روحانی : توافق هسته ای می تواند پیامی جهانی برای صلح و امنیت باشد

رئیس جمهوری اسلامی ایران در مجمع عمومی سازمان ملل متحد تاکید کرد: همه آنان که در ایجاد و تقویت گروههای تروریستی نقش داشته اند، باید به اشتباهات خود در پدیدار شدن افراطی گری اعتراف و نه تنها در پیشگاه گذشته که در برابر آینده هم عذرخواهی کنند.

به گزارش واحد مرکزی خبر، حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران در سخنان مهمی در شصت و نهمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد، با انتقاد شدید از اشتباهات راهبردی غرب در منطقه خاورمیانه تاکید کرد همه آنان که در ایجاد و تقویت گروههای تروریستی نقش داشته اند، باید به اشتباهات خود در پدیدار شدن افراطی گری اعتراف و نه تنها در پیشگاه گذشته که در برابر آینده هم عذرخواهی کنند.

متن کامل سخنان دکتر روحانی به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین و الصلوة والسلام علی سیدنا و نبینا محمد وآله الطاهرین و صحبة المنتجبین

آقای رئیس،

عالی جنابان،

خانم ها و آقایان،

در آغاز، مایلم تبریکات صمیمانه خود را به مناسبت انتخاب شایسته جنابعالی به ریاست مجمع عمومی ابراز دارم و از تلاش های دبیرکل محترم، آقای بان کی مون تقدیر نمایم. امیدوارم نشست امسال مجمع عمومی، جهان را در شرایط حساس کنونی، به امنیت و آرامش انسانها که از اهداف اصلی سازمان ملل است، گامی نزدیکتر کند.

آقای رئیس،

من از منطقه ای می آیم که بخش های مهمی از آن در آتش تندروی و افراطی می سوزد. در شرق و غرب کشور من، افراطی گری، همسایگان ما را تهدید می کند و خشونت می ورزد و خون می ریزد. آنان البته تنها به یک زبان سخن نمی گویند و حتی رنگ پوست شان هم، یکی نیست و یک ملیت واحد ندارند. آنان از کشورهای مختلف به خاورمیانه آمده اند. اما ایدئولوژی واحدی دارند: «افراطی گری و خشونت». و هدف واحدی دارند: «نابودی تمدن، اسلام هراسی و ایجاد زمینه برای مداخله مجدّد بیگانگان در منطقه».

با کمال تأسف، تروریسم، جهانی شده: «از نیویورک تا موصل، از دمشق تا بغداد، از شرقی ترین تا غربی ترین نقطه جهان، از القاعده تا داعش». افراطیون جهان، یکدیگر را یافته اند و ندا سر داده اند که: «متحد شوید». اما آیا ما در برابر افراطیون متحدیم؟!

 اکنون ملت های ما، تاوان پدیدآورندگان تروریسم را می دهند 

افراطی گری یک مسئله منطقه ای نیست، که فقط ملت های منطقه ما با آن درگیر باشند، افراطی گری، مسئله ای جهانی است. برخی از کشورها در پیدایش آن مؤثر بوده و، در مبارزه با آن ناکام. و اکنون ملت های ما، تاوان آن را پس می دهند. غرب ستیزی امروز، فرزند استعمارگری دیروز است. غرب ستیزی امروز، واکنش به نژادپرستی دیروز است. برخی از سازمان های اطلاعاتی، تیغ را به دستِ زنگی مست داده اند و او نیز همه را از دم تیغ می گذراند. همه آنان که در ایجاد و تقویت این گروههای تروریستی نقش داشته اند، باید به اشتباهات خود در پدیدار شدن افراطی گری اعتراف کنند و نه تنها در پیشگاه گذشته که در برابر آینده نیز عذرخواهی کنند.

 تروریسم در بستر فقر ، بیکاری، تبعیض ،تحقیر و بی عدالتی  می روید

برای مقابله اصولی با تروریسم، باید ریشه های آن را شناخت و چشمه های آن را خشکاند. تروریسم در بستر فقر ، بیکاری، تبعیض ،تحقیر و بی عدالتی  می روید و با فرهنگ خشونت رشد می کند. برای ریشه کن کردن تروریسم باید عدالت و توسعه را گستراند و از تحریف ادیان الهی برای توجیه قساوت و بیرحمی جلوگیری کرد. درد بزرگتر آن است که این تروریستها به نام دین، خون می ریزند و به نام اسلام سر می بُرند. می خواهند این حقیقت مسلّم تاریخ را پوشیده نگهدارند که بر اساس آموزه همه پیامبران الهی از ابراهیم و موسی تا عیسی و محمد(علیهماالسلام) ، کشتن یک انسان بی گناه را همانند کشتار همه بشریت می شمارند. من در شگفتم این گروههای آدمکش،  گروه خود را اسلامی می نامند و شگفت آورتر آن که رسانه های غربی نیز در همراهی با آنان،  این نام مجعول را که تنفر همه مسلمانان را برمی انگیزد، تکرار می کنند؛غافل از آنکه  مسلمانانی که هر روز خدای خویش را به صفت رحمانیت یاد می کنند و از پیامبر خویش درس عطوفت و محبت آموخته اند، این افتراءها را ، بخشی از پروژه اسلام هراسی می شمارند.

اشتباهات راهبردی غرب ، این نقطه از جهان را به بهشت تروریست ها بدل کرده

 اشتباهات راهبردی غرب در مسائل منطقه خاورمیانه و آسیای مرکزی و قفقاز، این نقطه از جهان را به بهشت تروریست ها و افراطیون بدل کرده است. تجاوز نظامی به افغانستان و عراق و مداخلات نادرست در تحولات سوریه نمونه های روشنی از این راهبرد غلط در منطقه خاورمیانه است. اتخاذ رویکردهای غیرمسالمت آمیز و تجاوز و اشغال نظامی، از آن جا که معیشت و حیات مردم عادی را هدف قرار می دهد، پیامدهای روانی و رفتاری متعددی را در پی دارد که امروز، بُروز آن را بصورت خشونت و آدم کشی در منطقه خاورمیانه و آفریقا، مشاهده می کنیم؛ که حتی برخی شهروندان سایر نقاط جهان را هم ، با خود همراه کرده است. خشونت همچون یک بیماری مسری، در حال سرایت به سایرِ نقاطِ جهان است. ما همواره معتقد بودیم که دموکراسی، با کوله پشتی، نمی آید؛ دموکراسی، محصول رشد و توسعه است، نه جنگ و تجاوز. دموکراسی یک کالای صادراتی نیست که از غرب به شرق تجارت شود. در یک جامعه توسعه نیافته، دموکراسی وارداتی، به دولتِ ضعیف، منتهی می شود و، دولت ضعیف هم، به شدت آسیب پذیر.

وقتی پای ژنرال ها به منطقه باز شد، انتظار نداشته باشید دیپلمات ها به استقبال آنان بروند. وقتی جنگ شروع شد، دیپلماسی به پایان می رسد. وقتی تحریم آغاز شد، نفرتِ عمیق از تحریم کنندگان هم، شروع می شود. وقتی فضای خاورمیانه امنیتی شد، پاسخ آن هم امنیتی می شود.

منافع کشورهای غربی در این منطقه، در گرو به رسمیت شناختن باورها و خواست مردم منطقه در قالب نظام های مردم سالار است.

تجربه پیدایش القاعده، طالبان و گروه های افراطی اخیر، نشان داد که نمی شود از گروه های افراطی، برای مقابله با کشورهای مخالف، استفاده کرد، و پس از آن، از عوارض پیدایش این افراط، در امان ماند.

به یاد داشته باشیم که ایران، روزی همه را به «گفتگو» دعوت کرد که هنوز جنایت 11 سپتامبر، رخ نداده بود و روزی به «جهان عاری از خشونت و افراطی گری» خواند، که هنوز خشونت های اخیر ظهور نکرده بود. شاید سال گذشته، تعداد اندکی، آتشِ شعله ور شده کنونی را پیش بینی می کردند. اما امروز خشونت و افراطی گری بدون مهار، خود را بصورت یک تهدیدِ قطعی جهانی، نمایان ساخته است. بطور مسلم، اگر چرایی بُروز پدیده کنونی را به درستی تحلیل نکنیم، نخواهیم توانست راه حلِ درستِ بُرون رفت از آن را پیدا کنیم. امروز هم، دوباره، نسبت به خطرِ گسترشِ افراطی گری و همچنین خطرِ درکِ نادرست و برخورد غلط با این پدیده را هشدار می دهم.

خاورمیانه، تشنه توسعه است و خسته از جنگ. این حق طبیعی مردمانِ سرزمین های حاصل خیزِ خاورمیانه است که از زندگی توأم با صلح و رفاه، برخوردار باشند. در گذشته، استعمار این حق را از آنان سلب کرد و، اکنون سایه جنگ و خشونت، امنیت آنان را تهدید می کند. در منطقه ما، سیاستمداران، و نخبگانِ معتدلی وجود دارند که مورد اعتماد ملت های خویش اند. آنان، نه غرب ستیزند و نه غرب گرا. به نقش استعمار در عقب افتادگی ملت های منطقه، آگاهند اما از نقش ملت های خویش در راه توسعه یافتگی نیز، غفلت نمی ورزند؛ غرب را از خطاهایش مبرا نمی دانند، اما به غفلت های خویش نیز توجه دارند. این نخبگان ، می توانند با جلب اعتماد مردم، قوی ترین ائتلاف های ملی و بین المللی علیه خشونت را تشکیل دهند.

صدای این نخبگان، صدای واقعی مردم اعتدال گرا در جهان اسلام است؛ صدای آشنای یک افغانِ خسته از جنگ؛ عراقی قربانی افراط گری؛ سوری هراسانْ، از تروریسم؛ و لبنانی نگرانْ، از خشونت و فرقه گرایی. سخن ما این است  که اگر برخی کشورها، با ادعای رهبری ائتلاف ، در پی ادامه برتری جویی در منطقه باشند ، دچار اشتباهی راهبردی شده اند. بدیهی است کشورهای منطقه که درد را بهتر می شناسند، بهتر هم، می توانند با همفکری وائتلاف، مسئولیت مبارزه را پذیرفته و، رهبری آن را بر دوش گیرند. واگر دیگر کشورها می خواهند علیه تروریسم، گامی بردارند، باید به حمایت آنان برخیزند.

من اعلام می کنم، اگر امروز همه توان خود را علیه افراط و خشونت، به کار نگیریم، و کار را به کاردان نسپریم، فردا جهان برای هیچکس، جای امنی نخواهد بود.

خانم ها، آقایان،

سال گذشته با ارائه طرح «مبارزه با خشونت و افراطی گری» که با استقبال گسترده ای روبرو شد، کوشش کردم تا کشورم نقش خود را در تحقق صلح و امنیت منطقه ای و بین المللی، ایفا نماید.

در منطقه پرآشوب و پرتلاطم خاورمیانه، ایران یکی از با ثبات ترین و امن ترین کشورهای این منطقه است. همه کشورهای منطقه باید در نظر داشته باشند که، همه ما در یک کشتی نشسته ایم، در مسائل سیاسی و اجتماعی، تا امنیتی و نظامی، همه ما نیازمند همکاری های گسترده برای دستیابی به تفاهم مشترک و دائمی هستیم.

اگر در منطقه خاورمیانه، هماهنگی و همکاری بیشتر و گسترده تری می داشتیم، هزاران انسان بی گناه فلسطینی در غزه، قربانی تجاوز رژیم صهیونیستی قرار نمی گرفتند. جمهوری اسلامی ایران در تمامی عرصه ها ، مبنای حل مشکلات را تعامل و اعتمادسازی پایدار میان قدرت های منطقه ای می داند و از هرگونه همکاری میان کشورهای مسلمان برای مبارزه با افراطی گری، تهدید و تجاوز، حمایت می کنیم و آماده ایم نقش دائمی سازنده و مؤثرِ خود را، ایفا کنیم.

آقای رئیس،

تداوم تحریم های ظالمانه علیه ایران، تداوم اشتباهی راهبردی علیه یک ملتِ معتدل و مستقل، در شرایط حساس منطقه ماست. ما در یک سال گذشته، به شفاف ترین گفت وگو ها، برای اعتمادسازی در موضوع هسته ای ایران دست زده ایم؛ و نه در اثر تهدید و تحریم که بر مبنای اراده ملت خود، مذاکره جدی و صادقانه را در دستور کار قرار داده ایم. زیرا براین باوریم که موضوع هسته ای، یک راه حل، بیشتر ندارد و، آن فقط مذاکره است و اگر برخی در تخیل خویش، به راه های دیگری می اندیشند، سخت در اشتباهند. هرگونه تأخیر در حصول توافق نهایی، تنها هزینه ها را بالا می برد و این هزینه ها نه فقط بر ما، که بر اقتصاد و تجارت طرف مقابل و بر توسعه و امنیت منطقه ای تحمیل می شود وهیچ کس نباید در این حقیقت تردیدی داشته باشد که مصالحه و توافق با ایران، به نفع همگان، بخصوص کشورهای منطقه است. 

روند مذاکرات هسته ای میان ایران و کشورهای 1+5 در ماه های گذشته، با جدیت و امیدواری متقابل به پیش رفته است. جمهوری اسلامی ایران به گواهی همه ناظران بین المللی، با صداقت و اقتدار به تعهدات خویش عمل کرده است. اگر چه طرف مقابل، با برخی اظهارات و اقدامات، به تردید در عزم و واقع بینی خویش دامن زده است. امیدواریم مذاکرات جاری در فرصت کوتاه باقیمانده، به توافق نهایی بینجامد. ما به ادامه برنامه هسته ای صلح آمیز خود، شامل اِعمال حق غنی سازی و سایر حقوق هسته ای در خاک ایران، در چارچوب مقررات بین المللی ، مصممیم. ما با انگیزه مثبت، حسن نیت وجدیت، به تداوم مذاکرات هسته ای با کشورهای طرف مذاکره، بر مبنای اعتماد متقابل، رفع دوسویه ابهامات، موضع برابر، احترام متقابل و اصول پذیرفته شده بین المللی، پایبندیم. از دیدگاه ما، التزام به تعهدات و اجرای دقیق تفاهمات و اجتناب از زیاده خواهی در مذاکرات، از سوی طرف های مذاکره کننده با ایران، ضرورتی تامّ دارد. زیرا توافق نهایی در مورد برنامه هسته ای صلح آمیز ایران، می تواند سرآغاز همکاری های همه جانبه، در راستای پیشبرد امنیت، صلح و توسعه و  در منطقه و جهان باشد.

مردم ایران پایبند به اصول و ارزش هایی هستند که استقلال، توسعه و غرور ملی در رأسِ آنهاست. مردم، عملکرد دولت های خود را بر اساس همین معیارها مورد ارزیابی قرار می دهند. اگر طرف های مذاکره کننده ، این واقعیتِ بارزِ ملی را مورد توجه قرار ندهند و دچار خطاهای محاسباتی شوند، یک فرصت استثنایی و تاریخی را از دست خواهند داد. 

همانطور که می دانید، دولت ایران در سال جاری میلادی، با ابتکاراتی که در مذاکرات هسته ای به کار برد، شرایط جدیدی را برای حل موضوع بوجود آورد که دستاورد مرحله ای آن، توافق ژنو بود . با توجه به رویکرد اعتمادساز و شفاف جمهوری اسلامی ایران در این زمینه و تداوم آن، در صورتیکه طرف های مذاکره کننده نیز متقابلاً از عزم و انعطافِ کافی برخوردار باشند و ظرفِ مهلتِ تعیین شده، بتوانیم در حل این مسئله به موفقیتِ کامل دست یابیم، فضای کاملاً متفاوتی به لحاظ همکاری های منطقه ای و جهانی بوجود خواهد آمد، که در سایه آن، امکان تمرکز بر حل مسائل مهم منطقه از جمله مسئله بسیار مهم مبارزه با خشونت و افراطی گری در منطقه، فراهم خواهد شد.

دستیابی به توافق جامع هسته ای با ایران، فرصتی تاریخی برای غرب است که نشان دهد با پیشرفت و توسعه دیگران مخالف نیست و تبعیض در مقررات بین المللی را دنبال نمی کند: این توافق می تواند پیامی جهانی برای صلح و امنیت نیز داشته باشد که راه حل اختلافات، مذاکره و تکریم است نه منازعه و تحریم.

آقای رئیس،

حضار محترم،

خانم ها، آقایان،

 ملت بزرگ ایران که در سال گذشته با حضور گسترده خود در انتخاباتی آرام و پرشکوه، با روی کار آوردن این دولت، از گفتمان « تدبیر، امید و اعتدال» استقبال کردند، از دولت منتخب خود، در راه سازندگی کشور پشتیبانی و حمایت می کنند. در حالی که بعضی از کشورهای پیرامونی ایران، دستخوش جنگ و ناآرامی هستند، ایران سرزمین امنیت، ثبات و آرامش است.

سیاست اصولی کشور من، تلاش برای تعامل سازنده با همسایگان بر اساس احترام متقابل، و با تأکید بر منافع مشترک است. طرح مسئله سلطه ایران بر کشورهای مسلمان منطقه، افسانه ای بیش نیست که در قالب پروژه ایران هراسی در سال های اخیر برآن دمیده می شود. آنها که در این شیپور می دمند، نیاز به جعل دشمنی موهوم دارند تا تنش را تداوم دهند و با تشدید تضادّ و تفرقه، منابع توسعه ملتها را به انحراف کشند. رویکرد اصولی ما، پایان بخشیدن به توهم ایران هراسی، و زمینه سازی برای مشارکت راهبردی با همسایگان است. 

در پایان، همانطور که در سال گذشته نسبت به توسعه خشونت و افراطی گری هشدار دادم، امسال نیز تأکید می کنم، که اگر رویکرد درست برای مواجهه با این مسئله، اتخاذ نشود، به سمت منطقه ای، نا آرام و پرتلاطم با بازتاب های جهانی، خواهیم رفت. راه حل درستِ برخورد با این مسئله مهم، نه از بیرون بلکه با محوریت و ابتکار درونی و البته همکاری های بین المللی قابل تصور است.

خدای بزرگ در قران کریم به مؤمنانی که کار شایسته را در برنامه عمل خود قرار می دهند مژده داده است که بر زمین ماندگاری خواهند داشت و بیم و هراسشان به امن و امان بدل خواهد شد. وَلیبدِلنهم من بعد خوفهم أمناً.

 امیدوارم نسل ما با تلاشی شایسته، زمینی ایمن تر و آبادتر برای نسل فردا به یادگار بگذارد.توفیق همه شما را آرزومندم.متشکرم