بن سلمان و بن زاید، دو شاهزاده ای که به هم تکیه کرده اند

دیپلماسی ایرانی: امسال برای هفتمین سال متوالی است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. این یادداشت ها بعد از سفر وی به امریکا و دیدارش با مقامات فعلی و سابق امریکایی به طور مرتب در روزنامه النهار منتشر شده است. به دلیل تغییراتی که در روزنامه النهار ایجاد شده نتوانستیم به همه این یادداشت ها دسترسی داشته باشیم اما آن دسته از یادداشت هایی که امکان دسترسی به آنها وجود داشته و از اهمیت و جذابیت بالایی برخوردار بوده است را تهیه و منتشر می کنیم. در این جا چهل و پنجمین بخش از این یادداشت ها را می خوانید:

وقتی دیپلمات بارز در سازمان ملل درباره دلایل روابط خوب شاهزاده محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی با شیخ محمد بن زاید، ولیعهد امارات پرسید، گفتم نمی دانم و افزودم: «قبل از این که به واشنگتن و نیویورک سفر کنم فهمیدم که میان این دو پیمانی صمیمی وجود دارد. بن زاید به او در پایتخت امریکا بسیار کمک کرد و او را با لایه های قدرت و طرف های سیاسی در امریکا آشنا کرد. همچنین در داخل یمن به او کمک نظامی می کند. اما اگر جنگ یمن شکست بخورد او چه به دست می آورد؟ شاید یکی از دلایل روابط خوب میان آن دو این باشد که بن سلمان جوان است و بن زاید از لحاظ سنی از او بزرگتر است و تجربه بیشتری دارد، و تداوم این دوستی ممکن است وضعیت او را در داخل شورای همکاری خلیج فارس و با عربستان مستحکم تر کند، علاوه بر آن بن زاید شاید می خواهد متحدی داشته باشد که در آینده به او تکیه کند. او ولیعهد امارات است و اگر به همین وضعیت فعلی در حکومت ادامه دهد ممکن است رسما جانشین امیر امارات شود که از چند سال پیش بیمار شده است.»

سپس از لبنان پرسید، به او گفتم: «از نزول به نزول منتقل می شود. البته شوکه شدیم از این که موفق شدیم جلوی انتقال جنگ سوریه به داخل لبنان را بگیریم. اما درباره موضوع سیاسی هیچ پیشرفتی محقق نشده است.»

بعد با نظر من موافقت کرد که گفتم وضعیت مسیحیان در لبنان به شکل سازمان یافته در حال سقوط است، و به من گفت که «فواد سنیوره یک روز به من گفت: اگر حتی یک مسیحی هم در لبنان باقی بماند ما سنی ها اصرار داریم که «منصفانه» با او برخورد کنیم و او را حفظ کنیم.»

نظر دادم: «این صحیح، اما باید بدانی که سنی و شیعه، با وجود اختلافات سنگینی که با هم دارند و وارد جنگ سرسختانه ای که در منطقه علیه هم شده اند، در آخر مسلمان هستند. شاید در آخر اگر ببینند که مسیحی ها لحن سیاسی طایفه ای در پیش گرفته اند که مخالف توافق طایف است، مجبور شوند با یکدیگر به تفاهم برسند. شاید چنین اتفاقی الآن نیفتد. اما ممکن است در پایان درگیری مذهبی در منطقه که مسلما روزی به آخر می رسد، مسیحیان را وادار کنند که هزینه های آن را بپردازند.» و در این چارچوب وضعیت مسیحیان را به طور مفصل توضیح دادم و درباره مواضع گوناگون رهبران و سیاستمداران و احزابشان صحبت کردم.

دیدارمان با توضیحات من درباره لبنان و وضعیت آن پایان یافت در حالی که همچنان هر دوی ما نسبت به آینده لبنان نگران بودیم.

ادامه دارد...