بحران جهانی در راه است

 خبرآنلاین: 2013 سال بحران های جدی جهانی خواهد بود. بحران قابل پیش بینی است و البته که رسما آغاز هم شده است. این مساله به شکل گریزناپذیری انتخابات آتی ریاست جمهوری را دگرگون کرده است. با اینهمه میت رامنی در سخنرانی اصلی خود که روز پنجشنبه هفته گذشته صورت گرفت سخن چندانی از این بحران به میان نیاورد. شاید باراک اوباما در قامت کاندید دموکرات ها در این حوزه بهتر عمل کند. اصلی ترین دلیل بحران در آب و هوای بسیار گرم تابستان امسال نهفته است. تقریبا 80 درصد از مناطقی که در نقشه جز خاک ایالات متحده به حساب می آید قحطی را تجربه می کند. روسیه و استرالیا نیز خشکسالی را تجربه می کنند. این خشکسالی خسارات فراوانی به محصولات کشاورزی زده است. پیش بینی می شود که میزان برداشت ذرت در سال جاری در امریکا به کمترین حد خود از 1995 تاکنون برسد.

در ماه جولای ، قیمت ذرت و گندم هرکدام با افزایش 25 درصدی روبه رو بود. امریکایی ها از درآمد خود پس از کسر مالیات تنها 10 درصد را هزینه انواع خوراکی ها می کنند. بر اساس آخرین نظرسنجی های موسسه گالوپ ، یک خانواده معمولی امریکایی تنها کمتر از یک سوم در آمد خود را خرج خرید محصولات غذایی می کنند. اما از کشورهای توسعه یافته که پا بیرون بگذاری متوجه می شوی که قیمت غذا اصلی ترین دغدغه اقتصادی بسیاری از مردم است. در کشورهای فقیر مردم نیمی از درآمد خود را خرج غذا می کنند و کلمه " غذا" در بسیاری از این کشورها به معنای صرفا نانی برای خوردن است. در فاصله بحران اقتصادی سالهای 2007 و 2008 ، سی کشور از مجموع کشورهای در حال توسعه از هایتی تا بنگلادش انقلاب نان را تجربه کردند. خشکسالی در روسیه منجر به تعلیق صادرات جو در سال 2010 شد.

دیوید فروم نویسنده این مطلب برای سی ان ان در این خصوص می نویسد: از روزهای جمال عبدالناصر تا به امروز دولت مصر برای خرید نان به شهروندان سوبسید پرداخت می کند. با اینهمه در اواخر دهه گذشته بود که دولت مصر حفظ قیمت جو را عملا غیرممکن دید. جمعیت مصر از 20 میلیون در سال 1950 به 40 میلیون در 1980 رسیده است و اکنون با جمعیت 80 میلیونی مصری ها در حوزه واردات گندم رتبه نخست را به خود اختصاص داده اند. افزایش بها در فاصله سالهای 2007 تا 2010 خارج از توان منابع دولتی حسنی مبارک بود. بر همین اساس بود که نان ارزان قیمت از خیابان های قاهره دور شد. در 18 آگوست جان بریدلی روزنامه نگار عربی که سالها در قاهره سکونت داشته است شرایط حاکم بر این کشور را توصیف کرد: محتوای مکالمه میان طبقه نخبگان با آنچه که محور کلام عامه مردم است بسیار متفاوت است. اصلی ترین مطالبه مردمی که به میدان تحریر ریختند درست مانند مردی که در تونس خود را به آتش کشید، دستیابی به چیزی برای خوردن بود.

اکنون اصلی ترین پرسش این است که اگر بهای مواد خوراکی در سطح جهانی باز هم افزایش پیدا کند، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ چین یکی از اصلی ترین کشورهایی است که از این داستان متضرر می شود. در تنها یک ماه یعنی جولای 2011 ، هزینه زندگی با افزایش 6 و نیم درصدی در این کشور روبه رو شد. تحولات جهان عرب در سال 2011 میلادی را بسیاری به انقلاب 1948 تشبیه می کنند. سالهای دهه 40 بدترین سالها از منظر کشت و درو مواد خوراکی برای اروپایی ها بود. مردم گرسنه همیشه عصبانی هستند و این مردم عصبانی هستند که دولت ها را از اریکه قدرت پایین می کشند.
آیا سال 2013 میلادی منجر به ناآرامی ها اجتماعی در برزیل ، اعتصاب در چین و انقلاب در پاکستان می شود؟ پاسخ را باید در افزایش و کاهش بهای کالاها یافت و لاغیر.