اهمیت ایران برای جمهوری‌خواهان

نویسنده: دیوید لازر*

دیپلماسی ایرانی: هفته گذشته، هفته مهمی برای روابط جهانی آمریکا بود. در حالی که کنگره روند بررسی نهایی سازی بزرگترین توافق تجاری تاریخ را آغاز کرده است، اوباما در نشست اقتصاد جی-7 در آلمان حضور داشت. ورای صحبت کردن، اولویت های اصلی آمریکا در مواجهه با دیگر نقاط جهان چگونه است؟ ما تصمیم گرفتیم که آن چه که در کنگره درباره روابط خارجی گفت وگو می شود را مورد تحلیل قرار دهیم.

ما تمام بیانیه های عمومی اعضای کنگره مابین سال های 2009 تا 2014 را جمع آوری کردیم و آن ها را مورد بررسی قرار دادیم تا ببینیم دموکرات ها و جمهوری خواهان درباره چه کشورهایی صحبت کرده اند، لیست کشورهای آنها چه تفاوتی دارد و چه ارتباطی بین آن وجود دارد؟

اولین سوالی که مطرح می شود این است: دموکرات ها و جمهوری خواهان درباره کدام کشورها صحبت می کنند؟ نمودار بالا 20 کشوری که توسط هر دو حزب به آنها اشاره شده است را نشان می دهد. اولین نکته ای که مشخص می شود این است که اختلاف عمده ای میان دو حزب وجود ندارد. رده بندی بسیار نزدیک است. با این وجود اختلافات قابل توجهی هم وجود دارد.

افغانستان و عراق به طور گسترده توسط هر دو حزب مورد اشاره قرار گرفته اند، اما سهم دموکرات ها در این زمینه بیشتر است. ایران، روسیه، سوریه، کره شمالی و لیبی، بیشتر توسط جمهوری خواهان مورد اشاره قرار گرفته اند. داده های ما پاسخی برای این که چرا این کشورها انتخاب شده اند ندارد، اما یک احتمال در این باره وجود دارد: اشاره به یک کشور نشان دهنده ارتباط وجود بحران در قبال آن کشور در زمان ریاست جمهوری حزب مقابل است.

سوال بعدی پیچیده تر است: دموکرات ها و جمهوری خواهان ارتباط بین این کشورها را چگونه می بینند؟ به عبارت دیگر آنها مسائل این کشورها را چگونه به هم مرتبط می دانند؟ برای پاسخ به این سوال ما تمام سندهایی که به بیش از یک کشور در آنها اشاره شده است را مورد بررسی قرار دادیم. اگر دو کشور در بسیاری از سندها نامشان به همراه یکدیگر آمده باشد، آنها را به هم مرتبط قلمداد کرده ایم.

در شکل زیر خط میان دو کشور نشان می دهد که در حداقل 10 درصد از اسناد درباره این دو کشور بحث صورت گرفته است. وقتی ما تمام کشورها و ارتباط بین آنها را بررسی کردیم به تصویر زیر رسیدیم:

در این جا هم یک سری مشابهت ها وجود دارد. قویترین ارتباط میان افغانستان و عراق است. همچنین یک سه گانه عجیب میان کلمبیا، پاناما و کره جنوبی وجود دارد. (چرا؟ به خاطر این که لوایح مبادلات تجاری به این سه کشور اشاره دارد.) در مورد هر دو حزب، ایران به سوریه، کره شمالی، روسیه و اسرائیل مرتبط است. (ارتباط ایران و اسرائیل در نزد جمهوری خواهان شدیدتر است.) همچنین جالب است که پاکستان به افغانستان مرتبط است، اما ارتباطی با هند ندارد؛ کشوری که رقیب منطقه ای و هسته ای این کشور است و چندین جنگ با یکدیگر داشته اند. در عوض از نظر هر دو حزب هند به چین مرتبط است. مکزیک، ژاپن و کانادا به یک میزان مورد اشاره قرار گرفته اند اما به دیگر کشورها مرتبط نیستند.

چندین اختلاف میان دو حزب در اروپا وجود دارد: در شبکه جمهوری خواهان یک گروه کشورهایی اروپایی که بحران مالی دارند وجود دارد (یونان، ایرلند، ایتالیا، اسپانیا و پرتغال) و یک گروه کوچک میان فرانسه و آلمان وجود دارد. در شبکه دموکرات ها مهمترین گروه اروپایی کوچک است و میان کشورهای ثروتمند اروپایی است (سوئد، نروژ، دانمارک، بلژیک و هلند) شاید به این دلیل که آنها مدل های خوبی از فراوانی و وفور نعمت هستند.

باید به این نکته توجه داشته باشیم که این تجزیه و تحلیل می تواند به ما در زمینه این که دستور کار آینده و دیدگاه نسبت به جهان و مناطق مختلف آن چگونه می تواند باشد، کمک کند. آیا ساحل غربی بیشتر به سمت آسیا متمایل می شود و ساحل شرقی به سمت اروپا؟ چه کسی به قزاقستان اهمیت می دهد؟

* استاد علوم سیاسی دانشگاه نورث ایسترن

منبع: پولیتیکو/ مترجم: حسین هوشمند