اتهام زنی بی اساس: پاسخ قاطع

دیپلماسی ایرانی: پس از حضور رییس جمهوری اسلامی ایران در جزیره ابوموسی و تاکید آن بر تثبیت حاکمیت ایران بر جزایر استراتژیک و خلیج فارس تنش بین دو کشور همسایه افزایش یافته است. وی در این سفر با ذکر دلایل و اسناد تاریخی، بار دیگر بر حاکمیت ایران بر سه جزیره مورد مناقشه با امارات تاکید داشت، البته سخنان وی با واکنش های عجولانه و غیرمسوولانه مقامات اماراتی روبرو گردید ، به طوری که شیخ عبدالله بن زاید آل نهیان در یک تحریف تاریخی سفر مقام ایرانی به ابوموسی را نقض حاکمیت خود خواند، این در حالی است که مقامات اماراتی علاوه بر جنجال رسانه ای به دلیل این سفر، تلاش نمودند با مساعدت شورای همکاری خلیج فارس ضمن دمیدن بر اختلافات منطقه ای ، این موضوع را تا حد مرز بحران بین المللی گسترش دهند. در رد ادعاهای اخیر امارات و تلاشهای همسویی برخی از متحدین منطقه ای و غربی باید ضمن یادآوری اسناد متقن و تاریخی در حاکمیت بی قید و شرط ایران بر جزایر سه گانه باید گفت: با توجه به این اصل که قرارداد منعقده بین رژیم شاه و امیر شارجه از سوی تمامی محافل بین المللی از جمله سازمان ملل متحد مورد تایید قرار گرفته ، بنابراین ادعای نقض حاکمیت امارات از سوی رهبران این شیخ نشین ادعای کذب است از سوی دیگر تناقض این گفتار که گویا شیخ نشین شارجه در زمان عقد قرارداد در موضع ضعف قرار داشته نمی تواند ادله ای محکمه پسند و حقوقی در اثبات حاکمیت اماراتی بر این جزیره ایرانی قلمداد گردد.

تجریه تاریخی نشان داده که امارات متحده همواره تلاش نموده است که برای حفظ وحدت و همبستگی داخلی با دشمن تراشی و تهدید آمیز خواندن اقدامات ایران ضمن همراهی و همگامی با طرح های امریکا از توانمندی های مالی – سیاسی شورای همکاری خلیج فارس هم در برخورد با این موضع استفاده کند، به طوری که می توان گفت در هیچ کشوری از جهان تهدیدات خارجی به اندازه امارات متحده به کنار گذاشتن اختلافات اعضای فدراسیون و نزدیکتر شدن آنها به یکدیگر به طور کلی یکپارچگی آن کمک نکرده است. اما آن چه امارات متحده را وسوسه می کند در این مقطع زمانی به فکر تکرار اتهامات بی اساس و به ظن خود به بازگرداندن جزایر سه گانه اقدام کند، علاوه بر تراشیدن دشمن خارجی جهت استحکام ساختار امارات برداشت نادرست از تحولات منطقه نیز می تواند باشد.

اشتباهی که شیخ نشین امارات می کند این است که گویا با حضور ناوگان جنگی امریکا و انگلستان و تشدید تحریم های اقتصادی و سیاسی علیه ایران به دلیل فعالیت های صلح آمیز هسته ای آن، این فرصت تاریخی به دست آمده است که با بهره گیری از مولفه های قدرت امریکا و متحدان آن شاید بتواند به ادعاهای پوچ و تاریخی خویش برای تصاحب بخشی از خاک ایران جامه عمل بپوشانند. اما باید گفت: غرب به رغم اقدامات ضد ایرانی در شورای امنیت سازمان ملل متحد، حاضر به پذیرش خواسته های اماراتی و دخالت آشکار نظامی در این قضیه نیست. از سوی دیگر ورود ایران به مذاکرات آتی استانبول با گروه 1+5 و احتمال انعطاف طرفین برای رسیدن به توافق و کاهش تنش های موجود سیاسی می تواند برای منافع این رژیم های نوپا خلیج فارس خطر آفرین باشد. لذا در چنین وضعیتی امارات با تحریک برخی از هم پیمانان منطقه ای خود در تلاش است که از فضای غبار آلود موجود برای امتیازگیری از ایران استفاده کنند. این در حالی است که ایران ثابت کرده است بر سر مالکیت تاریخی خویش بر سه جزیره خود حاضر به معامله با هیچ کشور ثالثی نیست و در صورت بروز هر گونه تنش و اقدام خارجی می تواند با تمام قوا از حاکمیت خویش بر این جزایر دفاع کند ، چنان که اوضاع در خلیج فارس متشنج شود بی تردید ایران نیست که تنها از این تنش ها آسیب می بیند بلکه کل منطقه می تواند  در صورت  تهدید ایران در معرض اسیب ونامنی قرار گیردو لذا به مصلحت امارات و حامیان آن نیست که به این تنش ها دامن زند.

به نظر می رسد که خام اندیشان شیخ نشین های شارجه – دوبی سخت فریفته اقدامات ایذایی غرب و اسراییل علیه ایران شدند در این مسیر ضمن همراهی و همگامی در اقدامات تحریک آمیز تلاش دارند که از طریق مشارکت در این طرح ها به رویاهای دست نیافتنی خویش برسند، از سوی دیگر باید گفت: این هذیان گویی روسای اماراتی در مورد جزایر ایرانی و تهدید همسایه شمالی خود با طرح ریزی و مدیریت عربستان صورت می گیرد چرا که پس از گسترش بهار عربی و تداوم خیزش های اسلامی در بحرین و شرق حجاز ، خاندان آل سعود احساس خطر بیشتری می کنند چرا که رژیم اقتدارگرای سعودی ، امیر نشین های کوچک خلیج فارس را در منطقه حوزه نفوذ خود می داند بطوریکه پس از ناکامی بحرین در سرکوب

قیام های مردمی، احتمال سرایت بحران به دیگر کشورهای منطقه دور از واقعیت نیست در این مسیر امارات متحده هم به رغم حمایت غرب و ریاض بدلیل ساختار سیاسی آسیب پذیرتر به نظر می رسد، لذا عربستان در قالب گسترش منازعه با ایران بدلیل پایداری مواضع آن در حمایت از ساختار سیاسی سوریه سعی دارد با ایده پان عربیسم ضمن حفظ نفوذ خود بر این شیخ نشین ها از گسترش نفوذ طبیعی ایران در منطقه هم جلوگیری کند.

با توجه به این حقایق دست کم نیمی از خلیج فارس متعلق به ایران است و حساس ترین بخش های راهبردی این منطقه (تنگه هرمز) در کنترل آن است، نادیده گرفتن منافع ملی و حق حاکمیت سرزمین بر بخش استراتژیکی خود نظیر جزایر سه گانه امری غیرقانونی و نامشروع است. نکته آخر این که، شرایط بحران موجود در منطقه ایجاب می کند که رهبران امارات خارج از فضاسازی های رسانه ای از صدور اتهامات واهی و تکراری علیه ملت ایران خودداری کند و اگر واقعاً درصدد رفع برخی از سوء تفاهمات در مورد سه جزیره ایرانی است می تواند از طریق گفتگو و رویه های دیپلماتیک به حل موضوع اقدام نمایند./12