چرا زنان آمریکایی کلینتون را دوست ندارند؟

درمجموع زنان کلینتون را به ترامپ ترجیح می دهند، اما 49 درصد زنان از محافل سیاسی مختلف نظر مثبتی راجع به او ندارند.

به گزارش فرارو به نقل از گاردین، آنوا چانگا فمینیستی است که به کلینتون رأی نمی دهد. ژوئیه گذشته، زمانی که وکیل سی وچهارساله اهل آتلانتا برای کمک به سازمان مردمیِ "زنان طرفدار سندرز" داوطلب شد، از جانب زنان دیگر موردانتقاد قرار گرفت. در رسانه های اجتماعی او و دیگر زنان حامیِ سندرز به خیانت به جنسیتشان متهم شدند و آن ها را فمینیست های دروغین خواندند. حتی اساتید گذشته و دوستانش تعجب کردند  که چگونه می تواند سناتور ورمانت را به وزیر امور خارجه ترجیح دهد.

چانگا می گوید: "برخی زنان به گونه ای رفتار می کنند که انگار به یک جور انجمن مخفی خیانت کرده ام. من این نوع فمینیستی را رد می کنم. من فقط بر اساس جنسیتم رأی نمی دهم، مسائل دیگری نیز وجود دارد."

برای اولین بار در تاریخ آمریکا، یک زن به ریاست جمهوری نزدیک شده است اما بازهم بسیاری از زنان با گرایش های سیاسی مختلف کلینتون را دوست ندارند.

درست است که در کل زنان از کلینتون بیشتر از ترامپ و سندرز حمایت می کنند اما این حمایت حتی به اندازه حمایت سیاه پوستان از اوباما در سال های 2008 و 2012 هم نیست. برای مثال زنان نسل هزاره {نسل وای یا هزاره درجایی در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ یا اوایل دههٔ ۱۹۸۰ آغازشده و در اوایل دههٔ ۲۰۰۰ به پایان رسیده است} سندرز را ترجیح می دهند و 49 درصد زنان آمریکایی نظر مساعدی راجع به وزیر امور خارجه ندارند.

زنان از گروه ها و گرایش های مختلف سیاسی که حتی بر سر مسائل سیاسی کوچک اختلاف دارند، در مخالفت با هیلاری هم نظر هستند.

خیلی از زنان خود را در هیلاری کلینتون منعکس نمی بینند. اکثر فمینیست های موج دوم پیشینه طولانی کلینتون در حمایت از حقوق زنان را می دانند و می خواهند یک زن را در منصب ریاست جمهوری ببینند؛ درحالی که فمینیست های جوان تر بیشتر درگیر جنبشی هستند که شامل زنان از نژادهای مختلف و پیشینه های سیاسی-اجتماعی متنوع است.

چانگا می گوید: "مطمئنم کلینتون برای گروه خاصی از زنان عالی است. اما مسائل زیادی وجود دارد که برزنان کم-درآمد و مهاجر اثر می گذارد."

چانگا عقیده دارد برنامه های سندرز برای آموزش رایگان، حداقل دستمزد 15 دلاری و مبارزه با فساد وال استریت از برنامه های کلینتون بهتر است. او می گوید تحت تأثیر "اولین های تاریخ" قرار نمی گیرد؛ به خصوص که از نظر او ریاست جمهوری اوباما بهبودی در زندگی سیاه پوستان آمریکا ایجاد نکرده است.

چانگا درباره پیروزی سندرز می گوید: "او بسیار شبیه به من است، اما چه فایده دارد اگر فرصت های زندگی من مستقیماً تحت تأثیر قرار نگیرند؟"

تنها طرفداران سندرز نیستند که خواسته هایشان را در برنامه های کلینتون نمی بینند. جوی پالمن 29 ساله که از تد کروز حمایت می کرد، اصلاً خود را در کلینتون منعکس نمی بیند. او که چهار فرزند دارد با هرگونه دخالت دولت در زندگی شخصی اش مخالف است و عقیده دارد سیاست های کلینتون در بهداشت و درمان، مراقب کودکان و بارداری و زایمان آزادی انتخابش را محدود می کند.

پالمن که برای به دنیا آوردن فرزندانش از ماما کمک گرفته است و از منزل کار می کند تا بتواند فرزندانش را بزرگ کند می گوید: "زمانی که یک زن یا هر شخصی بتواند آزادانه مسیر زندگی اش را انتخاب کند، شادتر خواهد بود و تأثیر بهتری بر اجتماع خواهد داشت. پیام کلینتون این است که اگر زنان دستورالعمل او را دنبال نکنند، باید فقط مالیات بدهند تا زنانی که از او پیروی می کنند در آسایش باشند. "

پالمن فکر می کند کلینتون یک سیاستمدار بلندپرواز است و بسیاری از زنان آمریکا با وی ارتباط برقرار نمی کنند و او سعی دارد با تکیه بر " جنبه زنانه و مادرانه اش" در ریاست جمهوری پیروز شود.

گویا عکس های خانوادگی کلینتون که به طور گسترده پخش شده اند تأثیر چندانی بر پالمن نداشته است که بتواند باور کند کلینتون مادر یا مادربزرگ خوبی است. او می گوید: " عکس های توییتر او را دیدم که نوه اش را بغل کرده و بیل کلینتون هم پشت سر او ایستاده است و با خودم گفتم ‘تو از بیل متنفری... چقدر  زمان با اون دختربچه می گذرانی؟ همش در حال تبلیغ برای ریاست جمهوری هستی، حتی وقت خوابیدنم نداری’ "

پالمن تنها به دلیل هم جنس بودن با کلینتون حاضر نیست به او رأی دهد. او می گوید: "فکر می کنم توهین آمیز است که بخواهم تنها به دلیل هم جنس بودن به شخصی رأی بدهم." پالمن ناراحت نمی شود اگر در تاریخ آمریکا هیچ وقت یک زن رییس جمهور نشود، البته تا زمانی که نامزدهای مرد لایق و باکفایت باشند.

اما بااینکه جنسیت نامربوط به نظر می رسد، تحقیقات نشان داده است که زنان قدرتمند هم جنسان خود را به مقامات بالا منصوب می کنند ( زنان نیمی از جمعیت آمریکا را تشکیل می دهند اما تنها 20 درصد از مجلس از زنان تشکیل شده است). نیکولا گات گولد استاد دانشگاه و نویسنده ی کتاب هایی درباره زنان و سیاست عقیده دارد پیروزی های نمادین تأثیرات زیادی به خصوص بر روی نسل آینده دارند. او می گوید:  " روی کار آمدن یک رئیس جمهور زن، دیگر زنان و به خصوص جوان ها را به ورود به عرصه سیاست تشویق می کند. کودکان فکر می کنند تنها مردان می توانند رییس جمهور شوند چون تابه حال رئیس جمهور زن ندیده اند."

لینت هاردوی رأی دهنده حامی ترامپ عدم شفقت را نقطه قوت او می داند. او عقیده دارد زنان آمریکا بیشترین نفع را از اداره کشور توسط یک تاجر می برند. هاردوی می گوید: "کلینتون فرد مسئولیت پذیری نیست. اما ترامپ به خوبی می داند که زنان امنیت، شغل خوب و اقتصاد پررونق می خواهند و برنامه های او برای سلامت زنان نیز خوب خواهد بود."

چانگا نقطه اشتراکی میان خود و کلینتون نمی بیند و باور ندارد که پیروزی او راه به دنیای سیاست را برای زنان سیاه پوستی که از پسِ هزینه های کالج بر نمی آیند، باز می کند. او می گوید: " دسترسی به فرصت های سیاسی به سفیدپوستان یا طبقه متوسط به بالای جامعه محدود می شود. اگر تنها از دیدگاه جنسیت به مسائل نگاه کنیم،  بسیاری از موضوعات دیگر که سبب گوشه گیری زنان شده است نادیده گرفته می شوند."