چین الگویی تمام عیار برای پیونگ یانگ

این تغییر در ظاهر می توانست نقطه عطفی برای این کشور محسوب شود. چرا که در شرایط عادی این انتظار وجود دارد که وقتی رهبری جوان در یک کشور بر سر کار می آید حتما تغییراتی در کادر رهبری کشور ایجاد می کند، مسئولانی را عوض می کند و در نهایت تحولی را بنیاد می گذارد.

 مرگ کیم جونگ ایل با وجود این که قابل انتظار بود به هر حال تاحدی غیر مترقبه نیز محسوب می شد. چرا که «کیم جونگ اون» پسر کوچک او از سال 2010 یعنی کمتر از دو سال قبل برای جانشینی پدر در نظر گرفته شده بود و هنوز آمادگی و تجربه کافی برای اداره کشوری که درگیر بحران های بین المللی و مشکلات اقتصادی بوده است نداشت. بر این اساس به نظر می رسد در کوتاه مدت همچنان همان نهادهای قدیمی حزب کارگران کره خط دهنده اصلی سیاست های داخلی و بین المللی کره به رهبر جدید خواهند بود. بنابراین مرگ کیم جونگ ایل را نمی توان به عنوان نقطه عطف در نظر گرفت.

 ولی اگر گفتگوهایی که بین آمریکا و کره شمالی شروع شده است و تا حدودی به نظر می رسد که به توافقاتی هم دست یافته اند ادامه یابد ممکن است به عنوان نقطه عطفی محسوب شود. بر اساس این گفتگو ها قرار است کره شمالی از فعالیت های هسته ای فاصله بگیرد و آمریکا و دیگر متحدینش قول داده اند به کره شمالی کمک های غذایی کنند. البته بعد از این که به توافقاتی در این زمینه رسیدند در زمینه نحوه تقسیم مواد غذایی که به دست مقامات کره شمالی می رسد  آمریکاییها بحث هایی داشته اند که چندان مقبول مقامات کره شمالی قرار نگرفته است. مقامات آمریکایی معتقدند که این مواد غذایی باید تحت نظارت آنها بین مردم توزیع شود چرا که رده های بالای حکومتی کره شمالی اطمینانی نیست. آنها صحبت از فساد حکومتی می کنند و می گویند که ممکن است این مواد غذایی که به کره شمالی ارسال می شود به طور کامل به دست مردم عادی نرسد و بر این اساس اختلافات این توافق تا حدی دچار مشکل شد ولی باز هم دو طرف مشغول مذاکره هستند و به نظر می رسد که این کج دار و مریز رفتار کردن ادامه خواهد داشت.  

با این وجود به نظر نمی رسد که کره شمالی در وضعیتی باشد که همانند دفعات گذشته خیلی با وروق بازی فعالیت های هسته ای خود بازی کند. چرا که این کشور نیازهای اقتصادی شدیدی دارد و به طور جدی به مواد غذایی و دارویی نیازمند است. بر این اساس می توان انتظار داشت که کم کم این رهبر جدید دست به تحولاتی در آینده بزند و مسیر جدیدی را بپیماید. چندی پیش تعدادی تصاویر از رهبر جدید کره شمالی منتشر شده بود که نوع برخورد او با مردم را نشان می داد. کسانی که عکس ها را تفسیر کرده بودند معتقد بودند که نوع برخورد رهبر جدید کره شمالی شبیه پدربزرگ او است نه پدرش. پدر بزرگ او،‌ کیم ایل سونگ، بنیانگذار کره شمالی، نیزاز محبوبیت زیادی بین مردم  برخوردار بود. به نظر می رسد رهبرجدید کره شمالی نیزیک سری از رفتارها و اقدامات پدربزرگ خود را الگوی خود قرار داده است. اگر این گونه باشد و به این نحو پیش رود می توان پیش بینی کرد که رفته رفته می تواند محبوبیتی بین مردم به دست آورد و سپس دست به تغییراتی در کره شمالی بزند.نباید فراموش کرد که او سالهایی را در سوئیس و در محیط هایی بازتری از کره شمالی زندگی کرده است.

به راه افتادن موج تحولات دموکراتیک در خاورمیانه و انجام تحولات دموکراتیک در کشوری مثل برمه این سوال را ایجاد کرد که آیا امکان تحولات دموکراتیک در کره شمالی هم وجود دارد؟ یک تفاوت جدی برمه با کره شمال این است که در برمه اپوزیسیونی فعال بوده و آنگ سان سوچی،‌ رهبر مخالفان برمه پس از پیروزی در انتخابات عمومی سال ۱۹۹۰ در حصر خانگی بسر برده است و سالها به عنوان یک منتقد قدرتمند دولت در این کشور حضور داشته است. دریافت جایزه صلح نوبل در سال 1991 او را به یک شخصیت جهانی تبدیل کرد. در نتیجه وقتی تحولاتی در برمه صورت گرفت آنگ سان سوچی شروع به فعالیت کرد. اما در کره شمالی هیچ نشانی از وجود یک اپوزیسیون دیده نمی شود.