«ناتوی عربی» و اسرائیل چه خوابی برای منطقه دیده اند؟

دیپلماسی ایرانی: اردن از زمان پایان جنگ روسیه (اتحاد جماهیر شوروی) علیه افغانستان از بازگشت آن چه مجاهدین عرب نام برده می شود، رنج برده است. اینها بازماندگان شبکه تروریستی القاعده هستند که در گسترش اندیشه های تندرو و افراطی در الزرقاء و سلط و الکرک در اردن نقش به سزایی داشته اند. این مساله سبب شده است تا حکومت اردن در یک تنگنای واقعی گرفتار شود، به گونه ای که بسیاری از این بنیادگرایان خطرناک در مناسبت های مختلف در اثر فشار به احزاب دینی مخالف حکومت مثل اخوان المسلمین و دیگران واکنش نشان داده اند.

یکی از این تروریست های فعال در این شبکه، ابومصعب الزرقاوی بود که مثل بسیاری از تروریست های دیگر اردنی به صورت کاملا جدی و در مقادیر فراوان از سوی عربستان سعودی و دیگر کشورهای عربی حمایت مالی می شد. آنها تروریسم را به داخل اردن گسیل داشتند و فجایع متعددی را از جمله انفجارهای امان در سال 2005 که به چهارشنبه سیاه معروف شد و سه هتل هدف این حادثه تروریستی قرار گرفتند، مرتکب شدند. 

در پی بحران اقتصادی اخیری که دامنگیر اردن شده که بالغ بر 7 میلیارد دلار کسری را بر دوش دولت اردن تحمیل کرده، این کشور مجبور شده است که با این کشورهای حامی تروریسم از جمله عربستان و قطر و امارات متحده عربی همکاری کند و حمایت های مشروط آنها را بپذیرد. آنها مطالبات بین المللی و منطقه ای (شورای همکاری خلیج فارس) از اردن دارند که در صورتی که بخواهد این مطالبات جامه عمل به خود ببیند در آخر تمامیت ارضی و استقلال اردن مورد هدف قرار خواهد گرفت و باعث خواهد شد که این کشور روی تجزیه را به خود ببیند.  

ایجاد جایی برای فلسطینی ها و قطع کردن کرانه باختری و غزه از هم و ایجاد کشور فلسطینی بدون بیت المقدس فقط برای این که از اسرائیل حمایت و رضایت آن رژیم جلب شود، که اساس معامله قرن، طرح اخیر دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا برای صلح فلسطینیان و اسرائیل است، و ترامپ درباره آن با رهبران عرب به توافق رسیده است، می تواند زمینه را برای تجزیه اردن فراهم کند. گویا دولت امریکا گمان می کند طرح شکست خورده خود برای تجزیه عراق و سوریه را می تواند با رنگ و لعابی متفاوت در کشورهای دیگر اجرا کند و به سرانجام برساند. 

قرار است اردن بخشی از طرح موسوم به «ناتوی عربی» باشد. اظهارات اخیر عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهوری مصر که گفت: «ارتش مصر از کشورهای عربی خلیج [فارس] و امنیت ملی اعراب دفاع می کند» ظاهرا آغازگر طرح معامله قرن است که تلاش می شود با محور «عربستان سعودی – امارات متحده عربی – بحرین – مصر و جنوب یمن» آغاز شود و تهدیدی برای قطر و کویت و بعدا عراق باشد. 

آنچه از عراق انتظار می رود این است که ارتش اعتقادی عراق را که با فتوای مرجعیت عالی شیعه منجر به تشکیل حشد الشعبی و عشایری شد بیش از پیش تقویت کند تا به این ترتیب بتواند پشتوانه ای برای نیروهای امنیتی در جهت حمایت از دژهای ما در برابر دشمنان و اشرار پیش رو در مرزهای غربی و جنوبیمان باشد.

زمزمه های تشکیل محور «ناتوی عربی» در قاهره زده شد و گویا در آن جا صدایش از همه جای دیگر بلندتر است، این محور قصد دارد بزرگترین ارتش عربی را با حمایت مالی کشورهای عرب خلیج [فارس] و با حمایت جامعه بین المللی تشکیل دهد. این هشداری در عالی ترین سطح برای ماست، آن قدر این هشدار شدید و سنگین است که شاید نتوان آن چه از فحوای آن می دانیم را به راحتی بیان کنیم. 

تحریریه دیپلماسی ایرانی/11