حملات 11 سپتامبر کار حلقه داخلی دولت بوش بود یا موساد؟ (قسمت اول)

نویسنده: دکتر لوران گینو

دیپلماسی ایرانی: مقدمه مترجم - مقاله حاضر در دو نسخه از فرانسوی به انگلیسی ترجمه شده است، که نسخه اول در شبکه ولترⁱ موجود است. این مقاله بر اساس نسخه دومⁱⁱ که مبسوط تر و بی تکلف تر از نسخه اول مقاله می باشد ترجمه شده است. لوران گینو عمدتا به نقش عوامل صهیونیست و نئوکان – که نماد تروریسم مذهبی غرب هستند – در حوادث 11 سپتامبر اشاره می کند، اما – سهوا و یا عمدا – به نقش تئوفاشیسم خاورمیانه در قضایای 11 سپتامبر نمی پردازد – و یا حداقل آن را کم رنگ جلوه می دهد. نویسنده در قسمت دوم مقاله، نظر سناتور سابق باب گراهام پیرامون نقش عربستان در حوادث 11 سپتامبر را مضحک می داند و می گوید گراهام برای انحراف افکار عمومی از نقش اسرائیل در این قضایا، نام عربستان را مطرح می کند. هر چند که گراهام قصد انحراف افکار عمومی از نقش اسرائیل در حوادث را دارد – و البته این عجیب نیست چرا که خود گراهام از یهودی تبارانی است که ریشه اسکاتلندی دارند – اما اصرارش برای انتشار گزارش 28 صفحه ای کمیته تحقیق حوادث – که دولت آمریکا تاکنون از انجام آن طفره رفته است و جب بوش نیز منکر چنین گزارشی می شود – بی دلیل نیست. او می داند که حلقه درونی حاکمیت عربستان یا اصطلاحا Deep State حتما در تامین مالی تروریست های مذهبی نقش دارد، کما اینکه در گزارش های ویکی لیکس می خوانیم: «منابع دولتی و غیردولتی مدعی هستند که روحانیون فرقه های دیوبندی و اهل الحدیث پاکستان، سالانه حدود 100 میلیون دلار از سازمان های «خیریه اسلامی» و «تبلیغی» عربستان و امارات - که به شکل آشکاری مورد حمایت دولت این کشورها هستند - کمک مالی دریافت می کنند.... بر پایه گزارش ها، شبکه های جهادی، از فقر شدید در مناطق مختلف پنجاب، مولتان، و... برای جذب کودکان به شبکه مدارس فرقه های دیوبندی و اهل الحدیث بهره می برند. کودکان در این مدارس فلسفه جهاد را تعلیم می گیرند، و نهایتا به اردوگاه های آموزشی تروریستی - در مناطق قبیله ای که به شکل فدرالی اداره می گردند ( FATA- Federally Administered Tribal Areas) فرستاده می شوند.»ⁱⁱⁱ

دکتر یوسف بات در مقاله ای تحت عنوان « وهابیت سعودی در راس تروریسم اسلامگرا» در هافینگتون پست می نویسد: «متاسفانه، سعودی ها طی چندین دهه، کمکهای مالی فوق العاده زیادی به تبلیغ این تفکر (وهابیت) در خارج عربستان اختصاص داده اند. ارقام دقیق این کمک ها معلوم نیست، اما تصور می شود که ظرف سه دهه گذشته، بالغ بر 100 میلیارد دلار صرف صدور وهابیت به کشورهای فقیر اسلامی در سراسر دنیا شده باشد. البته ممکن است (رقم واقعی) دو برابر این میزان نیز باشد. برای مقایسه، کافی است بدانیم که شوروی سابق طی هفتاد سال، از 1921 تا 1991، حدود 7 میلیارد دلار صرف گسترش کمونیسم در سراسر جهان کرد.»^iv

هدف از این نوشتار انکار نقش رژیم صهیونیستی و حلقه نئوکان ها در طراحی و مهندسی حوادث 11 سپتامبر نیست، اما نقش عربستان در تامین مالی و تربیت نیروهای به اصطلاح جهادی - که مجری این طرح بودند - نیز نباید نادیده گرفته شود. به موازات روشن تر شدن نقش اسرائیل و لابی قدرتمندش در بی ثباتی های اخیر خاورمیانه، این نظر که گروهی از اعضای لیکودیست اسرائیل – با کمک دستیارانشان در دولت آمریکا – مسئول حملات فریبکارانه 11 سپتامبر بودند بیشتر قوت می گیرد. فرانچسکو کوسیگا رئیس جمهور ایتالیا در سال های 1992 – 1985 در مصاحبه با روزنامه «کوریاره دِلا سِرا» (در تاریخ 30 نوامبر 2007) گفت: «محافل مطلع آمریکایی و اروپایی به خوبی می دانستند که طراحی و اجرای عملیات 11 سپتامبر توسط سیا و موساد و با کمک صهیونیسم جهانی انجام شد تا تقصیر آن را به گردن کشورهای عربی اندازند و به این ترتیب قدرت های غربی را برای مداخله در افغانستان و عراق متقاعد نمایند.^v

آلن سابروسکی استاد دانشکده جنگ و آکادمی علوم نظامی آمریکا در مقاله ای با عنوان «رمزگشایی حملات 11 سپتامبر: اسرائیل و تاکتیک های غلط انداز (Israel and the Tactics of Mistake)» در ژوئیه 2002 نوشت که 11 سپتامبر «عملیات طراحی شده توسط موساد» با همدستی دولت آمریکا بود تا ایالات متحده را به سمت « جنگ تمدن ها» و نبرد با دشمنان اسرائیل – یعنی جهان اسلام – سوق دهند.^vi

(آنهایی که شهامت سخن گفتن درباره نقش اسرائیل در حملات 11 سپتامبر را داشته باشند، به سرعت به حاشیه رانده می شوند و طرد می گردند کما اینکه تیری میسان (Thierry Meyssan) که کتاب برجسته « دروغ بزرگ (The Big Lie)» را پیرامون نقش اسرائیل یک سال پس از وقایع 11 سپتامبر نوشت به چنین سرنوشتی دچار شد.)

مقصر دانستن موساد در 11 سپتامبر نه فقط به خاطر شهرت این سازمان به عنوان قدرتمندترین دستگاه مخفی دنیاست - کما اینکه واشنگتن پست به نقل از دانشکده مطالعات پیشرفته نظامی ارتش آمریکا (SAMS) در 10 سپتامبر 2001 می نویسد که موساد غیرقابل پیش بینی، بی رحم و باهوش است – بلکه به خاطر این است که موساد این قابلیت را دارد که نیروهای آمریکایی را مورد حمله قرار دهد و اینطور وانمود نماید که این حمله از جانب اعراب یا فلسطینیان بوده است.^vii

دخالت موساد و سایر واحدهای نخبه اسرائیلی در حملات 11 سپتامبر، با نظر به واقعیت هایی که برای عموم مردم کمتر شناخته شده اند، روشن می شود. شواهد مربوط به این دخالت توسط جاستین ریموندو - سردبیر وبگاه Antiwar.com – در کتاب «معمای ترور: ارتباط اسرائیل با حملات 11 سپتامبر(The Terror Enigma: 9/11 and the Israeli Connection)»- که در سال 2003 منتشر شد – جمع آوری گردیده است.^viii کریستوفر بولین در متجاوز از 100 مقاله، این شواهد را مورد تحلیل و جمع بندی قرار داده و آن را در کتاب «حل مساله 11 سپتامبر: فریبی که جهان را تغییر داد (Solving 9-11: The Deception that Changed the World)» در سال2012 منتشر کرده است.^ix در بیشتر کتاب ها و وبگاه های مربوط به بررسی حقایق پشت پرده 11 سپتامبر توجه کمی به این تحلیل ها شده است.

200 شبه جاسوس اسرائیلی

عده کمی از مردم می دانند که پلیس فدرال آمریکا در زمان حملات 11 سپتامبر مشغول خنثی سازی بزرگترین شبکه جاسوسی بی سابقه اسرائیل در خاک آمریکا بود. مرکز ملی مبارزه با جاسوسی در آمریکا (NCIC) در مارس 2001 مطلب زیر را در وبگاه خود منتشر کرد: «کارمندان اداره فدرال ایالات متحده طی شش هفته گذشته فعالیت های مشکوک عده ای از افراد را که می گویند دانشجویان خارجی (اسرائیلی) - که در کار فروش آثار هنری فعالیت دارند - هستند گزارش کرده اند.» NCIC افزود: «این افراد به اسم فروش آثار هنری وارد اقامتگاه شخصی مقامات ارشد فدرال شده اند.»

پس از آن در تابستان سال 2001 اداره مبارزه با مواد مخدر آمریکا (DEA) گزارشی را تهیه کرد که در 23 نوامبر 2001 توسط واشنگتن پست انتشار یافت. به دنبال این گزارش، فاکس نیوز برنامه مستند چهار قسمتی را به تهیه کنندگی کارل کامرون در 11 دسامبر 2001 در این رابطه پخش کرد. همچنین روزنامه لوموند مقاله ای را در رابطه با گزارش DEA به قلم سیلوان سیپل منتشر کرد و به فاصله کوتاهی پس از مقاله لوموند، مجله فرانسوی اینتلیجنس آنلاین این گزارش را به طور کامل در دسترس کاربران اینترنتی قرار داد.^x گزارش DEA، تعداد ۱۴۰ اسرائیلی 20 تا 30 ساله را که از مارس 2001 دستگیر شده اند نام می برد. این 140 نفر در 20 گروه 4 تا 8 نفره سازماندهی شده و «حداقل 36 بخش مهم وزارت دفاع آمریکا» را بازدید کرده بودند. هویت خیلی از این 140 نفر کشف شد و معلوم گردید که از اعضای موساد هستند، و 6 نفر از آنها مالک تلفن هایی بودند که توسط معاون سابق کنسول اسرائیل (در واشنگتن) خریداری شده بود. 60 نفر دیگر پس از حوادث 11 سپتامبر دستگیر شدند و مجموع کسانی که برای اسرائیل جاسوسی می کردند به 200 تن رسید. عده ای از این گروه 200 نفره با استفاده از دستگاه دروغ سنج مورد بازجویی قرار گرفتند و ثابت شد که دروغ می گویند، اما به لطف پادرمیانی جان اشکرافت دادستان کل آمریکا نهایتا آزاد شدند.

پایان گزارش DEA می گفت: «ماهیت فعالیت این افراد ما را به این نتیجه رسانده که اقدام آنها، جمع آوری سازمان یافته اطلاعات در آمریکا بوده است. به هر حال، ماهیت اطلاعاتی که این گروه جمع آوری کرده بود همچنان مخفی ماند. زمانی که متوجه می شویم که بر اساس گزارش DEA برخی از این افراد زیر نظر ارتش اسرائیل تعلیم دیده بودند، به این نتیجه می رسیم که ماموریت اصلی این گروه یک ماموریت اطلاعاتی صرف نبوده است. گزارش DEA در این رابطه می گوید: «اکثر کسانی که مورد بازجویی قرار گرفته اند اظهار می کنند که در بخش های ضد اطلاعات، واحد شنود، و واحدهای تخریب ارتش (اسرائیل) خدمت می کرده اند. یکی از دستگیرشدگان پسر یک سرلشکر اسرائیلی است. دیگری محافظ فرمانده کل ارتش اسرائیل می باشد. پییر ساگولاویتس، دستگیر شده دیگری است که در گردان 605 ارتش اسرائیل در بلندی های جولان مشغول به خدمت بوده است. فرد اخیر پذیرفته است که توانایی «منفجر کردن ساختمان ها، پل ها، خودروها و هر چیز دیگری را دارد.» احتمالا این افراد وانمود کرده اند که دانشجوی هنر هستند تا فعالیت های جاسوسی خود را در پوشش فعالیت های دانشجویی انجام دهند.

چه دلیلی وجود دارد که به این عوامل اسرائیلی انگ جاسوسی بزنیم؟ یکی از پاسخ های محتمل به این سوال در جزییات مهم گزارش DEA ذکر شده است. گزارش مزبور می گوید: «به نظر می رسد که شهر هالیوود فلوریدا (با هالیوود لوس آنجلس اشتباه نشود) مرکز تجمع افراد دستگیر شده بوده است.» بیش از 30 نفر از 140 دانشجوی قلابی اسرائیلی - که قبل از حملات 11 سپتامبر شناسایی شده اند – در هالیوود فلوریدا – که جمعیت 140,000 نفری دارد - و یا حومه این شهر زندگی می کردند، و 15 نفر از 19 تن هواپیماربایان اسلامگرا در همین شهر سازماندهی شده اند ( 9 تن از هواپیما ربایان در هالیوود و 6 نفر هم در مناطق حومه ای این شهر تشکیل گروه داده اند). یکی از به اصطلاح دانشجویان اسرائیلی دستگیر شده به نام حانان سِرفاتی – که در حقیقت یک افسر اطلاعاتی اسرائیل می باشد و ظرف 3 ماه حداقل 100,000 دلار نقل وانتقال بانکی داشته– دو آپارتمان در هالیوود اجاره می کند که در نزدیکی آپارتمان محمد عطا ( از هواپیماربایان 11 سپتامبر) بوده است. چه رابطه ای بین جاسوسان اسرائیل و تروریست های اسلامگرا وجود داشته است؟ مطبوعات ( آمریکایی) ادعا می کنند که جاسوسان اسرائیل در هالیوود اقامت کردند تا تروریست ها را زیر نظر بگیرند. با این حساب اسرائیل تقصیر اندکی در 11 سپتامبر دارد زیرا آژانس های جاسوسی را نمی توان به خاطر به اشتراک نگذاشتن اطلاعاتشان سرزنش کرد. به عبارتی می توان اسرائیل را حداکثر به این متهم کرد که از حملات 11 سپتامبر مطلع بوده و اجازه داده است تا اتفاق بیفتد و همین سند برائت اسرائیل از اتهام خواهد بود. بر اساس اصل « قرنطینه افکار عمومی توسط رسانه ها» و فقدان پیگیری ریشه بیماری های سیاسی و اجتماعی، اطلاعات مردم به حداقل می رسد. اگر رسانه ها به این موضوع می پرداختند، روشن می شد که (حتی) فعالیت جاسوسی «دانشجویان اسرائیلی» پوششی برای انکار ارتباط این افراد با تروریست های اسلامگرا بوده است. اینها متخصصان اسرائیلی ترور بودند که از دو پوشش استفاده می کردند. عده ای را با این عنوان که دانشجوی رشته هنر هستند اغوا می کردند و عده ای دیگر را به اسم اینکه مشغول جاسوسی از تروریست ها می باشند فریب می دادند.

واقعیت این است که اینها دنبال جاسوسی از این تروریست های کذایی اسلامگرا نبودند، بلکه کارشان خط دادن، تامین مالی کردن، و نهایتا فراری دادن آنها بود. رابطه این تروریست های کذایی با سرویس مخفی اسرائیل بسیار شبیه به رابطه اسوالد (قاتل کندی) با سیا می باشد. مقاله 18 فوریه 2009 نیویورک تایمز در این رابطه نوشت که علی الجراح پسر عموی زیاد الجراح - که یکی از متهمان ربودن پرواز UA93 بود – به مدت 25 سال برای موساد جاسوسی می کرده و از سال 1983 عامل نفوذی موساد در مقاومت فلسطین و حزب الله لبنان بوده است. وی در حال حاضر در لبنان زندانی می باشد.^xi به یاد داشته باشید که آن محمد عطایی که ساکن فلوریدا بود و متهم به شرکت در هواپیما ربایی حملات 11 سپتامبر شد یک محمد عطای قلابی بود. محمد عطای واقعی همان کسی است که پس از حملات 11 سپتامبر به پدرش تلفن کرد و خانواده اش وی را یک فرد با تقوا، نجیب، بی علاقه به زنان، و کسی که از پرواز می ترسد توصیف کردند. زمانی که محمد عطای واقعی در رشته معماری در هامبورگ تحصیل می کرد، گذرنامه اش در سال 1999 به سرقت رفت. محمد عطای قلابی در فلوریدا با یک رقاصه استریپر زندگی می کرد، گوشت خوک می خورد، و عاشق ماشین های پر سرعت، کوکایین، و کازینو بود.^xii همانطوریکه در مقاله 16 سپتامبر جودی بنجامین در نشریه South Florida Sun-Sentinel نوشته شده است، محمد عطای قلابی شرابخوار قهاری بود که در هفته ها و روزهای منتهی به 11 سپتامبر همراه با چهار عامل انتحاری دیگر به محله های فساد رفت و آمد داشته است. چنین رفتاری برخلاف آموزه های اسلامی پیرامون آماده شدن برای مرگ است.

دست افشانی و پایکوبی اسرائیلی ها

به حادثه ای که حلقه وصل موساد و حوادث 11 سپتامبر است و نباید نادیده گرفته شود اشاره می کنم. روزنامه نگاری به نام پاولو لیما در یکی از روزنامه های محلی به نام Record که در بِرگِن کانتی – واقع در ایالت نیوجرزی – منتشر می شود، یک روز پس از حملات 11 سپتامبر مقاله ای نوشت و به نقل از «منابع نزدیک به کمیته تحقیق حوادث» پرداخت. موضوع از این قرار بود که بلافاصله پس از برخورد اولین هواپیما به برج شمالی مرکز تجارت جهانی، 3 نفر بر بالای سقف یک دستگاه ون - که در پارکLiberty state شهر جرزی متوقف شده بود – دیده شده اند که در حال «شادی کردن» و «بالا و پایین پریدن» بوده و ضمنا عکس هایی با زمینه برجهای دوقلو می گرفته اند. سپس مظنونان مذکور، ون خود را به جای دیگری در پارکینگ مزبور منتقل نموده و شاهدان عینی آنها را در حال جشن پر سر و صدایی مشاهده کرده اند. پلیس خیلی زود به تمام واحدهای خود اعلام کرد که وسیله نقلیه مذکور محتملا با حملات تروریستی نیویورک مرتبط می باشد. هشدار پلیس به این شرح بود که یک دستگاه ون شورلت سفید رنگ مدل 2000 با پلاک ثبتی نیوجرزی – که آرم شرکت Urban Moving Systems در پشت آن ثبت شده – در زمان برخورد اولین هواپیما با برج های دوقلو در پارک Liberty state شهر جرزی واقع در ایالات نیوجرزی دیده شده است. 3 سرنشین این ون پس از برخورد هواپیما با یکی از برج های دوقلو و انفجار متعاقب آن در حال پایکوبی مشاهده گردیده اند.

ون مذکور در ساعت 4 بعد از ظهر (11 سپتامبر) توسط پلیس متوقف می شود و سرنشینان آن، پنج مرد جوان اسرائیلی به نام های سیوان و پاول کورزبرگ، یارون شموئل، اودد اِلنِر، و اومِر مارماری بوده اند. پیش از اینکه پلیس از این افراد سوالی بپرسد، راننده خودرو یعنی سیوان کورزبرگ به شکل عجیب و غریبی – و بدون اینکه از او سوالی پرسیده باشند – می گوید:« ما اسرائیلی هستیم. ما عامل گرفتاری شما نیستیم. گرفتاری شما گرفتاری ما هم است. این فلسطینی ها هستند که عامل مشکل شما هستند.» هویت برادران کورزبرگ رسما معلوم شد. هر دو از اعضای موساد بودند. منابع پلیس - که با پاولو لیما مصاحبه کرده بودند - نسبت به مداخله اسرائیل در حملات صبح (11 سپتامبر) متقاعد گردیدند. منابع مزبور گفتند که «در ون توقیف شده نقشه های شهر با علامتگذاری مکان های مشخص یافت شده اند. گویا سرنشینان خودرو – زمانی که در پارک Liberty State بودند – می دانستند که چه چیزی قرار است اتفاق بیفتد.» گذرنامه کشورهای مختلف، 6000 دلار پول نقد و همچنین بلیت کانفرم نشده پروازهای خارجی از آنها کشف و ضبط شد. پنج اسرائیلی مذکور رسما برای یک شرکت حمل و نقل به نام Urban Moving Systems کار می کردند (که این پوششی معمول برای جاسوسی است). یکی از کارمندان شرکت مذکور به روزنامه Record گفت که اکثر همکارانش در این شرکت، اسرائیلی بودند و با شنیدن خبر حملات 11 سپتامبر خوشحال شدند. وی می گوید: «من (با شنیدن خبر حملات) اشک می ریختم و آقایان مشغول لطیفه گویی بودند و این موجب آزار و اذیت من می شد.» مالک آمریکایی - اسرائیلی شرکت مذکور به نام دومینیک اوتو سیوتر پس از بازجویی پلیس در 14 سپتامبر، به تل آویو گریخت.

یارون شموئل (از سرنشینان دستگیر شده ون) در صفحه شخصی خود در لینکدین با افتخار از تخصص و تجربه اش در «دستگاه های مخفی اطلاعاتی» و حوزه «مواد منفجره» سخن می گوید.^xiii در صفحه فیسبوک وی نوشته شده که او در 11 سپتامبر 2002 ازدواج کرده است.^xiv گویا برخی اوقات حادثه 11 سپتامبر در محافل اسرائیلی آمریکایی حکم پیوند خاص و وصلت با ایالات متحده را دارد.

اطلاعات افشا شده روزنامه Record توسط وبگاه های تحقیقی همچون The Wayne Madsen Report – در 14 سپتامبر 2005 – و Counterpunch – در 7 فوریه 2007 – منتشر شدند و مورد تایید قرار گرفتند. برخی از رسانه های اصلی آمریکا نیز به اطلاعات افشا شده به گونه ای اشاره کردند که از اهمیت قضیه می کاست. نیویورک تایمز در 21 سپتامبر 2001، و همچنین فاکس نیوز و آسوشیتدپرس از ملیت 5 مظنون مزبور ذکری به میان نیاوردند. واشنگتن پست در 23 نوامبر 2001 درباره قضیه این 5 اسرائیلی سخن گفت اما به اینکه آنها از حملات 11 سپتامبر اطلاع داشتند اشاره ای نکرد و بهانه این افراد برای اظهار خوشحالی کردن را پذیرفت. این روزنامه نوشته بود شادی این اسرائیلی ها برای این بود که آمریکایی ها بعد از 11 سپتامبر درد اسرائیلی ها را می فهمیدند و با آنها همذات پنداری می کردند. تنها مجله فوروارد متعلق به جامعه یهودیان نیویورک در 15 مارس 2002 بود که به ارتباط موساد با این حوادث اشاره کرد و از قول یک منبع اطلاعاتی ناشناس در آمریکا نوشت که شرکت Urban Moving Systems از شرکت هایی بوده که موساد در پوشش آن فعالیت می کرده (و بر اساس گزارش های مالیاتی، تاکنون وام فدرال معادل498,750 دلار دریافت نموده است.)

(اومر مارماری، اودد النر، و یارون شموئل – یعنی سه تن از 5 اسرائیلی مذکور- پس از بازگشت به اسرائیل در نوامبر 2001 در یک برنامه تلویزیونی شرکت کردند و یکی از آنها ساده لوحانه گفت :« هدف ما از فیلمبرداری، ثبت مستند حادثه بود.»)^xv

گزارش 579 صفحه ای اف بی آی درباره تحقیق و تفحص 11 سپتامبر- که قسمتی از آن در سال 2005 از طبقه بندی خارج گردید و در سال 2035 به طور کامل از طبقه بندی (محرنامه) خارج خواهد شد – چندین نکته مهم پیرامون 11 سپتامبر را فاش می کند.^xvi عکس های تهیه شده از فیلم – که توسط مظنونان گرفته شده است – سوختن برج شمالی مرکز تجارت جهانی و جشن گرفتن مظنونان اسرائیلی را نشان می دهند. «آنها در تصاویر گرفته شده لبخند می زنند، یکدیگر را در آغوش می کشند، و دست های خود را به نشانه پیروزی به شکل High 5 به هم می زنند». این افراد برای توجیه کردن شادی خود گفتند که از این جهت خوشحال بودند که « ایالات متحده – به لطف حملات تروریستی 11 سپتامبر – برای توقف تروریسم در دنیا اقدام خواهد کرد.» اکثر آمریکایی ها در ابتدا فکر می کردند که اصابت هواپیماها به برج ها یک حادثه (اتفاقی) بود. گذشته از اینها حداقل یکی از شاهدان، مظنونان را در ساعت 8 صبح - پیش از برخورد اولین هواپیما به مرکز تجارت جهانی - در حالی که مشغول دیدن برجها بودند مشاهده کرده بود، در حالی که دیگر شاهدان آنها را درست پس از اصابت، در چنین وضعیتی دیده بودند. یکی از کارمندان سابق شرکت حمل و نقل Urban Moving Systems درباره گسترش احساسات ضد آمریکایی در شرکت مزبور شهادت داد. وی از یکی از کارمندان اسرائیلی شرکت، نقل می کند که به آمریکایی ها گفته بود: «به ما 20 سال فرصت دهید تا رسانه های شما را تسخیر کنیم و کشورتان را تخریب نماییم.» ضمنا بعدها معلوم شد که پنج اسرائیلی که در خودروی ون دستگیر شدند با یک شرکت حمل و نقل دیگر به نام Classic International Movers در ارتباط بوده اند. 5 کارمند شرکت اخیر نیز به خاطر تماس با 19 عامل انتحاری حملات 11 سپتامبر دستگیر شدند. به علاوه، یکی از دستگیر شدگان به فردی در آمریکای جنوبی تلفن کرده بود که این فرد روابط محکمی با (شبه) نظامیان اسلامگرا در خاورمیانه داشت. سرانجام آنکه، اف بی آی اظهار کرد که «خودروی ون مزبور توسط سگ بمب یاب مورد بازرسی قرار گرفته و رد مواد منفجره در خودرو پیدا شده است.»

(ایهود باراک - رئیس سابق ضد اطلاعات ارتش اسرائیل - از ژوئیه 1999 تا مارس 2001 نخست وزیر بود. زمانی که آریل شارون به نخست وزیری رسید، باراک به عنوان مشاور شرکت های Electronic Data Systems و SCP Partners- که شرکت اخیر یک شرکت متخصص در امور امنیتی، و پوششی برای فعالیت های موساد بوده است – مشغول به کار شد. SCP Partners از طریق شرکایش یعنی Metallurg Holdings و Advanced Metallurgical به وسایل انفجاری مدرن دسترسی دارد. یکی از دفاتر SCP Partners در اِنگلوود ایالت نیوجرزی در فاصله کمتر از 7 مایلی شرکت حمل و نقلUrban Moving Systems قرار دارد. 5 اسرائیلی که پس از حمله به برجهای دوقلو مشغول فیلمبرداری از حادثه بودند و توسط اف بی آی دستگیر شدند، نیز از کارمندان Urban Moving Systems بوده اند.

یک ساعت پس از انفجار برج شمالی مرکز تجارت جهانی، باراک در استودیوی بی بی سی حاضر شد تا بن لادن را به عنوان مظنون شماره یک معرفی نماید و حمله انتقام جویانه به افغانستان را درخواست کند.)

بعد از این همه شواهد مستند که نشان می داد اسرائیلی های مزبور با حملات 11 سپتامبر در ارتباط بوده اند، عجیب ترین گزارش منتشر شد. در این گزارش نوشته شده بود: «اف بی آی دیگر نیازی به تفحص بیشتر از بازداشت شدگان ندارد و آنها بایستی بر اساس روند مقتضی قانونی اداره مهاجرت اعمال قانون گردند. در حقیقت، نامه ای که از اف بی آی در تاریخ 25 سپتامبر 2001 – یعنی کمتر از دو هفته پس از حملات تروریستی نیویورک - به اداره مهاجرت نوشته شده بود نشان می داد که اف بی آی با درخواست از اداره مهاجرت مبنی بر ادامه روند قانونی مقتضی درباره آن 5 اسرائیلی، تصمیم گرفته است که تحقیق و تفحص بیشتر را خاتمه دهد. 5 اسرائیلی رقصان پس از 71 روز بازداشت در زندان بروکلین – در حالی که ابتدا از بازجویی با دستگاه دروغ سنج طفره رفته بودند و بعدا به آن تن دادند و دستگاه مذکور ثابت کرد که دروغ می گویند – آزاد شدند و خیلی راحت به اسرائیل بازگشتند و فقط به خاطر « نقض قوانین روادید» اتهام مختصری متوجه آنها گردید.

(مایکل چِرتوف – فرزند یک خاخام ارتدوکس و عضو موساد – ریاست دایره جنایی وزارت دادگستری آمریکا در سال 2001 را به عهده داشت. براین اساس، وی مسئولیت نگهداری و از بین بردن تمام مدارک موجود در رابطه با حملات 11 سپتامبر – از تیرهای فلزی مرکز تجارت جهانی گرفته تا فیلم های (دوربین های مدار بسته) پنتاگون – را نیز به عهده داشت. او همچنین مسئول بازگرداندن سریع 5 اسرائیلی مذکور به اسرائیل بود. چرتوف در سال 2003 به ریاست « اداره امنیت داخلی آمریکا (Homeland Security)» – که وظیفه مبارزه با تروریسم در خاک آمریکا را به عهده دارد – منصوب گردید. در این سمت بود که وی می توانست به کنترل شهروندان ناراضی ایالات متحده بپردازد و دسترسی به مدارک و اسناد را به اسم ممانعت از دسترسی به اطلاعات امنیتی حساس محدود نماید.)

آن چیزی که همچنان گیج گننده ترین بخش داستان حملات 11 سپتامبر می باشد رفتار بی محابا و علنی آن 5 جوان اسرائیلی و جشن و پایکوبی آنها به هنگام حملات مزبور است. یکی از توضیحات محتملی که می توان برای توجیه این رفتار ارائه نمود، بر اساس یکی از جزییات داستان حملات می باشد که ندرتا هم ذکری از آن به میان آمده است. چند تن از شاهدان پایکوبی آن 5 مظنون می گویند که چهره این افراد شبیه خاورمیانه ای ها بود. ان بی سی نیوز در روز حادثه گزارش کرد که فرد ناشناسی به پلیس تلفن کرده و از یک ون سفید با 2 یا 3 سرنشین خبرداده است. همین فرد گفته است که این افراد شبیه فلسطینیان بوده و دور یک ساختمان قدم می زده اند... یکی از این افراد را (قبلا) در نزدیکی فرودگاه نیوآرک (واقع در نیوجرزی) در حال جمع آوری زباله دیده که لباس شیخ ها را به تن داشته است... مثل عرب ها لباس پوشیده بود.^xvii همین تلفن بود که باعث شد پلیس ون مزبور را متوقف و 5 سرنشین اسرائیلی آن را دستگیر نماید. در اینجا دو فرض به ذهن متبادر می شود. یا سرنشینان ون، لباس فلسطینی، عربی و یا مسلمان ها را به تن داشتند، و یا شخص ناشناسی که به پلیس تلفن کرده همدست آنها بوده است. فرض دوم (یعنی همدستی تلفن کننده ناشناس با سرنشینان ون) به دولیل زیر محتملتر به نظر می رسد:

• نه گزارش پلیس و نه گزارش اف بی آی از لباس خاورمیانه ای سرنشینان ون سخنی نمی گویند.

• تلفن کننده ناشناس به غلط گفته بود که ون مزبور در حال رفتن به سمت تونل هالِند است، در حالیکه پلیس ون مذکور را در تونل لینکلن و زمانی که تصمیم به مسدود کردن تمام مسیرهای مواصلاتی نیوجرزی و نیویورک را داشت متوقف کرد.

هر یک از این دلایل که صحت داشته باشد نشان دهنده این است که (تلفن کننده) قصد داشته تا پیرامون خوشحالی عرب ها از حمله به نیویورک و همچنین رفتار مشکوک آنها دست به شایعه سازی بزند. اگر پلیس ون مزبور را شناسایی و متوقف نکرده بود، داستانی که آن تلفن کننده ناشناس به پلیس گفته بود نقل تمام شبکه های خبری دنیا می شد که بله «عرب ها پس از اصابت هواپیما به مرکز تجارت جهانی به رقص و پایکوبی پرداخته اند.»

ادامه دارد....

مترجم: حامد ضرغامی

منابع و پی نوشتها: