روابط ترامپ با روسیه بد و بدتر می شود

دیپلماسی ایرانی: امسال برای هفتمین سال متوالی است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. این یادداشت ها بعد از سفر وی به امریکا و دیدارش با مقامات فعلی و سابق امریکایی به طور مرتب در روزنامه النهار منتشر شده است. به دلیل تغییراتی که در روزنامه النهار ایجاد شده نتوانستیم به همه این یادداشت ها دسترسی داشته باشیم اما آن دسته از یادداشت هایی که امکان دسترسی به آنها وجود داشته و از اهمیت و جذابیت بالایی برخوردار بوده است را تهیه و منتشر می کنیم. در این جا نخستین بخش از این یادداشت ها را می خوانید:

درباره مواضع دولت جدید امریکا نسبت به پیمان ناتو، یکی از دوستان امریکاییم که اطلاعات بسیاری در این زمینه دارد و تجربه کار در کشورش در این زمینه را دارد و از واشنگتن سیاست های داخلی و خارجی کشورش را دنبال می کند، می گوید: «رئیس جمهور دونالد ترامپ خود را در وضعیتی دید که مجبور شد نسبت به بسیاری از "سیاست های تبلیغاتیش" تجدید نظر کند.  سیاست هایی که بی هوا و بدون هر گونه مطالعه ای در جریان تبلیغات انتخاباتیش بیان می کرد در حالی که با هیچ معیاری قابل قبول نبودند. البته هیچ کس هم اعتقاد ندارد که او می تواند به رفتارهای مردمی و عوام پسندانه اش ادامه دهد، و دو قطبی شدن امریکایی ها را عمیق تر کند، همچنین اختلاف ها با همسایگانشان در مکزیک و با متحدانشان و همچنین رقبایشان در دنیا را تشدید کند. این درست است که جیمز ماتیس، وزیر دفاع و رکس تیلرسون، وزیر امور خارجه او دوباره این اطمینان را به متحدانشان در ناتو دادند که امریکا از سیاست هایش در قبال ناتو عقب نخواهد نشست، اما بازسازی اعتماد میان آنها واقعا سخت خواهد بود.»

وی در ادامه می افزاید: «اما درباره روابط ما با روسیه به نظر می رسد که روابط به سمت بدتر شدن سوق یافته است، به خصوص که این آقای جدید کاخ سفید متهم است که با تردیدی که در نحوه برگزاری انتخابات در دوران سلفش، باراک اوباما، وجود دارد، روی کار آمده است. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه به نظر می رسد که به سراغ دیپلماسی و استراتژی ای که می تواند مخاطرات و نگرانی های بسیاری را به وجود آورد، برگشته است. این رویکرد می تواند روابط را بدتر کند. دلیل این ادعا هم اعزام ناو تجسسی روسیه به سمت پایگاه نظامی دریایی امریکاست که وظیفه دارد بر رادارهای ناوهای دریایی امریکا در دریای سیاه پارازیت بیندازد. عملا کار این ناو شروع شده است. همچنین روسیه موشکی از نوع "کروز" آزمایش کرد که از اهمیت معاهده امضا شده میان واشنگتن و مسکو در زمان ریاست جمهوری رونالد ریگان و میخائیل گورباچف که معماران آن بودند، کاسته است. همچنین دستور به استقرار این موشک ها در نقاط استراتژیک معینی داد. علاوه بر آن روسیه به هک اینترنتی خود علیه متحدان امریکا از جمله کشورهای اروپایی به ویژه در پایگاه های "داتا" به خصوص در جریان انتخابات جاری شماری از آن کشورها ادامه می دهد. البته این کشورها از این موضوع باخبر شدند و هم زمان جزئیات آن را منتشر کردند، و شروع کردند تدابیر لازم برای جلوگیری از هک شدن ها یا رویارویی با آنها را اتخاذ کردند.»

این دوست امریکایی در ادامه می افزاید: «به نظر من پوتین به این درک رسیده که می تواند همتای امریکاییش، ترامپ را به عنوان شریک خود حداقل در آینده ای مورد نظر همراه کند با وجود این که ترامپ از اتخاذ هر گونه سیاستی یا بیان هر حرفی که وجهه سلبی به او بدهد، اقلا به طور علنی، خودداری می کند. او روسیه را با تمام سلبیاتش و وضعیتش به حال خود رها کرده است. حقیقتش من می پرسم که آیا واقعا رئیس جمهوری روسیه قبلا فکر می کرد یا به این باور رسیده بود که می تواند رئیس جمهوری ما (ترامپ) را تصاحب کند و او را توجیه کند و به او دستور دهد. فکر می کنم کارهای او باعث خشم امریکایی ها شده است و از این نگرانند که این رفتارها باعث افزایش نگرانی ها و تقویت تشویش و اضطراب نزد امریکایی ها و کشورهای متحد آنها شود. شاید روسیه تنها زمانی حاضر شود دست از این رفتارها بردارد که کشورش را از تحریم های امریکایی و اروپایی تحمیل شده بر آن در پی اشغال شبه جزیریه کریمه اوکراین و الحاق آن به روسیه خلاص کند. البته روسیه با ضمیمه کردن کریمه به خاک خود به دولت و ملت اوکراین ضربه سنگینی وارد کرد. روسیه با وجود تقاضای امریکا به خصوص رئیس جمهوری سابق، اوباما از برگرداندن اوکراین به صاحبانش خودداری کرده، حتی حاضر نشده است درباره آن فکر کند. اوضاع زمانی خطرناک تر می شود که رئیس جمهوری جدید، ترامپ تصمیم بگیرد نیروهای نظامی به سوریه برای مواجهه با "اشرار" در راس آنها تروریست ها ی داعش و جبهه النصره و دیگر شبکه های اسلامی تندرو و تکفیری و خشونت طلب بفرستد. وقتی این نیروها به حمایت هوایی نیاز پیدا کنند احتمال برخورد نظامی با نیروهای روسی موجود در سوریه وجود دارد. البته من نمی دانم، خیلی های دیگر هم نمی دانند، که آیا اعزام این نیروها نخستین گام برای ایجاد منطقه یا مناطق امن (Safe Zones) در آن جا خواهد بود، موضع رئیس جمهور بشار اسد و رئیس جمهور پوتین نسبت به چنین اقدامی و واکنش آنها نسبت به آن چه خواهد بود.»

دوست امریکایی من در پایان صحبت هایش توجه مرا به دو قضیه مهم که در راس برنامه های انتخاباتی ترامپ بود، جلب می کند، یکی درگیری فلسطینی – اسرائیلی و "راه حل دو کشوری" که خود امریکا متبنی آن بود و حمایت جامعه جهانی را پشت سر خود داشت. می گوید که در ابتدای تبلیغات انتخباتیش اسرائیل و نتانیاهو از مواضع او دلخور شدند. اما بعد از این که نتانیاهو به واشنگتن آمد و در کاخ سفید با او دیدار کرد از بابت او مطمئن شد. او با زدن "ضربه" به راه حل مذکور موافقت کرد و گفت که از هر راه حلی که دو طرف بر آن توافق کنند، حمایت خواهد کرد. اما قضیه دوم که تنها قضیه ای است که بر حفظ آن پایبند است و همچنان بر انجام آن اصرار دارد، "دیوار مکزیک" است، همچنین دشمنی با ایران و "تروریست دانستن آن" و متحدش، "حزب الله".»

ادامه دارد...