غلط بودن الگوی قانون منع مسلمانان اثبات شد

پل پیلار

دیپلماسی ایرانی: توییت های دونالد ترامپ در پاسخ به حمله تروریستی مسیر دوچرخه سواری در منهتن، نشان دهنده رفتاری بود که تا کنون از ترامپ دیده بودیم، اما علاوه بر آن، نشان دهنده نحوه تفکر رایج و غیر مثبت درباره مبارزه با تروریسم بود. یکی از رفتارهای ترامپ گونه، تمایل به استفاده از هر موقعیت، بدون توجه به ماهیت آن، برای حمله یا تخریب مخالفان سیاسی است. در این مورد، ترامپ به جای ابراز همبستگی با تمام شهروندان نیویورکی، به سناتور چاک شومر برای حمایت از یکی از برنامه های 27 ساله صدور ویزا، که عامل تروریستی ازبکستانی از آن طریق وارد آمریکا شده بود، تاخت.

هنگامی که  سیف الله سایپف، عامل حمله تروریستی در سال 2010 به ایالات متحده آمد، حسابدار هتل بود و هیچ رفتار رادیکال یا خشونت باری از او سر نمی زد. بر اساس شواهد، زندگی در ایالات متحده و ناتوانی در یافتن شغل مناسب او را  به یک افراط گرا تبدیل کرده است.

کشور مبدا سایپف، یعنی ازبکستان نیز نشان می دهد که نسخه های مختلف فرمان ممنوعیت سفر مسلمان دولت ترامپ تا چه حد با الگوهای واقعی تهدید تروریستی نامربوط هستند. هیچ گاه ازبکستان در فهرست کشورهای ممنوع، نبوده است. شاید آسیای مرکزی در مقایسه با خاورمیانه، بسیار دورتر از موانع و پیش داوری هایی باشد که بر اساس آن، فهرست ممنوعیت سفر ساخته شده است.

ترامپ همچنین به سرعت به بدنام کردن نظام عدالت کیفری ایالات متحده پرداخت و آن را "مضحک" و "مایه خنده" نامید و خواستار انتقال مظنون به بازداشتگاه نظامی گوانتانامو در کوبا شد. چنین صحبت های تندی، نشان از نادیده گرفتن کامل اقدامات صورت گرفته در اجرای عدالت در موارد تروریستی بود. عقب نشینی ثانویه ترامپ از اظهارات خود احتمالا به دنبال گوشزدهای مشاوران وی مبنی بر دور بودن صحبت های وی از حقیقت بود.  دادگاه های فدرال غیرنظامی ثابت کرده اند که در رسیدگی به پرونده های تروریستی کارآمد و موثر و همچنین منصف هستند.

در مقابل، سیستم محاکمه نظامی گوانتانامو، پس از سال ها وقفه و شروع به کار مجدد هنوز با مشکل مواجه است. سرتیپ جان بیکر، دومین وکیل عالی رتبه در ارتش ایالات متحده سال گذشته گفت: "به سادگی بگویم، کمیسیون های نظامی در حالت کنونی، مسخره آمیز هستند.  به جای اینکه برای حاکمیت قانون به مثابه چراغی روشن عمل کنند، دچار تأخیر، سوء رفتار، ناکارآمدی دولت و بی کفایتی هستند."

همانند بسیاری دیگر از لفاظی های دونالد ترامپ، این سخنرانی نیز با به همراه داشتن تصورات غلط و پیش داوری ها، جایگاهی در میان مردم به دست آورد؛ باید دانست که به همین دلیل است که ترامپ از این نوع لفاظی ها استفاده کرد و این لفاظی ها آن چنان موثر واقع شدند که به واسطه آنها توانست پیروز میدان انتخابات شود. البته ترامپ تنها چهره سیاسی نبود که در حمایت از انتقال سایپف به گوانتانامو سخن گفت؛ بلکه سناتور لیندسی گراهام نیز با او شریک بود. تصورات غلط و پیش داوری های مربوط به تروریسم که دستاویز ترامپ در سخنرانی خود بود موارد زیر هستند:

یکی از آنها این مفهوم است که خشونت های تروریستی علیه مردم آمریکا به طور عمده از سوی خارجی ها و نه مردم خود آمریکاست. این امر منجر به تلفیق مسائل مهاجرت با مسائل ضد تروریستی شده و بیشترین تمرکز، بر ساختن دیوار صورت گرفته و از اقدامات امنیتی که در گروه امنیت مرزی قرار نمی گیرند، غفلت می شود.

یک مفهوم مرتبط با این موضوع این است که تروریسم به طور خاص، مشکل به وجود آمده از سوی برخی از خارجی ها و به ویژه مسلمانان است. این امر با الگوی خشونت و خشونت سیاسی در ایالات متحده آمریکا از 11 سپتامبر تاکنون مطابقت ندارد.

یک مفهوم دیگر آن است که تروریسم یک مشکل با مجموعه ای ثابت از افراد بد است که حذف یا اخراج آنها مشکل را حل می کند. اما این واقعیت را که مردم صلح طلبی مانند سایپف، چگونه به یک باره تبدیل به افرادی می شوند که از تاکتیک های افراطی مانند خشونت های سیاسی استفاده می کنند، در نظر نگرفته و مسائل و نارضایتی های دخیل در تبدیل افراد عادی به افراد بی رحم را نادیده می گیرد.

یک تصور غلط و پیچیده اساسی ماندگار در برچسب "جنگ علیه تروریسم"، آن است که مبارزه با تروریسم را نظامی سازی می کند. این امر نه تنها باعث ایجاد ناهنجاری می شود، بلکه منجر به عملیات نظامی در خارج از کشور شده که بیش از آنکه تروریسم را کاهش بدهد، به دلیل وارد آوردن خسارت و هتاکی به سرزمین مادری افراد، باعث شعله ور شدن تروریسم ضد آمریکایی شده است.

منبع : نشنال اینترست / تحریریه دیپلماس ایرانی / 33