بیش از اندازه بر تهران سخت نگیرید آقای کامرون

دیپلماسی ایرانی: دیدار امروز دیوید کامرون با حسن روحانی، رئیس جمهور ایران –اولین دیدار از انقلاب 1979 ایران- امر بسیار مثبتی است. این دیدار نشانه ای از منافع مشترک میان بریتانیا و ایران در موضوعاتی همچون امنیت منطقه ای، روابط دو جانبه و مسئله هسته ای است که می تواند منجر به حل مشکلات تاریخی و ایجاد پیامدهای قابل توجهی شود. مخاطرات بسیار بالا هستند و شکست در توافق با ایران در مذاکرات هسته ای طولانی مدت با این کشور در هشت هفته ی پیش رو، می تواند یکی از خطرناک ترین اشتباهات یک دهه اخیر باشد.

آقای روحانی 10 سال پیش، زمانی که دبیر شورای عالی امنیت ملی در دولت محمد خاتمی بود، در راس مذاکرات قرار داشت. توافق در آن زمان بسیار نزدیک بود. این توافق زمانی شکست خورد که تندروهای دولت بوش با دادن امتیازاتی همچون تامین قطعات یدکی هواپیماهای غیرنظامی به ایران مخالفت کردند. در نتیجه میانه روها اعتبارشان در ایران را از دست دادند و محافظه کاران این شانس را به دست آوردند تا محمود احمدی نژاد را هشت سال به قدرت برسانند.

وقتی خاتمی در میانه ی سال 2005، قدرت را واگذار کرد، ایران 200 سانتریفیوژ (این دستگاه ها برای غنی سازی اورانیوم ضروری هستند، اورانیوم با غنای پایین برای مصارف نیروگاهی و با غنای بالا برای ساخت تسلیحات به کار می رود) داشت. اما زمانی که روحانی سال گذشته به قدرت رسید و به مذاکرات بازگشت، ایران 19 هزار سانتریفیوژ داشت. گسترش توان هسته ای ایران درحالی است که رژیم اسرائیل مرتباً در حال هشدار دادن می باشد که ایران چند ماه با ساخت بمب هسته ای فاصله دارد. این هشدارها همراه با تهدید حمله نظامی بوده است.

این تهدیدها هیچ وقت محسوس نبودند و در حال حاضر غیرقابل تصور می باشند. حتی یک سال پیش هم که ایران در میان جهان عرب، اسرائیل و ایالات متحده به عنوان تهدید نگریسته می شد، این تهدیدات عملی نبودند. امروز همگان از جانب داعش تهدید می شوند و فضای خاورمیانه در حال تغییر است. دشمنان قدیمی در کنار هم قرار گرفته اند و درحال تشکیل ائتلاف هستند. این هفته در کنار دیدار با آقای کامرون مقامات ایرانی وارد مذاکرات سیاسی با کویت می شوند. همچنین دیروز دیداری کلیدی میان وزرای سعودی و ایران انجام شد.

من امیدوارم که نخست وزیر ما نقش اساسی ایران در تامین امنیت و ثبات در سوریه، شمال عراق و لبنان را درک کند. همان طور که برخی از نمایندگان محافظه کار خواستار تشکیل یک گروه تماس جدید که ایران عضو کلیدی آن باشد، هستند. در همین حال، نفوذ رژیم اسرائیل در اروپا به خاطر تجاوز اخیر به غزه و اقدامات غیر قانونی بنیامین نتانیاهو در الحاق سرزمین فلسطین، کاهش یافته است. بنابراین این موارد موجب شده است تا آقای روحانی کارت های بهتری برای بازی در مقایسه با 13 ماه پیش که به قدرت رسید، داشته باشد. اما در بعضی از موارد دست وی بسته است. رئیس جمهور ایران باید با مجلس، قوه قضائیه و سپاه پاسداران دست به تعامل و چانه زنی بزند.

تمایل مردم ایران به عادی شدن روابط با غرب با پیشرفت های نسبی دولت روحانی در تثبیت اقتصاد، ارز و کاهش تورم همزمان شده است. نظرسنجی ها نشان می دهد که مردم ایران خواهان توافق بر سر برنامه هسته ای- اما نه به هر قیمتی- هستند. به طور قطع هیچ سیاست مداری در ایران نمی تواند از حق غنی سازی غیر نظامی ایران که بر مبنای معاهدات بین المللی است، صرف نظر کند. به نظر من باید به ایران اجازه داد تا تحت نظارت های بین المللی بتواند بخش قابل توجهی از سانتریفیوژهایش را حفظ کند.

بنابرای آقای کامرون و همتایانش در گروه 5+1 باید مراقب باشند تا بیش از حد سخت گیری نکنند و مواضعشان بیش از اندازه از هم دور نشود، چون در آن صورت به هیچ وجه به توافق نمی رسند. اگر این اتفاق بیفتد شرکای اصلی ایالات متحده هم همانند چین و روسیه از این کشور دور خواهند شد. شرکای تجاری اصلی ایران در اروپا، آلمان، ایتالیا و فرانسه هستند، که در حال حاضر به دنبال توسعه ی تجارت با ایران هستند. این درحالی است که شرکت های مهندسی آلمانی به دنبال بازار جایگزین روسیه –که به خاطر تحریم های مربوط به اوکراین آن را از دست دادند- هستند. بنابراین اگر بریتانیا می خواهد روابطش با ایران همانند دیگر کشورهای اتحادیه اروپا باشد، نیازمند بازگشایی فوری سفارتخانه اش در تهران و سفارتخانه ایران در لندن می باشد.         

منبع: دیلی تلگراف / ترجمه : حسین هوشمند

انتشار اولیه : چهارشنبه 2 مهر 1393 / باز انتشار : دوشنبه 7 مهر 1393