چرا آمریکا به دنبال کاهش تعهدات نظامی خارجی است؟ (بخش دوم و پایانی)

دیپلماسی ایرانی: مدت زمانی است که ایالات متحده سعی دارد بیشتر توجه و منابع خود روی رقابت ها با روسیه و چین متمرکز کند، اما سایر تعهدات واشنگتن در سراسر جهان بر این تلاش ها تاثیر منفی می گذارد. دونالد ترامپ از زمان ورود خود به کاخ سفید تا کنون با فشار آوردن به متحدان برای اعزام بیشتر منابع نظامی در مناطقی مانند سوریه (جایی که ایالات متحده سعی دارد نیروهای خود را از آن خارج کند) و اخیرا هم خلیج فارس (جایی که اکنون با خاطر مواجهه با ایران روبروست)، در صدد حل این مساله برآمده است. اما نگرانی ها درباره رهبری ایالات متحده حتی قویترین شرکا در اروپا را نیز از مستقر کردن نیروهای بیشتر در این مناطق باز داشته است. این عدم اعتماد و در عین حال، این واقعیت که بسیاری از متحدان آمریکا در تعهدات امنیتی مختص خود درگیر هستند، احتمالا برای ایالات متحده چاره زیادی جز انجام وظایفش در خاورمیانه با همان متحدانی اندکی که دارد، باقی نمی گذارد.

اروپای شرقی: در جستجوی آرزویی غیرممکن

یک سری از کشورهای کوچکتر اروپایی، یعنی لهستان، استونی، لتونی، لیتوانی و گرجستان  هستند که تمایل بیشتری به مشارکت در تلاش های نظامی ایالات متحده در سراسر جهان دارند. این مساله که همه این کشورها به طور خاص نگران تهدید درگیری احتمالی با روسیه هستند، تصادفی نیست. از این رو، آنها هر منابعی که در اختیار دارند را به کار می گیرند تا به ماموریت های ایالات متحده در خارج از این کشور همکاری کنند و در برابر این کمک خود هم انتظار دارند که ایالات متحده در صورت نیاز در مواجهه آنها با روسیه به کمک آنها بشتابد. اما بر خلاف فرانسه، آلمان و بریتانیا، این کشورها از نظر ظرفیت و تونایی مشکل دارند.

گرجستان در قیاس با قدرت نظامی خود به طور نامتناسبی در ماموریت های ایالات متحده در افغانستان درگیر شده است. شمار نیروهای گرجستانی که در افغانستان مستقر هستند به طور نسبی با بریتانیا و آلمان همخوانی دارد و این در حالی است که جمعیت این کشور (4 میلیون نفر) به شدت از آلمان (83 میلیون نفر) و بریتانیا (66 میلیون نفر) کمتر است. اما دقیقا همان عاملی که این کشورهای اروپای شرقی و حوزه بالتیک را به مشارکت در فعالیت های نظامی ایالات متحده وا می دارد، همان عواملی است که مانع از اعزام نیرو توسط آنها به نقاط دوردست می شود. به عبارت دیگر، آنها آن بخش از قدرت نظامی خود را که برای کمک به ایالات متحده به کار نگرفته اند، برای دفاع در برابر روسیه در خانه نگه داشته اند.

آسیا و اقیانوسیه: سبدی از عوامل گوناگون

البته فهرست شرکای ایالات متحده کشورهایی ورای غرب را نیز شامل می شود. ایالات متحده در آسیا و اقیانوسیه چندین شریک قدرتمند دارد که از جمله آنها می توان به ژاپن، کره جنوبی و استرالیا اشاره کرد. برای نمونه، نیروی دریایی قدرتمند ژاپن می تواند کمک بزرگی به ایالات متحده در مواجهه با ایران در خلیج فارس باشد. اما توکیو هم مانند متحدان اروپایی واشنگتن نگران قصد و نیت حقیقی دولت ترامپ است و به دلیل هم تا کنون از حمایت از برنامه نگهبانی پیشنهادی آن خودداری کرده است. اما لازم به ذکر است که حتی اگر ژاپن به کمک به ایالات متحده تمایل داشته باشد، جمعیت نسبتا صلح گرای این کشور و محدودیت ها در قانون اساسی آن بر توانایی اش در انجام عملیات های گسترده نظامی در خارج از کشور تاثیر می گذارند.

در رابطه با کره جنوبی، توانایی های این کشور در اعزام نیرو آن را به طور فزاینده به شریکی جذاب برای ماموریت های ایالات متحده در خاورمیانه و فراتر از آن تبدیل کرده است. اما سئول در حال حاضر بیشتر متمرکز بر مواجهه با تهدید بالقوه پیونگ یانگ است و به همین دلیل هم چندان انتظار نمی رود که خود را درگیر ماموریتی گسترده در خارج از کشور کند.

در نهایت نوبت به استرالیا می رسد که اگرچه اتحاد نظامی آن با ایالات متحده در سال های اخیر تقویت شده به گونه ای که کانبرا در چندین ماموریت واشنگتن در خاورمیانه نقش بسزایی داشته، اما ارتش نسبتا کوچک استرالیا چندان توانایی پیشبرد اولویت های نظامی جهانی ایالات متحده را ندارد. 

در حالی که ایالات متحده برای به دست آوردن پشتیبانی بیشتر از تعهدات جاری خود در خاورمیانه به شدت به زحمت افتاده و با مشکلاتی مواجه است، اما در تلاش برای رفع تهدیدهای چین و روسیه احتمالا می تواند شرکای مشتاقی پیدا کند. درست همانند بسیاری از دیگر شرکای ایالات متحده، استرالیا هم بیشتر درگیر مقابله با همان تهدیدی است که ایالات متحده قصد تمرکز بر آن را دارد. افزایش قدرت نظامی چین به علاوه نفوذ فزاینده اقتصادی آن در منطقه اقیانوس آرام هم استرالیا و هم ژاپن را بر آن داشته تا بیشتر نیروهای خود را در منطقه نگه دارند. به خانه نزدیک کنند. به طور مشابه، فعالیت های منطقه ای و تهاجمی روسیه و برنامه های توسعه طلبانه این کشور متحدان ایالات متحده در اروپای شرقی را وادار کرده تا بر قلمرو خود متمرکز باشند. از این رو، در حالی که ایالات متحده برای به دست آوردن پشتیبانی بیشتر در راستای کاهش تعهدات جاری خود در خاورمیانه با مشکل مواجه است، اگر روی روسیه و چین متمرکز شود احتمالا به سادگی شرکای مشتاق را خواهد یافت.

منبع: استرتفور / مترجم: طلا تسلیمی