چرا ترزا می هنوز نخست وزیر بریتانیا است؟

نویسنده: مارتا جیل

دیپلماسی ایرانی: ترزا می در حال حاضر نمی تواند از شغلش لذت ببرد. سبد رای شخصی او از بین رفته است، اعتراضات برای استعفا او را خلع سلاح کرده و مطبوعات دست راستی پروژه زوال او را کلید زده اند. فرصتی اندک برای ترویج شعارهای تبلیغاتی و تضعیف مخالفان برای می باقی مانده است.

چنین سرعتی در چرخش آرا غریب است. به نظر مردم فراموش کرده اند که ترزا می زمانی نخست وزیری محبوب بود. گذشته دیگر باز نمی گردد. روزنامه نگاری هفته گذشته توییت کرد که می لابد زمانی دشوار را پشت سر می گذارد و  او به یک باره نابود شد. دو روز پیش روزنامه دیلی میل نوشت: «می شاید تنها ده روز برای حفظ شغل اش فرصت داشته باشد.» بس است! او را رها کنید. او همین حالا هم مرده است.

چرا او هنوز بر سر کار است؟ توری ها (اعضای حزب محافظه کار انگلیس) استعداد فوق العاده ای در نخبه کشی دارند: رهبرانی شکست خورده در منظر عموم که در مقابل در سیاه رنگ خانه شماره 10 ایستاده اند و در عرض 24 ساعت بیانیه استعفای خود را خواندند. جان میجر، ویلیان هاگیو، دیوید کامرون: همه دچار همین اتفاق شدند. آنها یک انحراف از کل حزب نشان داده شدند تا قاب رهبری حزب تکان نخورد.

اما اندکی عمیق تر ببینیم. عادت های حزبی به نظر فرهنگی به نظر می رسد که رهبران می تواند در مشکلات راه خروجی پیدا کنند: آنها استعفا می دهند پیش از اینکه اتفاقی بدتر پیش بیاید. کامرون به توری ها در زمانی که استعفا می داد، گفت: «چرا من باید همه مشکلات را به گردن بگیرم. آیا اینجا فقط یک حالت وجود دارد؟» این اتفاق می افتد به این دلیل که رهبران توری فقط در یک صورت مورد پذیرش قرار می گیرند: سپر بلا شدن.

می به این علت همچنان در راس حزب حضور دارد که از او به عنوان سپری انسانی استفاده می شود. او هنوز در سرجای خود است تا احساسات بد پس از انتخابات را خنثی کند، خشم و عصبانیت نسبت به توری ها را کاهش دهد و سرزنش های پس از اشتباهات برگزیت را به خود جذب کند. وقتی که او برود ـ و خواهد رفت ـ حزب دوباره از نو شروع می کند. می زمانی گفته بود که توری ها باید چهره خود را پاک کنند. حالا توری ها از می استفاده می کنند تا این کار را انجام دهند.

یکی از اعضای توری به من گفت: «او چوبی جادویی است و به همین دلیل سرجای خودش هست. دلیلی ندارد که فعلا کس دیگری را در خط مقدم قرار دهیم. او قطعا تابع حزب است. من نمی دانم چه چیزی در این تابعیت برای او هست. ممکن است این کار را از روی حس وظیفه انجام دهد.»

بعد از حادثه برج گرنفل و فجایع ترسناک آن قطعا انتقادات بیشتری در برابر می قرار خواهد گرفت که این می تواند برای حزب مفید باشد. راهپیمایان فریاد اعتراض خود را بر سر صاحب خانه شماره 10 خواهند کشید «می باید برود» و «خون، خون، خون روی دست های تو». وقتی که می حادثه دیدگان را در کلیسایی در نزدیکی محل آتش سوزی ملاقات کرد فریادهای «قاتل، قاتل» او را استقبال می کردند. فریادهایی که می را مجبور کردند تا از آنجا فرار کند.

مقصرین این تراژدی هنوز مشخص نشده اما سیاست های مسکن، مقررات بهداشتی و ایمنی توسط دولت های متوالی از هر دو حزب اصلی نادیده گرفته شده است. برنامه های ریاضتی در دوران کامرون همراه با کاهش خدمات آتش نشانی و شوراهای محلی می تواند دلیلی منصفانه به نظر برسد. اما با این حال می مورد هدف خشم عمومی قرار گرفته است.

می سپری مفید است درست در زمانی که مذاکرات برگزیت شروع شده است. یکی از اعضای حزب به من گفت: «حزب دلیل بسیار خوبی دارد تا او را تا زمانی که مذاکرات برگزیت به پایان می رسد برسر کار نگه دارد. او می تواند همه سرزنش ها را متوجه خود کند.» دیگران امیدوارند که او تا بهار آینده بر سر کار باشد تا زخم ها و امتیازات برگزیت رد و بدل شود و وقتی که همه چیز به نقطه شکست رسید فرد دیگری جای او را بگیرد.

این بازی مکارانه ای است. اعضای بزرگ توری در حال مبارزه با دو غریزه قدرتمند هستند: فشار بی رحمانه به نخست وزیر برای پیروی از حزب، دور شدن از او به خاطر رهبری خود. آنها می خواهند که می بر سر کار باقی بماند اما نمی خواهند که از نزدیک خود را درگیر کارهای او کنند. گزارش های مطبوعاتی از اردوگاه توری گیج کننده است. حمایت هایی که با شک و تردید صورت می گیرند. یکی از اعضای حزب می گوید: «فکر می کنم او زودتر از چیزی که ما می خواهیم می رود.»

همه چیز به حزب کارگر بستگی دارد که چطور اوضاع را مدیریت کند. درحال حاضر اپوزیسیون درحال بازی است: نخست وزیر هدفی آسان است و مشت ها حواله او می شود. اما آنها باید مطمئن شوند که حملات نه فقط ترزا می بلکه توری ها را نیز هدف بگیرد.

منبع: گاردین/ مترجم: روزبه آرش

انتشار اولیه: دوشنبه 5 تیر 1396 / انتشار مجدد: دوشنبه 19 تیر 1396