ترامپ با ایران نمی جنگد

دیپلماسی ایرانی: امسال برای هفتمین سال متوالی است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. این یادداشت ها بعد از سفر وی به امریکا و دیدارش با مقامات فعلی و سابق امریکایی به طور مرتب در روزنامه النهار منتشر شده است. به دلیل تغییراتی که در روزنامه النهار ایجاد شده نتوانستیم به همه این یادداشت ها دسترسی داشته باشیم اما آن دسته از یادداشت هایی که امکان دسترسی به آنها وجود داشته و از اهمیت و جذابیت بالایی برخوردار بوده است را تهیه و منتشر می کنیم. در این جا بیست و سومین بخش از این یادداشت ها را می خوانید:

با یکی از کارشناسان برجسته امریکایی که در سیاست خارجی امریکا تجربه دارد و از اطلاعات مهمی برخوردار است، درباره بحث دخالت روسیه در انتخابات ریاست جمهوری امریکا صحبت شد، گفت: «تحقیقات ادامه دارد و مستمر است اما کار دولت متوقف نمی شود. البته ترامپ نگران خواهند ماند، برای همین نیاز به فردی دارد که بتواند گفت و گو با پوتین را آغاز کند، اما بدون این که رسانه ها در جریان باشند و به دور از چشم آنها. تنها فرد شایسته برای این کار، هنری کسینجر است که بالای 93 سال عمر دارد و با وجود این که این مساله یک Alert است اما همچنان فعال و هوشیار است و ذهن بازی دارد و کاملا با عقل و تدبیر برخورد می کند. البته باید از تیم ترامپ هم کسی باشد که در این مسئولیت به او کمک کند، مثلا اگر پیشنهادی لازم باشد بدهد یا چیزی را قبول کند، باید کسی از جانب دولت ترامپ با او باشد که از طرف دولت ترامپ تصمیم بگیرد. کسینجر روس ها را خوب می شناسد.»

وی در ادامه درباره موضوع ایران گفت: «به نظر من درباره موضوع ایران او فقط به اظهار نظر درباره دشمنی با ایران بسنده نمی کند، بلکه به فشار به آن در منطقه ادامه خواهد داد البته با گذاشتن راه خروجی لازم که به او اجازه دهد که اگر بنا شد از مواضعش کوتاه بیاید «خروج استراتژیک» (Exit Strategy) داشته باشد. ایران در روزهای اوباما به سر نمی برد. اوباما فکر می کرد توافق هسته با ایران ضروری بود اگرچه نقص هایی دارد یا بعضی اشتباهاتی در آن شده است. با این وجود با ایران به توافق رسید و آن را امضا کرد. ایران طرفدار توافق بود.»

نظر دادم: «اما ایران توافق را گرفت و پایبندی هایی که باید به آن عمل می کرد و گروه اوباما گفته بودند که باید بعد از توافق به آنها عمل کند را عمل نکرد، مثلا انتظار می رفت بعد از امضای توافق مذاکراتی حداقل در حد حرف با امریکا درباره قضایای مورد اختلاف منطقه ای (خاورمیانه) صورت بگیرد، مهمترین آنها دو موضوع سوریه و بعد از آن یمن بود.»

جواب داد: «این حرف صحیح است. امریکا می بایست به ایران فشار می آورد نه از طریق جنگ مستقیم که با آن بجنگد بلکه از طریق جبهه هایی که جنگ نیابتی با آن دارد. مثلا می بایست کاری می کرد رئیس جمهور روحانی تقویت شود تا به دیگران فشار بیاید تا در سوریه و عراق و یمن کوتاه بیایند. ایران الآن می گوید در تمامی این جبهه ها قوی و قدرتمند است. حالا جان متیس، وزیر دفاع باید این کار را بکند. او فکر استراتژیک دارد و با مک مستر، مشاور امنیت ملی و مایک پمپئو، رئیس سازمان امنیت مرکزی امریکا (CIA) می توانند کارهای بسیاری کنند. و البته بعد از این که ترامپ را راضی کردند، کسی که فقط عنوان دارد و استراتژی ندارد.»

بعد پرسید نظر تو درباره ایران چیست، فکر می کنی اوضاع را چگونه پیگیری می کند؟ گفتم: «ایران به دقت مواضع ترامپ را دنبال می کند، البته مواضع منفی اش را. حاکمیت ایران بی شک همه سناریوها را در نظر می گیرد. از همسایگان عربش گرفته تا واشنگتن. نمی گذارد خلائی در هرم قدرت به وجود بیاید. در این چارچوب شکی نیست که سپاه پاسداران نقشی بارز خواهد داشت علی رغم همه احتمالات وجود مراکز قدرت در آن.»

نظر داد: «اوباما در نظر ایرانی ها ضعیف بود و امکان بهره برداری از او وجود داشت. همین کار را هم کردند. به اندازه ای که حقش بود ارزش به او نمی دادند. نظرشان درباره ترامپ این است که او حالت تهاجمی دارد. بهتر است که او رئیس جمهور امریکا نشود. او هر چه درباره ایران فکر می کند را به صراحت می گوید. دشمنی اش نسبت به ایران را مخفی نمی کند. اما این به آن معنا نیست که از ایران نگران است و در آینده و تحولات پیش رو در سایه ریاست جمهوری اش ممکن است تحولی روی ندهد. ایران کشور قدرتمندی است و نقشی مهم دارد. امکانات نظامی در اختیار دارد. اما توانایی ها و امکاناتش تا کنون با کشوری در حد و اندازه خودش مثل امریکا تجربه نشده است. امریکا به ایران مستقیما حمله نمی کند مگر ایران بخواهد عملیات مستقیمی علیهش انجام دهد. اما در سوریه به ایران فشار خواهد آورد.»

بعد از آن به سراغ مسئول سابق امریکایی که متمایل به جناح راس امریکا است و در سفر سال گذشته ام به واشنگتن در دیداری که با او داشتم از ترامپ حمایت می کرد، رفتم. از او پرسیدم: نظرت درباره رکس تیلرسون چیست؟ گفت: «افکاری برای خودش دارد و وعده هایی هم داده است اما نیاز به تیمی دارد که به او کمک کند. در وزارت امور خارجه جای خالی بسیار است، ضرورت دارد مجموعه های کاری باکفایت و جدی ایجاد شود. در شورای امنیت ملی این شخصی نه منطقه را می شناسد نه از درگیری های فلسطینی عربی – اسرائیلی سر در می آورد. اما آدم شریف و جدی و فعالی است و بعدا یاد خواهد گرفت. با وجود این باید از کسانی که عمرشان را در این درگیری های مذکور سپری کرده اند، کمک بگیرد. کسانی که باعث شکست نشدند برای این که مسببین شکست ها همه عرب ها و فلسطینی ها و اسرائیلی ها بودند.»

ادامه دارد...