چرا تندروها از توافق هسته‌ای نفرت دارند؟

نویسنده: دیمون لینکر

دیپلماسی ایرانی: آیا خبرها را شنیده اید؟ ظاهراً قرار است دیک چنی روز 8 سپتامبر، یعنی یک هفته قبل از موعد رای گیری کنگره، سخنرانی مهمی درباره توافق هسته ای ایران در موسسه آمریکن اینترپرایز انجام دهد. اوه چه تعلیقی، یعنی وی چه می خواهد بگوید؟

هیچ فرد سیاسی آگاهی در جهان وجود ندارد که از موضع دیک چنی، معاون رئیس جمهور سابق درباره توافق ایران خبر نداشته باشد و دقیقاً به همین دلیل است که اعلام خبر سخنرانی دیک چنی بهترین فرصت را برای من به وجود آورده است تا از توافق آن حمایت کنم.

همانند اکثر تحلیلگران که درباره توافق اظهار نظر می کنند، من هم تخصص ویژه ای درباره ایران ندارم و به ارزیابی های اطلاعاتی ای که رهبران جهان به آنها دسترسی دارند، دسترسی ندارم. تنها چیزی که برای من باقی می ماند این است که ببینم چه کسانی از آن حمایت می کنند و چه کسانی با آن مخالف هستند. چیزی که من می بینم:

در طرف حامی توافق، ما برنت اسکوکرافت، فرید زکریا، چند تن از مقامات نظامی سابق اسرائیل، چند تن از ژنرال های بازنشسته آمریکا، طیف گسترده ای از کارشناسان خلع سلاح هسته ای و رئیس جمهور ایالات متحده را داریم.

در طرف مخالف توافق، ما بنیامین نتانیاهو (کسی که از سال 1992 مرتباً می گوید ایران در حال رسیدن به گزیر هسته ای است)، تمام جمهوری خواهان کنگره (هر چند آنها مشکلی ندارند که جهلشان درباره جزئیات این توافق و سیاست خاورمیانه و دیپلماسی را نشان دهند)، تمام تحلیلگران نومحافظه کار که کاری کردند ما به جنگ با صدام حسین برویم و حالا هم دیک چنی، کسی که اشغال عراق را رهبری کرد را داریم.

متاسفم، آیا این انتخاب سختی است؟ حالا می خواهم صراحتاً صحبت کنم: من هیچ ایده ای درباره این ندارم که این توافق بهترین کاری می تواند باشد که هر رئیس جمهوری برای امن تر کردن انجام می دهد همان گونه که رئیس جمهور اوباما می گوید. من نمی توانم پیش بینی کنم که ایران تقلب می کند یا بازگشت ها تحریم ها در آن صورت عملی خواهد شد.

آن چیزی که من به خوبی می دانم این است که ایران در عرض 15 سال اجرای توافق نمی تواند سلاح هسته ای آزمایش کند. اگر استاندارد شما در یک جهان خیالی این است که ایالات متحده می تواند به صورت جادویی هر کاری که می خواهد انجام دهد -آن گونه که نومحافظه کاران خواستار تغییر حکومت ایران هستند- آن وقت این جمله شنیده نخواهد شد.

اما در جهانی که ما واقعاً در آن زندگی می کنیم -جهانی که در آن انسان ها می دانند چگونه بمب هسته ای بسازند و هر کشوری که چنین قصدی داشته باشد می تواند آن را انجام دهد- 15 سال زمان بسیار طولانی ای است. به اندازه کافی طولانی هست که منافع ایالات متحده (و اسرائیل) را تامین کند.

آیا مخالفان توافق این چیزها را می دانند؟ به هیچ وجه. مطمئناً آنها به بدبینانه ترین روش به جنبه های مختلف توافق اعتراض می کنند و پیش بینی های ترسناکی درباره ایران پس از تحریم و این که اوضاع را برای ایالات متحده و متحدینش در منطقه سخت تر می کند، ارائه می دهند. (این در حالی است که آنها درباره سرنگونی صدام حسین توسط آمریکا که موجب قدرتمند شدن ایران و ظهور داعش، بدترین مشکل امنیتی منطقه شد، خودشان را به غفلت می زنند).

اما چنین ملاحظاتی اهمیتی ندارند و حقایق هیچ ربطی به چرایی مخالفت مخالفان توافق ندارد. آنها به این دلیل آن را رد می کنند، چون اساساً به دیپلماسی و مذاکره در هز زمان و مکانی بدون در نظر گرفتن شرایط، مظنون هستند.

چیزی که شما می توانید درباره تندروهای آمریکایی بگویید این است که آنها دو حزبی هستند و فارغ از این که کدام حزب کاخ سفید را در اختیار داشته باشد، گریز اصولی شان از مصالحه و مذاکره آنها را به سمت برخورد نظامی می کشاند و به همین دلیل هرگونه توافقی که موجب تسلیم در برابر طرف مقابل شود را رد می کنند.

منبع: ویک/ مترجم: حسین هوشمند