تغییر رژیم، چیزی در حد حرف است

جاشوا کیتینگ

دیپلماسی ایرانی: دوشنبه، مایک پومپئو تا نزدیکی مسئله ی تغییر رژیم پیش رفت. پومپئو، در اولین سخنرانی عمومی خودش به عنوان وزیر امور خارجه، در بنیاد هریتیج واشنگتن، از استراتژی بلندپروازانه ی آمریکا برای مقابله با جمهوری اسلامی، پس از خروج ترامپ از توافق هسته ای، صحبت کرد و سعی کرد که مردم ایران را علیه دولتشان بشوراند.

پومپئو متعهد شد، حالا که دیگر توافقی وجود ندارد، آمریکا "شدیدترین تحریم های تاریخ" را بر ایران اعمال خواهد کرد. با متحدان خود برای جلوگیری از جاه طلبی های ایران در خاورمیانه همکاری خواهد کرد. در حالی که دولت اوباما، معتقد بود به مسئله ی هسته ای ایران باید جدای از مسائل منطقه ای پرداخته شود، پومپئو این دو موضوع را کاملا مرتبط با هم دانست و گفت: "از دید رهبران ایران توافق راهی برای پیش روی در خاورمیانه بود."

پومپئو گفت امیدوار بود که بتوان در کنار توافق هسته ای به مسائل بزرگتری پرداخت، اما پس از صحبت با متحدان اروپایی متوجه شده است که این کار غیر ممکن است. این ادعای عجیبی برای وزیر امور خارجه ای است که کمتر از یک ماه است که روی کار آمده است.

پومپئو در صحبت های خودش مسائلی را مطرح کرد که باعث پیچیده تر شدن تصویر کلی شد. او به حضور شبه نظامیان شیعه در عراق که به ادعای او باعث بی ثباتی شده اند اشاره کرد اما نگفت که آنها در همان جبهه ی نیروهای آمریکایی با داعش می جنگیدند. او تماما حمایت ایران از نیروهای حوثی را مسبب مصائب غیرنظامیان یمن در جنگ داخلی دانست اما به تلفات گسترده غیرنظامیان به خاطر حملات هوایی مداوم عربستان تحت حمایت آمریکا اشاره نکرد. او نگفت که چگونه اجرای "شدیدترین تحریم های تاریخ" بدون حمایت روسیه، چین و یا حتی اتحادیه اروپا ممکن است. او دیدار ترامپ با کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، را به عنوان شاهدی بر تعهد واقعی ترامپ به دیپلماسی خواند اما نگفت چرا دولت در قبال توافق کره شمالی محدودیت کمتری را اعمال کرده است در حالیکه توافق مذاکره شده ی ایران دارای محدودیت های بیشتری بود. او همچنین از ایران خواست تا شهروندان آمریکایی که در حبس به سر می برند را آزاد کند، اما حالا که توافق نقض شده است احتمال آن بسیار کم است.

پومپئو اعلام کرد که می توان به توافق جدیدی رسید اما توافقی که بر اساس 12 شرط باشد - از جمله توقف کامل غنی سازی اورانیوم، خروج نیروهای ایرانی از سوریه و پایان حمایت از حزب الله، حوثی ها و شبه نظامیان شیعه در عراق - که قطعا نظام فعلی از این پیشنهاد حمایت نمی کند.

شاید مسئله دقیقا همین است: به نظر می رسد که آمریکا آن قدر فشارها را افزایش می دهد تا حکومت تسلیم شود. اگر چه ترامپ بعید به نظر می رسد که به این مسئله اذعان کند، این امر بیشتر به رفتارهای نومحافظه کارانه ی دولت جورج دبلیو بوش شبیه است تا به انحصارگرایی و در اولویت بودن آمریکا که ترامپ از آن دم می زند. پومپو همچنین خود را از همتای پیشین خود، رکس تیلرسون، که به ندرت در مورد دموکراسی و حقوق بشر صحبت می کرد، متمایز کرد و مردم ایران را خطاب قرار داد و گفت: "سخت ترین سرکوب ها علیه مردم ایران اعمال شده است." وی گفت: "تظاهرات اقتصادی اخیر در ایران نشان می دهد که مردم از نظامی عصبانی هستند که خرمن رنج و مرگ را در خاورمیانه به بهای آسیب به مردم خودش درو می کند."

او همچنین کسانی را که در غرب، پرزیدنت روحانی و جواد ظریف، وزیر امور خارجه، را اعتدال گرا یا اصلاح طلب می دانند، مسخره کرد و به مردم ایران گفت: "روحانی و ظریف، رهبران منتخب شما هستند. آیا آنها مسئول شرایط بد اقتصادی شما نیستند؟ آیا این دو مسئول هدر رفتن جان ایرانی ها در خاورمیانه نیستند؟"

با فرض اینکه امکان برآوردن شرایط دولت ترامپ از طرف ایران تقریبا صفر است، این امید وجود دارد که مردم خود شرایط را در دست بگیرند که استراتژی بسیار خطرناکی است و همان مردمی که به سیاست های دولتشان معترض هستند، مخالف هر گونه دخالت خارجی نیز هستند. نظام در حال حاظر این تظاهرات ضد دولتی را نتیجه ی تلاش های آمریکا در براندازی نظام می داند و پومپئو این دیدگاه را تایید کرد.

منبع : اسلیت / ترجمه دیپلماسی ایرانی / 33