جنبش اعتراض آمیز هنگ کنگ گسترده تر می شود

دیپلماسی ایرانی: کری لام، رئیس اجرایی هنگ کنگ 27 آگوست گفت که دولت او برای مهار تظاهرات کنونی در چارچوب قوانین موجود اقدام خواهد کرد. این در حالی است که برخی گمانه زنی ها از احتمال متوسل شدن او به فرمان قوانین فوریتی حکایت داشتند که امکان قانون گذاری در راستای منافع عمومی را برای رهبر شهر ایجاد می کند. در حقیقت، اگر دولت در راستای اعمال این فرمان جنجالی متعلق به دوره استعماری گام بر می داشت، قدرت و حوزه اختیارات لام به شدت افزایش می یافت و برای نمونه می توانست رسانه ها را سانسور، افراد را دستگیر یا از هنگ کنگ اخراج کند. چنین اقدامی به پکن نشان می داد که دولت هنگ کنگ درباره آرام کردن اوضاع جدی است و احتمالا از تمایل پکن به مداخله مستقیم در امور هنگ کنگ می کاست. البته این احتمال هم وجود داشت که اجرای فرمان به اندازه ای تظاهرات را تشدید می کرد که دیگر دولت محلی توانایی مقابله با آن را نداشت.

کری لام این اظهارات را در حالی بیان کرد که اعتراضات در هنگ کنگ وارد سومین ماه شده اند و هیچ نشانه ای دال بر فروکش کردن آنها دیده نمی شود. تظاهرات در دو ماه گذشته فراتر از منطقه مرکزی تجاری گسترش یافتند و تقریبا همه قسمت های منطقه اداری ویژه چین را در بر گرفتند. میزان مشارکت مردم کاهش یافته، اما دفعات برگزاری تظاهرات بیشتر شده است. گزارش های مربوط به دستگیری ها و آسیب ها نیز از درستی تصورات عمومی مبنی بر شدت گرفتن تظاهرات حکایت دارند.

اگرچه تظاهرات در اعتراض به قانون پیشنهادی هنگ کنگ برای ایجاد توافقنامه استرداد با سرزمین اصلی چین از اوایل ماه مارس آغاز شد، اما تا اوایل ژوئن جمعیت زیادی در آن شرکت نمی کردند. اعتراض های اولیه یک سری تظاهرات گسترده و متمرکز سازماندهی شده توسط گروه هایی مانند «جبهه حقوق بشر مدنی» بودند. در مجموع در ماه ژوئن 10 تظاهرات برگزار شد، اما اعتراض ها تا ماه جولای در نتیجه مشارکت دیگر ارگان ها و گروه های ناشناس با پیام های ضددولتی، بزرگ تر شدند. در ماه جولای 17 مورد تظاهرات برگزار شد. تظاهرات در ماه آگوست به اتفاقی متداول و جریانی توقف ناپذیر از درگیری های خشونت آمیز تبدیل و با چندین روز تظاهرات در فرودگاه همراه شد. در ماه آگوست، تقریبا هر روز یک تظاهرات برگزار می شد. همزمان با افزایش دفعات برگزاری تظاهرات، میزان مشارکت در آنها از حدود 317 هزار نفر در ماه ژوئن، در ماه آگوست به حدود 45 هزار نفر کاهش یافت.

در حالی که تعداد دفعات برگزاری تظاهرات افزایش و شمار شرکت کنندگان در آن کاهش یافت، دفعات بروز حوادث خشونت آمیز و درگیری ها بین تظاهرات کنندگان و نیروهای پلیس نیز بیشتر شد. شدت درگیری ها بر مبنای دستگیری ها و جراحات اندازه گیری شده، اما اینها شاخص های مناسبی نیستند؛ برای نمونه، گزارش ها درباره اقدام پلیس به دستگیری مجروحانی که در ارتباط با اعتراض ها به بیمارستان مراجعه می کردند، سبب شد که افراد از مراجعه به پزشک برای درمان آسیب های جزئی تر خودداری کنند. شمار زخمی ها در ماه ژوئن 151 نفر، در ماه جولای 177 نفر و تا 14 ماه آگوست 55 نفر ثبت شد. شمار دستگیری ها در ماه ژوئن 52 نفر، در ماه جولای 143 نفر و در دو هفته اول ماه آگوست 391 نفر بود. هیچ تلفاتی در ارتباط مستقیم با تظاهرات ثبت نشده است. اولین کشتار تاثیر قابل توجهی در جنبش خواهد داشت: اگر تظاهرات کنندگان مقصر باشند از شدت تظاهرات و تنش ها کاسته خواهد شد و اگر پلیس مسئول باشد، شدت تظاهرات بیشتر خواهد شد.

فاصله در اعتراض ها و شدت گرفتن تظاهرات پیامدهای مختلفی خواهد داشت. اول اینکه پراکندگی جغرافیایی اعتراض ها باعث می شود آنها کمتر قابل پیش بینی باشند و همین مساله درگیری ها با نیروهای پلیس را متحمل تر و آنها را به تهدیدی برای تجارت ها تبدیل می کند. دوم اینکه فاصله بین سازمان دهندگان اعتراض ها امکان توافق در مذاکرات را کاهش می دهد چرا که پای گروه ها و اهداف زیادی به میان می آید و مذاکره با یک گروه ممکن است دیگران را راضی نکند. سوم اینکه فاصله افتادن در اعتراض ها جنبش را در مسیر فروپاشی قرار می دهد. تظاهرات هنوز توسعه نیافته اند و تاکتیک ها در اعتراض ها بیشتر مجموعه ای از اقدامات جسته و گریخته بوده اند. اگر اعتراض ها به همین شکل کنونی ادامه یابند، درگیری ها بیشتر به یک درگیری چریکی شهری تبدیل می شوند تا یک حرکت اعتراضی و این در حالی است که افزایش درگیری ها احتمال مداخله مستقیم چین در امور هنگ کنگ را افزایش خواهند داد.

منبع: استرتفور / مترجم: طلا تسلیمی