نقشه اخوان برای آینده چیست؟

دیپلماسی ایرانی: مصر بعد از انقلاب یا کودتای مردمی علیه حکومت اخوان المسلمین که اگر ارتش نبود و حمایت های ضروری را انجام نمی داد، وارد نوعی از بی ثباتی و ناآرامی مفرط می شد، به سمت جنگ داخلی پیش نرفت. اما همچنان نگرانی از این مساله وجود دارد.

از یک سو جریان های اسلامی تندرو عملیات خود را علیه پلیس و نیروهای امنیتی و ارتش و نهادهای رسمی در سینا افزایش داده اند و از سوی دیگر فعالیت های خود را تا آن جا گسترش داده اند که شامل منطقه پیرامون کانال سوئز و شهرهای آن نیز شده است. هیچ چیز هم مانع آن نمی شود که توسعه فعالیت خود را به عمق مصر حتی قاهره گسترش ندهد. از این بابت می تواند گفت که شاید این مساله سبب شود تا مقام هایی که در راس قدرت ایستاده اند تحریک شوند که دست به یک معامله دو جانبه با اخوان المسلمین، که دومی اولی را غیر قانونی، سرکوبگر و دست نشانده می داند، بزند. به ویژه بعد از این که در جریان اعتراض های خود در رابعة العدویه و النهضه و کشته و زخمی های بسیاری که دادند، به همراه بسیاری دیگر از جریان های اسلامی به زیر زمین ها رفتند تا عملیات مسلحانه زیرزمینی را علیه دولت "کودتایی" آغاز کنند. مساله ای که غرب به شدت از آن می ترسد.

دشمنان اخوان همواره اظهارات یکی از رهبران این جریان، محمد البلتاجی را تکرار می کنند که در بالاترین منطقه اعتصاب کنندگان در مسجد رابعه العدویه عملیات امنیتی و نظامی علیه ارتش و پلیس در سینا را به کودتایی که علیه پرزیدنت مرسی و اخوان المسلمین انجام شد، ربط داد و خواستار احترام به قانون شد تا امنیت به شبه جزیره مصر باز گردد.

آیا رهبران اخوان المسلمین مصر این تصمیم بزرگ را می گیرند و برای برخورد با حکومت موقت به خشونت پناه می برند تا کودتا یا انقلابی دیگر در مصر یا حکومتی که به زودی در مصر به وجود خواهد آمد، انجام دهند؟

یکی از رهبران اخوانی مهم عربی اعتراف کرد که بعد از این که این جریان در مصر تشکیل شد تصمیم به استفاده از خشونت گرفت و انفجارها و ترورها و سازمان های مسلح سری تشکیل داد. مساله ای که با عث قلع و قمع و سرکوب آن برای دهه های طولانی شد. او همچنین اعتراف می کند که جماعت اخوان المسلمین در سوریه مشابه همین تصمیم را در اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد قرن گذشته میلادی اتخاذ کردند و این تصمیم خود را عملی کردند که باعث شد متحمل سرکوب های شدید شوند که آثار آن هنوز در آن کشور موجود است. همچنین سوریه وارد مرحله استبدادی مطلقی شد که رهبران آن از قومیت و عروبیت و وطن و دین و مذهب استفاده کردند تا اقلیت را بر اکثریت حاکم کنند و تلاش کنند تا این نظام را تثبیت و ابدی کنند.

اما همان رهبر اخوانی مهم تاکید می کند که بعد از این که آنها را از قدرت کنار گذاشتند، دو تصمیم مهم گرفتند؛ اول، رد خشونت و امتناع از ادامه آن و این تصمیمی است که امکان بازگشت از آن وجود ندارد حتی اگر شدیدترین سرکوب ها و قلع و قمع ها و ستم ها در حقشان اعمال شود. آنها به زندان افتادند اما زندان آنها را نترساند، در دادگاه های صوری مورد تعدی قرار گرفتند اما این تعدی باعث نشد تا از تصمیمشان بازگردند. اما دوم، تمسک بی بازگشت به شرع اسلام حتی اگر مورد شدیدترین رفتارها و فشارها قرار بگیرند. اما وقتی که سوریه دچار ناآرامی شد، همان رهبر اخوانی می گوید که اخوانی های موجود در سوریه نیز تحت همین فشار قرار گرفتند، هزاران نفر از اخوانی ها به همراه خانواده ها و نزدیکانشان زندانی شدند و مهاجرت کردند. اما هیچ کدامشان سازمان مسلح تشکیل ندادند و به سمت عملیات مسلحانه نرفتند. آنها می گویند که در عرصه سیاسی مصر فقط خودشان نیستند. اسلام گرایان دیگری نیز هستند که به عملیات نظامی معتقدند و در گذشته به آن پناه برده اند. اخوان همچنان معتقدند که باید به راهی که به آن اعتقاد دارند، پایبند باشند حتی اگر بنا باشد به خاطر افکارشان به زندان بیفتند.

پس این جریان های اسلامی ای که دست به خشونت می زنند، کیستند؟ جریانی که تحت پوشش اخوان خشونت می کنند و اخوان می گوید نه از آنها خواسته که دست به این کارها بزند و نه می تواند مانع از آن شود که آنها کارشان را نکنند. این فکری است که مقام های نظامی و امنیتی مصر بعد از بروز انقلاب و قبل از شروع تظاهرات رابعه العدویه و النهضه نیز از آن خبر داشتند.

درباره حماس فلسطین که شاخه فلسطینی اخوان است، چه می توان گفت؟ آیا به جریان های اسلامی در شبه جزیره سینا در فعالیت علیه ارتش و نهادهای امنیتی کمک می کند؟

نمی توانیم منکر شویم که رهبر اخوان باید خودش اخوانی باشد. اما به هر حال نوار غزه در اختیار جریان واقعا تندرویی است که تلاش دارد این منطقه را مکانی امن برای اسلام گرایان تندرو کند اما به هیچ وجه حاضر نیست جایی امن برای القاعده شود اگر چه در برخی احیان اندیشه هایش به القاعده نزدیک می شود.

آیا اعراب و اخوانی های اسلام گرا فکری برای قدرت فعلی در مصر امروز کرده اند؟ کسی نمی داند که واقعا چه در ذهن اخوانی ها می گذرد. آیا واقعا منتظرند که تحولی به سود آنها رقم بخورد؟ بهترین جواب برای این سوال ها این است که "خدا می داند" که مردان دینی این جریان چه تصمیمی برای آن گرفته اند و آینده از آن چه کسی خواهد بود.
 

منبع: النهار/تحریریه دیپلماسی ایرانی/11