خشم کنگره از ناتوانی در تصمیم گیری درباره جنگ ها

نویسنده: کتی گلسینان

دیپلماسی ایرانی: ایالات متحده در طی چند سال گذشته بارها به نان مبارزه با القاعده و نمونه بعدی آن یعنی داعش، در سوریه، سومالی، یمن و عراق به حمله نظامی اقدام کرده است. در بیشتر موارد، کنگره با این حملات موافق بود؛ اما از زمانی که مقامات دولت ترامپ درباره احتمال اقدام نظامی علیه ایران سخن گفته اند، دموکرات های کنگره و حتی برخی از جمهوری خواهان درباره تبدیل شدن مواجهه نظامی به یک درگیری فاجعه آمیز ابراز نگرانی کرده اند و اکنون سعی دارند بخشی از قدرت های واگذار شده برای اعلان جنگ به رئیس جمهوری را که اکنون بی محابا و خطرناک به نظر می رسد، از او پس بگیرند.

برخی از مقامات دولت ترامپ از جمله مایک پومپئو، وزیر امور خارجه، به دنبال زمینه چینی برای ایجاد ارتباط بین ایران و القاعده هستند. رئیس جمهوری هم در یک لحظه از تمایل به مذاکره با ایران دم می زند و لحظه بعد این کشور را به عواقبی تهدید می کند که مشابهش را کسی نچشیده است. این مساله شماری از نمایندگان دموکرات از جمله جیسون کرو از کلرادو، یک نظامی سابق که در عراق و افغانستان جنگیده، را نگران می سازد. او اخیرا گفته است: «من این مساله را از نزدیک حس کردم؛ اینکه وقتی سیاستمداران اینجا در واشنگتن از شدت عمل سخن می گویند، مردم واقعی در صحنه نبرد آسیب می بینند.»

او یکی از 87 حامی اصلاحیه دو حزبی مجلس نمایندگان بر برنامه بودجه وزارت دفاع است که دونالد ترامپ را از آغاز جنگ لیه ایران بدون مجوز کنگره منع می کند. الیسا اسلاتکین، یکی از اعضای دموکراتیک مجلس نمایندگان از ایالت میشیگان که از سوی سیا در عراق ماموریت داشته، نیز یکی از دیگر حامیان این اصلاحیه است. او درباره اظهارات پومپئو درباره ارتباط القاعده و ایران گفت: «گوش هایم زنگ خورد. به نظر می رسد که پومپئو سعی دارد فضا را برای جنگ با ایران آماده کند. دولت از نظر قانونی می تواند از قانون مصوب سال 2001 برای اقدام نظامی و نیروهای مرتبط با آن استفاده کند.» او افزود هیچ یک از افرادی که پس از حملات 11 سپتامبر 2001 به قانون مجوز اقدام نظامی رای دادند، تصور نمی کردند که روزی از این قانون علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده شود. مک تورنبری، یکی از اعضای رده بالای حزب جمهوری خواه در کمیته خدمات مسلح مجلس نمایندگان که به این قانون رای داده، هم گفت که تصور نمی کرده از این قانون برای هیچیک از جنگ های اخیر ایالات متحده از جمله علیه داعش و دیگر ماموریت های مبارزه با تروریسم در سراسر جهان استفاده شود.

اما دقیقا به همین دلیل است که به رغم توافق نظر قانون گذاران هر دو حزب بر سر اینکه این قانون به روز رسانی نیاز دارد، اما تغییر آن دشوار است. این قانون عملا مجوزی برای همه عملیات های مبارزه با تروریسم نیروهای آمریکایی در خارج از کشور بوده است و اگر بدون اصلاحیه لغو شود، می توان گفت که همه ماموریت های سال های اخیر غیرقانونی بوده اند. به گفته اسلاتکین، در حال حاضر بر سر قانونی مناسب برای جایگزینی قانون قبلی اختلاف نظر وجود دارد: «ما در حال حاضر 50 هزار نیرو در خلیج فارس مستقر داریم. اگر قانون اقدام نظامی را لغو کنیم، آنگاه چه می شود؟ باید به نام قانون همه آنها را به خانه بازگردانیم؟ این مساله نیازمند بررسی است.»

به هر حال، به رغم تلاش های پومپئو برای توجیه استفاده از قانون مصوب سال 2001 علیه ایران، معلوم نیست که دولت ترامپ تصمیم داشته باشد در آن مسیر پیش برود. پومپئو و برایان هوک، مشاور او، در جلسه استماع کنگره از پاسخ به سوالات در این باره طفره رفتند؛ اما مارک اسپر، نامزد معرفی شده از سوی ترامپ برای ریاست پنتاگون، در جلسه استماع خود گفت که این قانون در رابطه با ایران قابل استفاده نیست. تورنبی گفت: «فکر نمی کنم تلاش جدی برای استفاده از این قانون علیه ایران وجود داشته باشد. احتمالا کسی از چنین اقدامی حمایت نخواهد کرد.»

قانون مجوز استفاده از نیروی نظامی مصوب سال 2001 را می توان دلیل اصلی جنگ های ابدی در عراق و افغانستان دانست. اکنون که حدود از تصویب این قانون می گذرد و هزاران نیروی آمریکایی جان خود را در جنگ ها در خارج از کشور از دست داده اند، دیگر حمایت چندانی از مداخله های خارجی جدید در واشنگتن وجود ندارد. طبق نظرسنجی رویترز و ایپسوس در ماه مه، حدود 60 درصد از آمریکایی ها با هر گونه حمله پیشگیرانه علیه ایران مخالف هستند؛ اما 79 درصد از آنها معتقدند که اگر ایران اول حمله کند، ارتش ایالات متحده باید به این حمله پاسخ دهد. حدود 50 درصد از شرکت کنندگان هم پیش بینی کرده اند که در چند سال آینده ایالات متحده مجددا درگیر جنگی در خارج از کشور خواهد شد. اما در نهایت امر، شاید بیزاری ترامپ از ماجراجویی بی پایان نظامی در خارج از کشور تنها عاملی باشد که از هر گونه مواجهه احتمالی با ایران ممانعت کند.

منبع: آتلانتیک / مترجم: طلا تسلیمی