پنجاه و ششمین بخش از سلسله یادداشت‌های جدید سرکیس نعوم:
نه ترامپ نه هیچ کس دیگر نمی‌تواند برجام را متوقف کند
دیپلماسی ایرانی: برای ششمین سال است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را که در پی دیدارش با مقام های فعلی و سابق امریکایی نوشته است، منتشر می کند. امسال نیز بر اساس همان رویه دیپلماسی ایرانی تلاش دارد این یادداشت ها را ترجمه و منتشر کند. با این تفاوت که از لحاظ زمانی تلاش می شود نزدیک تر به زمان انتشار آن در روزنامه مرجع یعنی روزنامه النهار باشد و کاربردی ترین آنها در این جا انتخاب و منتشر شود. اهمیت این یادداشت ها در این است که به روز هستند و مطابق با تحولات جاری در منطقه تهیه شده اند و در آنها نکاتی مشاهده می شود که برای خوانندگان می تواند جذاب باشند. در این جا قسمت پنجاه و ششم آن را می خوانید:
مقام مسئول مهم که اوضاع ایران و سیاست های آن در اداره مهم سوم در داخل کاخ سفید را دنبال می کند، در واکنش به حرف من که شیعیان عراق دوست ندارند ایران بر آنها تسلط یابد اما اعتقاد خود را به ایران نفی نمی کنند، گفت: «گفته ام و دیگران هم گفته اند و همه لبنانی ها به خصوص سنی ها که به عربستان بیش از هر کشور دیگری در هر زمانی نزدیک شده اند نیز گفته اند، آیا آنها به این نزدیکی با ایران باقی خواهند ماند؟»
جواب دادم: «این حرف وصف روابط در قبل از هر جنگی بوده است. شیعیان لبنان عملا نمی توانند نقش رهبری ایفا کنند. آنها جزئی از مسلمانان لبنان بودند که اهل تسنن آنها را رهبری می کردند، که همیشه هم می خواستند که ملی گرای عرب و چپ گرا باشند. شیعیان لبنان امروزه خود را با ایران می دانند نه با عربستان با وجود این که بعضی از آنها عمیقا با ایران اختلاف نظر دارند. سنی های لبنان امروزه با عربستان هستند و به سمت ایران نرفته اند. اما مسیحی ها میان اهل تسنن و شیعیان تقسیم شده اند اما آن چه آنها را کنار هم قرار داده، با وجود این که اختلاف نظر بسیاری با هم دارند، ترس از مسلمانان است که احساس می کنند می توانند بیش از هر کسی برای آنها خطرناک باشند.»
جواب داد: «در عربستان یک امیر جوانی بر سر کار آمده که اعلام جنگ داده و حتی به نوعی می تواند گفت چند جنگ را به طور هم زمان آغاز کرده است. او فقط به واسطه بمباران هوایی می تواند در یمن پیروزی هایی به دست آورد. و این را هم فراموش نکنیم که در درون خانواده پادشاهی اختلافات یا تضادهایی وجود دارد، به خصوص میان ولیعهد و جانشین ولیعهد. به هر حال به مصلحت ایران و امریکا است که در چند ماه باقی مانده از دوران ریاست جمهوری اوباما تلاش کنند آن چه برای ایجاد بنیاد روابطشان ایجاد شده است را تقویت کنند، طوری که رئیس جمهوری آینده امریکا هر کس که باشد نتواند آن را به هم بزند.»
نظر دادم: «ایران را که می شناسی، این را هم می دانی که وجود اوباما در کاخ سفید کمک بسیاری برای رسیدن به دستاورد در توافق هسته ای کرد. شاید کس دیگری جای اوباما بود توافق به دست نمی آمد. اگر هیلاری کلینتون رئیس جمهور شود راه رسیدن به تفاهم با ایران را ادامه می دهد. اما اگر دونالد ترامپ رئیس جمهوری شود، چه؟ به هر حال اگر ایران از فرصت باقی مانده از دوران ریاست جمهوری اوباما استفاده کند و توافقی که با امریکا رسید را تقویت کند نه ترامپ نه هیچ کس دیگر نمی تواند آن را تغییر دهد.» نظر داد: «درباره روابط دیپلماتیک با ایران، رد و بدل سفرها، درباره این چیزها الآن حرفی نمی زنیم برای این که چیزی پیش می آید که برای ما در لیبی پیش آمد. اگر بخواهیم در تهران سفیر تعیین کنیم یا هیئت دیپلماتیک بفرستیم، اگر بگوییم می خواهیم یک تیم امنیتی برای حمایت از آنها ارسال کنیم، ایران مخالفت خواهد کرد و آن را دخالت در امور داخلی خود خواهد دانست یا احساس خواهد کرد که می خواهیم به استقلالشان خدشه وارد کنیم. اگر هم موافقت کند به طور متقابل می خواهد که به همراه سفیر یا هیئت دیپلماتیکش در واشنگتن نیروهای امنیتی برای حفاظت از آنها بفرستد. اگر ایران به طور جدی "کلمه" شفاهی از رهبر ایران، آیت الله خامنه ای بشنود که به این هیئت دیپلماتیک در ایران آسیبی نمی رسد آن گاه شاید درباره این موضوع فکری کنند.»
گفتم: «بهبود روابط با امریکا در ایران نیاز به وقت دارد، شاید روزی رهبر ایران، آقای خامنه ای تصمیم به این کار بگیرد.»
بعد گفتم: «به هر حال ایران عربستان را به سمتی برد که از سیاست انفعالی و تدافعی کنار بکشد و به سیاست تهاجمی رو آورد. همچنین باعث شد عربستان نترسد و در خارج از مرزهایش دخالت نظامی انجام دهد. این شاید برای ایران خطرناک باشد نه به این خاطر که ممکن است در برابر عربستان شکست بخورد بلکه به این دلیل که می تواند همه کشورهای عربی منطقه را علیه خودش وارد یک جبهه کند.»
نظر داد: «شاید حق با تو باشد. به هر حال، به نظرت چه کسی در سوریه برنده می شود؟ ایران؟» جواب دادم: «به این سوال وقتی جواب می دهم که جواب سوالم را از تو بگیرم: آیا فکر می کنی ایران در سوریه حداقل تا حالا برنده شده است؟» جواب داد: «نه. برنده نمی شود.»
ادامه دارد...
نظر شما :