این هم از مشتریان پر و پا قرص نفت ایران!

تابناک:پس از تحریم نفتی ایران، مشتریان آسیایی ـ که عمدتاً از اصلی ترین مشتریان نفتی ایران بوده و هستند ـ از تحریم های آمریکا با شرط کاهش واردات از ایران معاف شدند؛ اما گویا اکنون وضعیت تحریمی ایران، دستمایه ای برای این مشتریانی می شود که خواهان کاهش بهای در نفت ایران هستند؛ مشتریانی که اکنون پول نفت را نه به دلار که به پول محلی خود می پردازند.
به گزارش «تابناک»، دیروز خبرگزاری رویترز در مطلبی با نقل قول از یک منبع آگاه هندی اعلام کرد، هند در سال آینده می خواهد واردات نفت از ایران را کاهش دهد.

به ادعای رویترز، این منبع آگاه که نخواسته نامش فاش شود، اعلام کرده: در سال آینده، واردات نفت ما از ایران ۱۰ تا ۱۵ درصد کاهش خواهد یافت. اگر ایران قیمت ها را کاهش ندهد، کاهش واردات حتی بیش از این نیز خواهد بود، زیرا هم اکنون پالایشگاه های هند مشکل نقدینگی اساسی دارند.

رویترز در ادامه گزارش خود یادآوری کرده است، هم اکنون پالایشگاه های هند در حال دریافت دستورالعمل هایی برای کاهش واردات از ایران در آغاز سال ۲۰۱۳ ـ که زمان شروع قراردادهای جدید است ـ هستند؛ اما کاهش واردات به دلیل هزینه های بالا، اجتناب ناپذیر است.

نکته مهم در گزارش رویترز ـ صرف نظر از موضوع کاهش واردات نفت از ایران ـ این است که بهانه کاهش واردات، این بار نه تحریم و فشار آمریکا بلکه هزینه و بهای بالای نفت ایران است.

توضیح آن که میزان تقاضای نفت در ماه و سال برای پالایشگاه های هر کشور مشخص است و این میزان تقاضا در تعیین میزان واردات نفت هر کشور تأثیرگذار است. هند نزدیک ۸۰ درصد نفت مورد نیاز خود، معادل ۳. ۵ میلیون بشکه از تقاضای خود را از راه واردات تأمین می کند.
در نتیجه کاهش واردات هند از ایران، در صورت ثبات در تقاضای این کشور، به این معناست که این میزان کاهش، باید از جای دیگر و از سوی تولیدکننده دیگری تأمین شود.

با این تفسیر، گویا هند و پالایشگاه های این کشور به دنبال این هستند تا از شرایط تحریمی ایران سوءاستفاده کرده و نفت ایران را با بهای تخفیفی و ارزان تر از ارزش ذاتی آن خریداری کنند؛ کاری که «سینوپک چین» سال گذشته انجام داد و تحریم و از دست رفتن شماری از مشتریان نفتی ایران را دست آویزی برای دریافت نفت با بهای تخفیفی کرد.

باز هم جالب تر آن که اکنون چین و هند به دلیل تحریم های مالی ایران، پول نفت را یا با ارزهای محلی خود یعنی روپیه و یوان پرداخت و یا اقدام به تها تر نفت با دیگر کالاهای تولیدی خود می کنند! هم اکنون هر دو کشور، ایران را در فشار می گذارند تا نفت ایران را با بهایی پایین تر گرفته تا روپیه و یوان کمتری به ایران بدهکار باشند!

متأسفانه در این ماجرا، نباید چین و هند و دیگر کشور ها را ـ که رفتاری مشابه در پیش گرفته یا در آینده در پیش خواهند گرفت ـ مقصر بدانیم، بلکه مقصر اصلی رفتارهای خودمان است که با عدم کاربست مدیریت و دیپلماسی کارآمد، زمینه را به گونه ای فراهم می کنیم که شاید سرانجام ناچار شویم، سرمایه های کشور را به حراج بگذاریم!

مسلماً هند و چین در راستای منافع اقتصادی و سیاسی خود در شرایطی که بحران جهانی دامن گیر اقتصاد بسیاری از کشور هاست، به دنبال سوءاستفاده از ایران و شرایط کشور هستند، ولی متأسفانه ما بیشتر ادامه خرید نفت این کشور ها از ایران را با سر و صدای بلند فریاد و از آن به شکست تحریم ها یاد می کنیم.

غافل از آنکه در حال حراج سرمایه های کشور و تقدیم آن ها به کشورهایی هستیم که اگر مثلاً عراق با پنجاه سنت کمتر از نفت ایران، نیاز آن ها را تأمین کنند، حتی یک ساعت هم برای قطع واردات از ایران شک نخواهند کرد! بی گمان، نباید در این شرایط، اسیر بهانه ها و دستاویزهای مشتریان نفتی کشور شد؛ بنابراین، مدیریت دستگاه دیپلماسی و مسئولان نفتی کشور باید هشیاری و ذکاوت را در برخورد با این موارد در دستور کار گذارند.

مسلماً شرایط کشور ایجاب می کند که همچنان درآمدهای نفتی کشور و مشتریان خود و موقعیت خود را به عنوان یکی از تولیدکنندگان قدر نفتی در سطح جهانی نگه داریم؛اما هیچ عقل سلیمی حراج سرمایه های کشور را برای رسیدن به این هدف تأیید نخواهد کرد.