از سکوت دیروز دلواپسان تا جنجال سفر روحانی به چین +تصاویر

عصرایران - به همان اندازه که "نقد سازنده" مورد احترام است ، "عقده گشایی" هایی که به عنوان نقد مطرح می شود، زشت و زننده است و نهایتاً هم به زیان کسی تمام می شود که می خواهد واقعیت های را وارونه جلوه دهد.

یکی از مصادیق این امر ، جوسازی خبری "از بیخ و بن دروغین" برخی رسانه های خاص است که بعد از 8 سال خود را به خواب زدن ، مثلاً بیدار شده و نگران وجهه ، اعتبار و آبروی ملی شده اند!

آنها این بار، استقبال از رئیس جمهور ایران در اجلاس "سیکا" که در شانگهای چین برگزار شد را دستمایه "کاردستی" رسانه ای شان قرار دادند و فریاد برآوردند که چه نشسته اید؟ وقتی رئیس جمهور ایران به چین رفت، همتای چینی اش به استقبال او نرفت و معاون وزیر خارجه به فرودگاه آمد و به ایران توهین شد! و سپس به وزارت خارجه کشورمان حمله کردند که چرا در برابر این بی احترامی سکوت کرده است؟! و توضیح دادند که: " همگان میدانند طبق پروتکل های بین المللی و کنوانسیون وین راجع به روابط دیپلماتیک، باید مقامی در سطح میهمان به استقبال او بیاید و در غیر این صورت توهین و تحقیر میهمان صورت گرفته است."

باید گفت که این افراد یا نمی دانند - که بعد از 8 سال حضور مستقیم و غیر مستقیم در دولت بعید است که ندانند - و یا خود را به جهالت زده اند و در فاز عقده گشایی هستند.

طبق پروتکل های دیپلماتیک، سه نوع عمده و اصلی سفر رسمی متصور است:

1 - سفر برای شرکت در اجلاسی است که در مقر دائمی یک سازمان بزگرار می شود. در چنین سفری، هیچ کدام از مقامات کشوری که میزبان مقر سازمان است، به استقبال مهمانان نمی رود.
به عنوان مثال ، وقتی اجلاس سران در سازمان ملل برگزار می شود، رئیس جمهور یا مقامات دیگر امریکایی ، تک به تک از همه حاضران در اجلاس استقبال نمی کنند زیرا سران کشورها، مهمان سازمان ملل هستند و نه مهمان آمریکا.
در این قبیل موارد، معمولاً سفیر کشور مهمان که درمحل اقامت دارد به استقبال می آید.



2 - گاهی یک کشور ، میزبان موقت یا دوره ای یک اجلاس است. مانند ایران که در آخرین دوره اجلاس سران عدم تعهد، میزبان بود یا چین که اخیراً میزبانی اجلاس "سیکا" را بر عهده داشت.
در چنین حالتی، یک هیأت مسؤول استقبال می شود که سطحی پایین تر از مهمانان دارد. این هیأت از مهمانان عالی رتبه در فرودگاه استقبال می کند کما این که هنگام برگزاری اجلاس عدم تعهد در تهران، رئیس جمهور ایران برای استقبال هیچ کدام از رؤسای جمهور و دیگر مهمانان به فرودگاه نرفت. در چین هم همین گونه بود و رئیس جمهور چین ، برای استقبال مهمانان سیکا به فرودگاه نرفت.

3 - دیدارهای دوجانبه ، وجه دیگر سفر سران است. در این صورت، یک مقام پایین تر به فرودگاه می رود و استقبال فرودگاهی را انجام می دهد و سپس استقبال رسمی، با حضور مقام همتا ، در مقر رسمی مهمان صورت می گیرد.
به عنوان مثال، وقتی در بهمن گذشته رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه، به ایران آمد ، امیر عبداللهیان ، معاون وزیر خارجه به فرودگاه رفت تا از او استقبال کند و صبح روز بعد، مراسم استقبال رسمی در کاخ سعدآباد با حضور اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور - که همسطح نخست وزیر است - برگزار شد.




یا وقتی پادشاه عمان به ایران آمد، وزیر خارجه ایران که در عرف دیپلماتیک مقامی سطح پایین تر از اوست در فرودگاه از او استقبال کرد و مراسم استقبال رسمی توسط عالیترین مقام اجرایی ایران یعنی رئیس جمهور در سعدآباد برگزار شد. همین طور  روحانی هنگام سفر به عمان، در فرودگاه مورد استقبال معاون نخست وزیر و وزیر خارجه عمان قرار گرفت و در کاخ سلطنتی، پادشاه عمان از او استقبال رسمی به عمل آورد.





سفر روحانی به چین

سفر اخیر روحانی به چین ، سفری دوجانبه نبود بلکه در گروه بندی سه گانه فوق در زمره سفرهای گروه دوم قرار می گیرد. بنابراین کاملاً طبق عرف بین المللی و مقررات دیپلماتیک، یک هیأت استقبال در فرودگاه از همه مهمانان از جمله رئیس جمهور ایران استقبال کرد. سپس با توجه به دیدار دوجانبه ای که بین رؤسای جمهور ایران و چین برگزار شد، رئیس جمهور چین در مقر رسمی ، شخصاً از روحانی استقبال رسمی کرد، رؤسای جمهور دو کشور از گارد تشریفات سان دیدند، نیروهای نظامی چین رژه رفتند و نهایتاً به عنوان عالی ترین نماد احترام در عرف بین اللملل، 21 گلوله توپ به احترام رئیس جمهور ایران شلیک شد. سپس رئیس جمهور چین ، به افتخار روحانی ضیافت ناهار داد.
همان طور که ملاحظه می شود ، بهترین نوع استقبال از رئیس جمهور ایران شد و عالی ترین سطح ممکنه در احترام به یک مهمان خارجی، در این سفر محقق شد.

نکته آن که قبل از هر گونه سفری ، همه جزئیات مانند این که چه کسی به استقبال می آید و ریز مراسم چیست توسط مسؤولان تشریفا ت و دیپلمات های دو طرف مورد بررسی و توافق قرار می گیرد و این گونه نیست که یک رئیس جمهور بعد از ورود به فرودگاه ، تازه متوجه شود که چه کسی به استقبال آمده است.

جالب این جاست که مدعیانی که می گفتند با استقبال فرودگاهی از روحانی به ایران توهین شد، مراسم استقبال رسمی و پرشکوه از روحانی توسط رئیس جمهور چین را به محاق سپردند و سخنی از عزت ایران نگفتند.

برای یادآوری تاریخی هم که شده، بد نیست به سکوت همین ها هنگام سفر احمدی نژاد به برزیل جهت شرکت در اجلاس زیست محیطی ریو+20 اشاره کنیم. آن هم هم دو جانبه نبود (مانند همین سفر روحانی به چین) اما هیچ کدام از مقامات حتی سطح پایین دولت برزیل به استقبال رئیس جمهور ایران نرفت و نهایتاً این رئیس نیروهای حفاظت فرودگاه بود که با احمدی نژاد دست داد و چند موتورسوار نظامی با کلاه کاسکت به او ادای احترام کردند و رئیس جمهور ایران هم متقابلاً با کادر فرودگاه و نیروهای حفاظت آنجا عکس یادگاری گرفت!



نکته قابل توجه اینجاست که قبل از این سفر ، رئیس جمهور برزیل برای شرکت در اجلاس جی 15 ( مشمول سفرهای بند دوم این نوشتار) به ایران آمده بود و وزیر خارجه ایران در فرودگاه به استقبالش رفته بود.


در آن زمان، از نظر آقایان مدعی که امروز دلواپس عزت ایران شده اند، اعتراضی صورت نگرفت ولی امروز که رئیس جمهور چین در مقر حکومتی این کشور عالی ترین سطح استقبال را از رئیس جمهور ایران به عمل می آورد و روحانی از نیروهای مسلح چین سان می بیند و به احترامش 21 گلوله توپ شلیک می کنند و به افتخارش ضیافت ناهار ترتیب می دهند و بعد از همه این تشریفات وارد گفت و گو می شوند، آقایان دچار دلواپسی شده اند و صد البته که ریشه این دلواپسی ها بر اهل خرد ، کاملاً عیان است.