داعش چگونه زنان را اغوا می‌کند؟

نویسنده: لیزی داردن
دیپلماسی ایرانی: یافته های یک گزارش نشان می دهد که زنان و دختران زمانی به داعش می پیوندند که این گروه تروریستی آن ها را با ارائه نسخه ای پیچیده از «قدرتمندسازی» اغوا می کند.
تحقیقات اخیر که توسط انستیتو سلطنتی بریتانیا برای مطالعات دفاعی و امنیتی (آر یو اس آی) انجام شده می گوید دلایلی که صد ها زن را به راحتی از اروپا به قلمروهای داعش سوق داد «پیچیده» بوده اند.
امیلی وینتربوتام، سردبیر این تحقیقات، می گوید استفاده از اصطلاح «عروس جهادی» برای توصیف تمام اعضای مونث داعش واقعیت را تقلیل می دهد.
وی به ایندیپندنت می گوید: «تحقیقات ما نشان می دهد که این روایت ها بر برداشت مردم از رادیکالیسم زنان داعش تاثیر گذاشته است. اغلب زنانی که با آن ها مصاحبه کردیم اعتقاد داشتند که زنانی که به داعش پیوستند توسط مردان، شبکه اجتماعی و ازدواج به دام افتادند، و مردان نقش آدم بد را داشتند.»
به گفته وی «می توان عقلانیت ضمنی را اطراف رادیکالیسم مردان و به همین ترتیب اطراف زنان داعشی مشاهده کرد... روند تصمیم گیری این افراد صرفا با شستشوی مغری و آلت دست قرار گرفتن انجام نمی شود، عقلانیت واضحی وجود دارد.»
کشش های احتمالی به داعش را می توان به این دلایل دانست: «امتناع از فمنیسم غربی، تماس آنلاین با داوطلبان داعش که پیشنهاد ازدواج و ماجراجویی می دهند، تاثیر خانواده یا همکاران و شوهر، تعلق خاطر به ایدئولوژی داعش، ساده لوحی یا خوش بینی رومانتیک و فرصتی برای اینکه بخشی از چیزی جدید باشند، هیجان و نافرمانی.»
خانم وینتربوتام، پژوهشگر ارشد در آر یو اس آی این تحقیق را در کشورهای بریتانیا، کانادا، فرانسه، آلمان و هلند انجام داده اند.
محققان پس از صحبت با مردان و زنانی که زنان حامی داعش را می شناختند یا در برنامه های کاهش رادیکالیسم کار کرده اند، به این نتیجه می رسند که برخی از زنان، داعش را علی رغم به سلطه گرفتن زنان، اجبار خشونت آمیز در اجرای تفسیر خود از شریعت و نسل کشی علیه یزیدی ها، منبع «توانمندسازی» می دانستند.
برخی از مصاحبه شوندگان به محققان گفته اند زنانی که به داعش ملحق شدند «عمدا به دنبال به چالش کشیدن همزمان نرم های جنسیتی سنتی و نرم های جنسیتی تحمیل شده از غرب بودند، آن ها به دنبال هویتی جدید برای خود بودند.»
تشکل های مدنی می گویند بخشی از ماجرا به این دلیل بود که از «جامعه ای وسیع تر دور افتاده بودند» به ویژه در کشورهایی همچون فرانسه و هلند با ممنوعیت روبنده، جایی که این زنان احساس می کردند نمی توانند آنگونه که دلشان می خواهند مذهب خود را بیان کنند.
آنجایی که پژوهش روی مردان جنگجوی خارجی بازگشته به کشور خودشان متمرکز می شود، به این نتیجه می رسد که رادیکالیزه شدن همچنین به واسطه جاذب هایی همچون حملات اسلام هراسانه، رکود اقتصادی، تصور فقدان تعلق خاطر و ناکامی در ادغام در جامعه انجام می شود.
این عقیده وجود دارد که فقدان پذیرفته شدن از سوی نهاد ها و گروه های مسلمان، به ویژه گسستن از اعضای خانواده که به نظرشان به قدر کافی زاهد نیستند «به زنان احساس تعلق خاطر به داعش را می دهد.»
خانم وینتربوتام می گوید آن ها که در خانواده های به شدت مذهبی و محافظه کار زندگی می کنند نیز می توانند در برابر تلیغات داعش آسیب پذیر باشند و زمان زیادی را با نفوذ آنلاین رادیکال سپری کنند. او می گوید: «با زنانی حرف زدیم که رادیکالیزه نشده بودند اما می توانستند درک کنند که چرا این دختران به سوریه و عراق رفته اند، برای اینکه بتوانند مسلمانان خوبی باشند.»
او ادامه می دهد: «داعش در ارائه این تصویر به زنان موفق بوده است. موضوع فقط آسیب پذیری ساده لوحانه عروس های جهادی نیست، زنان داعشی می گویند این گروه خط پیوند ما با مذهب، باورهای سیاسی و این واقعیت است که می خواهم آن طور که می خواهم زندگی کنم.»
نویسنده می گوید مفهوم «توانمندسازی» با آنچه زنان غیرمسلمان غربی در نظر دارند متفاوت است، و می بایست از لنز مذهبی غالب به آن نگریسته شود.
او اضافه می کند: «زنان می گویند پیوستن به داعش برای توانمندسازی من است، اما طنز ماجرا اینجا است که وقتی به آنجا می رسند می بینند از این خبر ها نیست.»
زنان به دلیل نقض قانون شریعت توسط داعش سنگسار شده اند، شلاق خورده اند یا به قتل رسیده اند و همزمان دست کم یک عروس جهادی – سمرا کسینویچ دختر نوجوان اتریشی- هنگام تلاش برای فرار تا سر حد مرگ کتک خورد.

منبع : ایندیپندنت / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33