پیش بینی می شود مردم علیه سیسی قیام کنند

دیپلماسی ایرانی: امسال برای هشتمین سال متوالی است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. این یادداشت ها بعد از سفر وی به امریکا و دیدارش با مقامات فعلی و سابق امریکایی به طور مرتب در روزنامه النهار منتشر شده است. به دلیل تغییراتی که در روزنامه النهار ایجاد شده نتوانستیم به همه این یادداشت ها دسترسی داشته باشیم اما آن دسته از یادداشت هایی که امکان دسترسی به آنها وجود داشته و از اهمیت و جذابیت بالایی برخوردار بوده است را تهیه و منتشر می کنیم. در این جا نهمین بخش از این یادداشت ها را می خوانید:

به سراغ مسئول سابق امریکایی که روی قضایای منطقه عربی و خاورمیانه و جهان اسلام و خاور دور و مناطق دیگر کار کرد و مسئولیت داشت و همچنان روی آنها کار می کند، رفتم. صحبتمان را همیشه با صراحت درباره خلیج فارس آغاز کرده است، گفت: «محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی یا MBS است و محمد بن زاید، ولیعهد امارات متحده عربی یا MBZ است که در ایجاد جایگاه فعلی او ]محمد بن سلمان[ نقش داشته است. آنها کارهای بسیاری را با کمک یکدیگر (یعنی محمد بن زاید با بن سلمان) با روسیه و امریکا انجام دادند. آیا در آینده محمد بن سلمان از دست او خسته خواهد شد؟ نمی دانم. MBS الآن تنها شده است. خانواده حاکم فعلی را به زور یکپارچه کرده است یا به عبارتی یکپارچه شدند. اما اگر به دلیلی، مثل کشته شدنش، نباشد چه خواهد شد؟ چه اتفاقی خواهد افتاد؟»

پرسیدم: «آیا احتمال دارد اسرائیل به لبنان حمله نظامی کند؟ آیا به سوریه حمله خواهد کرد؟ و اگر حزب الله در لبنان یا سوریه به آن واکنش نشان دهد آیا به آن حمله خواهد کرد؟»

جواب داد: «قطعا.»

بعد به وضعیت داخلی امریکا پرداختیم. گفتم: «تو دو سال پیش یعنی قبل از انتخاب ترامپ به عنوان رئیس جمهوری امریکا گفتی که او از سوی کنگره طرد خواهد شد و امکان دارد که به دادگاه احضار شود (Impeachment). آیا هنوز همین نظر را داری؟»

جواب داد: «می دانم به تو چه گفتم. و تا الآن هم نظرم عوض نشده است. آیا با آناکُنده (مار بزرگ بوآ) آشنایی داری؟ مولر همین مار افعی است. به جایی رسیده و حالا شروع کرده است خود ترامپ را خوردن. وقتی که به دنده هایش برسد آنها را خواهد شکست و کاملا دستگاه حیاتی اش را از کار خواهد خواهد انداخت و تا قبل از «بلعیدنش» دست از کار نخواهد کشید. این اتفاقی است که خواهد افتاد. شاید این اتفاق قبل از انتخابات قانونگذاری میان دوره ای در ماه نوامبر آینده بیفتد، شاید هم بعد از آن. به هر حال او رئیس جمهوری یک دوره ای خواهد بود تازه اگر با آن چه گفتم مواجه نشود.»

از من درباره اوضاع سوریه و لبنان پرسید، وضعیت آن دو جا را برایش توضیح دادم، همان نظراتم که در روزنامه النهار هم منتشر شده است، بعد به سراغ مصر رفت و گفت: «انتظار دارم تحرکات مردمی در آن به وقوع بپیوندد (Popular Movement) (قیام یا انقلاب). عاملی که آن را به این سمت می کشاند هم وضعیت سخت اقتصادی است.»

نظر دادم: «شاید عوامل دیگری هم داشته باشد و آن هم خلاصی ملت مصر از ترسی است که دهه ها بر آن مسلط بود و مانع از آن شد تا مردم به خیابان ها بیایند و قیام کنند یا انقلاب کنند یا حقوق خود را مطالبه کنند. و این مساله با آمدن مردم به خیابان در خلال دو سال گذشته و موفقیتش در ایجاد تغییرات مهم ثابت شد. البته این بدان معنا نیست که «اخوان المسلمین» به قدرت یا به حیات کامل سیاسی باز می گردند، آنها عملکرد بدی داشتند.»

نظر داد: «اما در عین حال مثل «داعش» نیستند و از آنها متنفرند. آنها در سینا که تروریست های خیلی تندروی اسلامی در آن جا می جنگند و با وجود حملات نظامی گسترده همچنان فعالند، حضور ندارند. به هر حال، اسرائیل به عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهوری مصر کمک می کند در سینا با این تروریست ها بجنگد.»

پرسیدم: «آیا نتانیاهو به ارتش مصری که علیه سیسی قیام کند کمک می کند همان طور که روزی علیه رئیس جمهور «اخوانی» محمد مرسی قیام کرد؟»

جواب داد: «فکر نکنم. اگر این کار را بکند خیلی چیزها دارد که از دست بدهد. سیسی بر مفاصل مهم و اساسی و حتی می توان گفت استراتژیک در کشورش حکومت می کند مثل اقتصاد که بخش بزرگی از آن تحت کنترل اوست.»

بعد درباره ایران صحبت کرد، گفت: «تظاهرات اخیری که در آن روی داد فقط به دلایل اقتصادی نبود. یک چیز سیاسی هم داشت.»

نظر دادم: «حق با توست. اما نظرت را به این جلب می کنم که از سال 1979 در ایران افراد بسیاری هستند که با حکومت حاکم بر آن مخالفت می کنند. وقتی تظاهراتی راه می افتد، چه از سوی تندروها چه از سوی میانه روها، که البته هر دوی آنها جزئی از نظام هستند، دشمنان هم به آن می پیوندند و تلاش می کنند راهش را منحرف کنند، به ویژه اگر این تظاهرات را «میانه روها» به راه انداخته باشند. این بار دلیل تظاهرات که مهمترینش در مشهد انجام شد، اقتصادی بود. بانک ها و شرکت های بزرگ مسکن ورشکست شدند و هزاران نفر از شهروندان متضرر شدند، و از آنها دعوت شد که در برابر مسجدی وابسته به حکومت تجمع کنند.»

ادامه دارد...