توجیه حماس برای حرکت خالد مشعل

هفته گذشته، «تابناک» در گزارشی کوتاه، اعتراض مردم ایران را نسبت به هر گونه سفر احتمالی خالد مشعل، رئیس دفتر سیاسی حماس به تهران نشان داد که این گزارش بلافاصله با واکنش موسی ابومرزوق، معاون وی روبه رو شد.

وی در گفت وگو با المیادین اظهار داشت: خالد مشعل به اشتباه پرچم انقلابیون سوری را به دست گرفت.
 
حکایت دور افتخار زدن خالد مشعل با پرچم «تروریست های سوری» که موسی ابومرزوق همچنان آن ها را «انقلابیون» سوری می خواند، روایت تازه ای از مکر و حقه ای است که تنها در رفتار «اخوانی ها» دیده می شود. موسی ابومرزوق که خود نیز مانند مشعل، دستش به خون هزاران جوان شیعی آلوده است، در این مصاحبه می خواهد «اعلام برائت» کند، اما او نمی داند دیگر دوران «لاپوشانی» و «دروغگویی» گذشته است؛ هر چند هنوز هم «شارلاتان هایی» پیدا می شوند تا «عرض خود ببرند و زحمت دیگران بدارند».
 
او در این مصاحبه طولانی می گوید که جنبش حماس و سران آن هیچ رابطه سازماندهی شده ای با گروه های مسلح و به تعبیر خودش «انقلابی» در سوریه ندارند و هر کس به سوریه می رود، بنا بر تصمیمی فردی است؛ اما به این پرسش پاسخ نمی دهد، چگونه است که دولت «اسماعیل هینه» در غزه برای هر یک از اعضای حماس که به دست ارتش سوریه «به هلاکت» می رسند، مراسم رسمی تشییع و ختم برگزار و آن ها را در حکم «مجاهدان شهید» تکریم می کند؛ باز هم جناب ابومرزوق بگوید این تسلیت گفتن ها هم «اشتباهی» بوده است!

بی گمان گزارش هفته گذشته تابناک، به اندازه ای مستند و مستدل بود که عزت الرشق، یکی از سران حماس در صفحه فیس بوک خود اعلام کند که مشعل در اوضاع کنونی، قصد سفر به تهران را ندارد، ولی سخنان ابومرزوق تنها نشانه های فروپاشی اخلاقی گروهی بود که «نمک خورده و نمکدان شکسته اند» و حالا که از همه جا رانده شده و جایی ندارند، یاد یار قدیمی افتاده اند، ولی نمی دانند که این یار قدیمی هم «دو بار از یک سوراخ گزیده نخواهد شد» و برای سفر مشعل و یاران و انصارش هزار و یک شرط خواهد گذاشت.

موسی ابومرزوق، خالد مشعل و اسماعیل هنیه به خوبی می دانند همه آنچه حماس را «حماس» کرد، نه «عرضه»، «توان»، «قدرت» و «ایدئولوژی اخوانی» آن ها بود، بلکه آنچه آن ها را در صفحه شطرنج منطقه به چشم همه آورد، حضور «گردان های قسام» به عنوان یک گروه مقاومت سنی مذهبی بود که قرار و اساس برنامه آن ها آزادی فلسطین و قدس شریف بود نه تشکیل محور «اخوانی» با رهبری افرادی مانند محمد بدیع و خیرت الشاطر و محمد مرسی که سرچشمه «نفاق» در منطقه بوده و هستند.

حماس این روز ها هزینه قرار گرفتن در محور «امپریالیسم عثمانی» را می پردازد و این همان چیزی است که در فکر ارتجاعی «اخوانی گری» به شدت خود را نشان داده است. حال موسی ابومرزوق می خواهد بگوید که خالد مشعل «چوب به آن بزرگی را در پرچم استعماری تروریست های سوری که به دست گرفته بود، ندیده است» چه این که بخواهد در مورد ارتباط سازمانی حماس با تروریست های جبهه النصره و تیپ احفاد الرسول، حرف های خودش را تکرار کند و بگوید همه این مسائل «اشتباهی» بوده است.

با همه این تفاصیل، حماس برای بازگشت به دامان محور مقاومت، باید سه کار مهم را انجام دهد و دیگر «اشتباه» نکند:

۱ـ تغییر کامل کادر رهبری خود،
۲ـ اعلام رسمی از تغییر کامل در رویکرد سیاسی و
۳ ـ اعتراف کامل به فعالیت های ضد سوری و همکاری سازمان یافته با تروریست های فعال در این کشور.