محافظه کاری لبنانی ها در ابراز امیدواری به روحانی

دیپلماسی ایرانی: بسیاری از لبنانی ها امیدوارند که با آمدن رئیس جمهوری جدید ایران، حسن روحانی که او را از چهره های اصلاح طلب می دانند و می گویند که از چهره های باز ایران است و می تواند با غرب و شاید هم اعراب به توافقاتی برسد تا ایران را از انزوا خارج کند، تحول ایجابی ای در پرونده لبنان نیز حاصل شود. در همین چارچوب تماس هایی با روحانی از سوی عربستان سعودی انجام شد تا درباره برخی از امور چالش زا میان دو طرف بحث و تبادل نظر شود، مسائل مشترک بسیاری میان ایران و محیط اطرافش وجود دارد از جمله لبنان که پرونده آن بر روی میزهای مذاکرات همچنان قرار دارد و در دیدارها و کنفرانس های متعدد مطرح می شود بدون این که از اهمیت آن کاسته شود یا این که از اولویت مذاکرات خارج شود، کما این که تصور می کنیم یا این که تلاش می کنیم که تصور کنیم، به این باور رسیده ایم که لبنان قطعه سمی ای بر روی زمین است که چشم همه دنیا را به آن دوخته شده که دست هر کس به آن می خورد مشغولیت تازه برایش ایجاد می کند.

اما نگاه روحانی از دیگر نگاه هایی که در ایران وجود دارد، متفاوت است. برای همین تجدید نظر در سیاست های ویرانگری که احمدی نژاد، رئیس جمهوری سابق ایران پیش گرفت نیازمند بازیگر تازه ای است که نگاهی بازتر از گذشته داشته باشد، بدون این که نیاز به نیت یا توانایی برای ایجاد تغییرات ریشه ای در قضایای اساسی داشته باشد. باید یک سری صفت های تزئیینی برای درمان مسائل بی جهت بغرنج شده به کار ببرد که در حقیقت برخواسته از حاکمیت موجود نیز هست و به عبارت دیگر مورد تایید رهبر انقلاب اسلامی ایران است.

در ایران مطابق با قانون اساسی این کشور رهبر توانایی تببین سیاست های عالی کشور را دارد و می تواند روند سیاست داخلی و خارجی و رویکردهای آن را تعریف کرده و بر آن نظارت داشته باشد. این صلاحیت ها به رهبر توانایی داده که بعد از قانون اساسی صاحب بیشترین قدرت در کشور باشد، سیاست های کلان کشور را تبیین کند و دستور به اجرای آنها دهد، روحانی نیز مطابق با همین چارچوب فعالیت های خود را دنبال خواهد کرد. به عبارت دیگر هر گونه حرکت روحانی در سیاست خارجی زیر نظر مستقیم و در چارچوب دستورات قانونی رهبر ایران انجام خواهد شد. این تعریفی است که در قانون اساسی از اختیارات رهبر و رئیس جمهوری شده و هر کسی که به جای روحانی هم رئیس جمهور شود باید همین شیوه را ادامه دهد.

هر آن چه درباره سیاست خارجی ایران گفته می شود قابل انطباق با سیاست داخلی نیز هست. همان طور که محمد خاتمی، رئیس جمهور اسبق ایران گفت: «نباید انتظار معجزه از دولت روحانی داشته باشیم. از روحانی چیزی جز آن چه وعده داده است، نمی خواهیم و باید با احتیاط حرکت کنیم. نمی توانیم همین فردا از تورم و بیکاری ویرانگر خلاص شویم و شاهد تغییری شگرف در روابط خارجی مان باشیم.»

به این ترتیب می توانیم بگوییم که امیدواری ما نیز پیچیده است از یک سو نمی توانیم خواستار تغییرات ریشه ای از ایران شویم و از سوی دیگر شاهد تحولی مهم و عظیم در سیاست خارجی ایران خواهیم بود. نزدیکی ایران و عربستان گشایشی حقیقی در امور خاورمیانه و حتی بین المللی ایجاد می کند، اما این رویا دست نیافتنی است که گمان کنیم همه مشکلات پیچده و متراکم مذهبی یک شبه حل و فصل خواهند شد. به خصوص در پرونده سوریه که اختلافی مستحکم میان دو طرف بر سر آن وجود دارد و مهمترین این پرونده ها است.

بنابر این نمی توانیم به روی روحانی شرطبندی کنیم و بگوییم چون گشایشی در روابط ایران و عربستان حاصل می شود پس بسیاری از امور حل و فصل می شوند. به ویژه که تا زمانی که بخواهد دولت جدید آغاز به کار کند و در جایگاه حقیقی اش مستقر شود تا بهار آینده طول خواهد کشید و در این مدت ممکن است اتفاقات بسیاری به وجود بیاید و در طول این مدت خلائی حاصل شود. شاید مشکل لبنان نیز تا آن موقع طول بکشد و کشور همچنان شاهد نخست وزیر جدیدی نباشد.

منبع: النهار/تحریریه دیپلماسی ایرانی/11