران از ضعف ما بهره برداری کنند، هجمه های گوناگون علیه ما را فرصت قلمداد کنند و این گونه به خود جرات دهند با ما رفتار کنند" بله حاضرند انواع امتیاز گوناگون به کشورهای ضعیف بوهند و توافق را از پایین به بالا انجام دهند ، یعنی ابتدا به کشورهای منطقه امتیازات فراوان بدهند و بعد پای میز مذاکره با امریکا بنشینند. متاسفانه تا وقتی عده ای تمام هم و غمشان ستیز با امریکا و ایده های مثل اتحاد امت اسلامی ان هم بر اساس تفکر خودشان و پیگیری آرزوهای دوره جوانی شان است این کشور روی آرامش را نخواهد دید!
فرهاد ۱۸ اسفند ۱۳۹۸ | ۱۰:۱۸
وقتی ما رو حساب میکنن که واکنش قاطع داشته باشیم. نه اینکه چند نفر از نیروهای ما توسط ترکیه شهید بشن و ما بیانیه ای بدیم. اونطوری دیگه جرات نمیکنن ما رو کنار بذارن.
سهراب ۱۸ اسفند ۱۳۹۸ | ۱۰:۵۰
این مقاله به جای اینکه به علت بپردازد به معلول پرداخته. علت از قول کیسینجر این هست که ایران هنوز تصمیم نگرفته که ایا یک کشور هست یا نهضت ازادی بخش. منافع ملی ایران چگونه تعریف میشود؟
مهندس مهراب لاهیجانی ۱۸ اسفند ۱۳۹۸ | ۱۱:۲۶
همانطور که نویسنده محترم فرموده اند و همه عقلا میدانند میدان سیاست جایی برای اخلاق ندارد. لیکن دولت ایران همچنان تصور درس وبحث را از عالم سیاست دارد . حاکمان ایران باید بدانند در خارج از مرز ها فقط قدرت نرم وسخت ما راهگشا است که مصداق ان به ترتیب اقتصاد و توان نظامی است. ما خود با بی کفایتی و شعار درمانی خود محرک دشمنان هستیم و سبب تجری ایشان شده ایم . معتقدام به زعم ما دشمنان در پی منافع خود هستند و بر ایشان تقصیری نیست .
غضنفر ۱۸ اسفند ۱۳۹۸ | ۱۳:۵۵
تهران مدت هاست که در سوریه زیر علم برادر روسی قرار گرفته. الان کنار گذاشته نشده خیلی وقته که بیرونش کردند. خدا کنه حکام ایران بفهمند که در سوریه علیرغم توهمات خودشون کاره ای نیستند و یه مقدار بیشتر به مردم مظلوم ایران توجه کنند.
هیچکس ۱۸ اسفند ۱۳۹۸ | ۱۵:۰۰
منافع ملی باید جایگزین منافع شخصی بشه ارزشهای مردمی و میهنی باید جایگزین ارزشهای فردی و دیگر ملل بشه تا وقتی درکی از اینکه ارزش های ملی چیست و‌منافع چیست درگیر این قبیل هزینه های زیاد و بدون سود هستیم
علی ۱۸ اسفند ۱۳۹۸ | ۱۵:۵۲
متاسفانه ایران برای مسائل بین المللی هزینه زیادی میکند ولی سود کمی میبرد چون مهندسی و برنامه ریزی کلان اش از اساس اشتباه و پوچ است. درنتیجه دیدن نتایجی شامل اینجور مسائل نباید باعث تعجب ما ایرانی ها شود.
محمد ۱۸ اسفند ۱۳۹۸ | ۱۸:۵۳
آیا جز این است که سیاست خارجی از بستر سیاست داخلی قدرتمند برمی خیزد ؟ رابطه مردم و حاکمیت آسیب دیده و البته حاکمیت هم نمی خواهد این را قبول کند ، همانطور که در اولین جرقه ماجراهای اخیر ، تصمیم اشتباه سه برابر کردن قیمت بنزین بدون طی کردن مسیر قانونی و البته لجبازی در برابر نظر منفی مردم بود ، مسئولان بعضی وقت ها یادشان می رود که اساس و شالوده وجود کشور مردم هستند ، چه برسد به پست و مقام آنها
وفا علی رحمتی ۱۹ اسفند ۱۳۹۸ | ۰۵:۳۲
بعد از سلام جایگاهی که ایران در سوریه میان مردم دارد روسیه و ترکیه فاقد ان هستند . نمیتوانند ایران و حزب الله را بیرون کنند . همانند امریکا و الباقی تصورشان به بکار بردن نیروی نظامی و حضور مسلحانه است . در حالی که ایران و حزب الله از طریق عاطفی و انسانی و ایده لوژی نفوذ میکنند . تنها ایرادی که میتوانیم به خودمان بگیریم همان قانون مدار نبودنمان میباشد . بعد از قاطع و انقلابی نبودن با دزدها مدیران بی لغایت . من حرف اقای حسین شریعتمداری که گفت اتش به اختیار تا حرام خواران را به سزای اعمال برسانند . رهبران انقلاب به خوبی میدانند اولین فرمان شاه بعد از نا ارامی ها دستور کمیته بازرسی اموال درباریان بود که البته دیر شده بود .حالا چه خوب میبود بازرسی اموال اقازاده ها
فرهاد ۱۹ اسفند ۱۳۹۸ | ۱۲:۵۳
بنظرم این که روسیه رو دوست خودمون بدونیم اشتباهیه که دهه ها در حال انجام اون هستیم.روسیه هیچوقت بعنوان دوست به ما نگاه نکرده بلکه بعنوان کارتی برای امتیازگیری از دیگر کشورها نگاه کرده.البته شاید حرکت درستی باشه و همجهت با منافع ملی خودشون مثل هر کشور نرمال دیگه.