موضوع موشک‌های بالستیک از مذاکرات حذف شود

کارشناس ارشد نظامی-امنیتی آمریکایی در انجمن کنترل تسلیحات تصریح کرد که فرایند توافق نهایی هسته ای با ایران باید به مسیر خود ادامه دهد و بنابراین موضوع موشک های بالستیک ایران باید از دستور کار مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵ حذف شود.

به گزارش خبرگزاری فارس، «گریگوری تیلمان»، کارشناس ارشد نظامی-امنیتی آمریکایی در انجمن کنترل تسلیحات موسوم به ACA، در مقاله ای که در پایگاه اینترنتی «دیفنس وان» منتشر شد، تصریح کرد که برنامه موشکی بعنوان یکی از موضوعات مهم در مذاکرات هسته ای ایران ظهور پیدا کرده است اما موشک ها موضوع اصلی به حساب نمی آیند بنابراین آمریکا و دیگر شرکای این کشور در گروه 1+5 (آمریکا،انگلیس،فرانسه،روسیه،چین بعلاوه آلمان) نباید اجازه دهند خواسته هایشان برای محدود کردن موشک های مسلح به کلاهک های متعارف، رسیدن به توافق نهایی با ایران را مسیر خارج کند.

وی ادامه داد، ایران تأکید دارد که برنامه موشک بالستیک خود را محدود نمی کند و آن را برای اهداف دفاعی می داند. روسیه نیز طبق گزارش رسانه های ایران از اظهارات «سرگئی لاوروف» وزیر خارجه روسیه، ظاهراً موافق این مسئله است که مسئله موشک ها نباید در دستور کار مذاکرات هسته ای قرار گیرد.

تیلمان تأکید کرد، اما با این وجود، مقامات دولت «باراک اوباما» رئیس جمهور آمریکا، می گویند که موضوع موشکی باید به نوعی در مذاکرات هسته ای جای داده شود و تأکید دارند که قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل در سال 2010، بر این اصل است که ایران هیچ گونه فعالیت مرتبط با موشک های بالستیک با قابلیت حمل تسلیحات هسته ای صورت ندهد.

وی ادامه داد که اعضای کنگره نیز حتی به دنبال بلوکه کردن توافق نهایی هستند که شامل اعمال محدودیت شدید بر موشک های بالستیکی ایران نباشد.

این کارشناس آمریکایی سپس به این قطعنامه اشاره کرد و گفت که قطعنامه 2010، به دنبال پرداختن به نگرانی های خاص در زمانی است که ایران به طور کامل به تعهداتش به پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای عمل نکند و در آن زمان لیست تحریم های قبلی علیه ایران را افزایش می دهد.

تیلمان گفت، وقتی ایران قابلیت خود در تولید مواد بمب هسته ای را افزایش دهد و در عین حال حاضر نشود با جدیت وارد مذاکره شود، در آن هنگام منطقی است که آمریکا و دیگر کشورها به دنبال محدود کردن موشک های با قابلیت هسته ای ایران باشند.

او در نتیجه گیری خود از این مطلب ادامه داد، اینکه به دنبال پیوند زدن ممنوعیت برنامه موشکی ایران با توافق نهایی هسته ای ایران و 1+5 باشیم، در واقع تکامل چشمگیری که در سه سال اخیر در زمینه برنامه هسته ای ایران به وجود آمده است را نادیده می گیرد. ممنوعیت فعالیت موشکی ایران هرگز قرار نیست که دائمی باشد، بلکه این ابزاری برای رسیدن به یک هدف است و آن رسیدن به شفافیت و تطابق ایران با مفاد توافق با 1+5 در خصوص برنامه هسته ای اش است.

بر اساس این گزارش، ایران برای دفاع و بازدارندگی تا حد بسیار زیادی به موشک های بالستیکی وابسته است و منابع مهمی را در بخش تولید و استقرار چندین موشک بالستیکی میانبرد، سرمایه گذاری کرده است و نه معاهده منع گسترش سلاح هسته ای (ان پی تی) که ایران عضوی از آن است و نه برنامه اقدام مشترک که اخیرا بین ایران و 1+5 در ژنو به امضا درآمد، هیچ گونه ممنوعیتی برای موشک های بالستیکی ایران به وجود نیاورده است و بعلاوه در سطح جهانی  هیچ گونه تعریف مورد قبولی وجود ندارد که شامل موشک هایی با قابلیت هسته ای شود.

بر اساس این گزارش، آخرین باری که جامعه بین الملل در موقعیت جلوگیری از پیدایش تهدید موشک با قابلیت هسته ای شدند، بعد از شکست «صدام حسین» رئیس جمهور معدوم عراق در سال 1991 بود. در ارتباط با آتش بس، بغداد از ساخت هرگونه موشک بالستیکی با بردی بیش از 150 کیلومتر منع شد و از نقطه نظر ایران، چنین ممنوعیتی، واگذاری تحقیرآمیز حقوق دفاع از خود به حساب می آید.

تیلمان تأکید کرد که احتمالات دیگری در خصوص کنترل چندجانبه تسلیحات برای کاهش نگرانی ها در زمینه گسترش تسلیحات هسته ای ناشی از نیروی موشکی ایران وجود دارد. می توان ایران را به پیوستن به معاهده لاهه در مورد جلوگیری از گسترش موشک های بالستیک  ترغیب کرد، در غیر اینصورت، ممنوع کردن آزمایش پرواز موشک ها بالستیک با بردی فراتر از از یک برد خاص از طریق در قالب محدودیت های چندجانبه منطقه ای عملی است نه اینکه از طریق محدودیت هایی که بعنوان بخشی از توافق هسته ای نهایی بر ایران تحمیل می شود. در واقع، ممنوعیت منطقه ای بر آزمایش و استقرار موشک های بالستیکی با برد بیش از 3 هزار کیلومتر در تهران و همچنین پایتخت های کشورهایی با تسلیحات هسته ای در خارج از این منطقه، مفید و سودمند است.

پایان این گزارش اینگونه است، که بهترین روش در حال حاضر اطمینان حاصل کردن از این موضوع می باشد که برنامه هسته ای ایران به اندازه کافی محدود و شفاف است که احتیاجی به محدود کردن برنامه موشکی ایران نیست. همانطور که «وندی شرمن» مذاکره کننده ارشد آمریکا در تیم 1+5 درماه فوریه گفت: اگر ما به یک اطمینان قابل اثبات برسیم که ایران نمی تواند به تسلیحات هسته ای دست پیدا کند، آن هنگام مکانیسم تحویل اهمیت چنان زیادی ندارد.

شناخت این تمایز مهم بین خود و ضروری یک راه حل کلیدی در رسیدن به یک نتیجه مطلوب در مذاکرات جاری هسته ای با ایران به حساب می آید.