حمله به توافق با ادعاهای تائید نشده

نویسنده: علی خرم

دیپلماسی ایرانی: دعوت های مکرر نمایندگان مجلس شورای اسلامی به خصوص اعضای کمیسیون ویژه بررسی برجام از اعضای تیم مذاکره کننده هسته ای قبلی و فعلی این پرسش را مطرح می کند که هدف از این دعوت ها و نقدهای مطرح شده چیست؟ آیا نگاه جناحی، سیاسی و انتخاباتی است؟ منتقدان امروز برجام هدف دیگری را دنبال می کنند؟ پاسخ به این پرسش روشن است. یک هدف جناحی است. هدف دیگر آماده شده برای انتخابات آینده مجلس شورای اسلامی است و هدف دیگر تغییر شرایط به نفع خود بوده تا بر اساس آن کسی متوجه اشتباهات گذشته آنها نشود. طی دو دولت نهم و دهم این افراد سردمدار، سیاست ساز و حتی مجری سیاست های دولت نهم و دهم بودند. اقدامات و اظهارات آنها موجب صدور قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران شد. بدنامی ابدی که برای دولت نهم و دهم باقی خواهد ماند. آنها با بی توجهی و جدی نگرفتن شرایط و سرنوشت ایران به استقبال قطعنامه های تحریمی علیه ایران رفتند. آنها با صدور هر قطعنامه ای با عبارتی تمسخرآمیز برخورد می کردند. حاصل اینگونه رفتارها رشد اقتصادی منهای 6 دهم درصد برای صنعت و اقتصاد ایران بود. در حالی که اقتصاد ایران می توانست رو به جلو حرکت کند. اکنون آنها با برگزاری چنین جلساتی خواهان تغییر شرایط هستند تا کسی متوجه اشتباهات آنها که زمانی مسئول ایجاد شرایط بودند، نشود.

اکنون در حال پیاده کردن آخرین شانس خود هستند. از سویی دیگر مقام معظم رهبری در سخنان خود به جایگاه مجلس در برجام اشاره کرده و گفتند مجلس را کنار نگذارید. از این رو فرصتی برای آنها پیش آمده که به هر شکلی از موقعیت استفاده کنند و هر آنچه فکر می کنند پیش از این نتوانستند به دست بیاورند، اکنون به تدریج به دست آورند. بنابراین مجموعه این عوامل موجب شده که این افراد سعی در به دست آوردن همه دستاوردها به نفع خود کنند.

مساله دیگری که اعضای تیم مذاکره کننده سابق به آن اشاره کرده و تاکید می کنند پذیرفتن حق غنی سازی ایران در آلماتی 2 در فروردین ۹۲ است. ادعایی که هیچ صحتی ندارد. بر اساس اسناد موجود نخستین بار رییس جمهور آمریکا طی ابتکاری در سال 1391، نامه ای به مقام معظم رهبری نوشت که در آن گفته شده بود که در صورت پذیرفتن مذاکره از سوی ایران، آنها نیز حق غنی سازی را در حد صلح آمیز می پذیرند. این نامه تنها مدرکی است که می توان ارایه کرد. برای رد ادعای منتقدان مبنی بر پذیرفتن حق غنی سازی در آلماتی 2 چند دلیل می توان بیان کرد:

اگر تیم مذاکره کننده قبلی حق غنی سازی را به دست آورده بود، بنابراین باید طی یک توافقنامه در زمان آنها امضا می شد. این مساله گویای آن است که چیزی به دست نیاورده بودند که متنی را امضا کنند.

دیگر آنکه، آقای دکتر صالحی وزیر امور خارجه وقت و دکتر عباس عراقچی عضو تیم مذاکره کننده قبلی نیز بودند و در تمامی جلسات چه در آلماتی و چه در استانبول حضور داشتند. عدم تایید ادعای مطرح شده از سوی این دو نفر حاکی از آن است که چنین مساله ای وجود نداشته است. چرا که اگر وجود داشت این دو نفر آن را تایید می کردند. بنابراین بر اساس دلایل مطرح شده، حق غنی سازی ایران در آلماتی 2 مطرح نشده بود.

انتشار اولیه: سه شنبه 24 شهریور 1394 / انتشار مجدد: شنبه 28 شهریور 1394