از اختلاف های اقتصادی تا همراهی های سیاسی

دیپلماسی ایرانی: الیزه میعادگاه نیکولا سارکوزی رئیس جمهوری فرانسه در مقام میزبان و دیوید کامرون نخست وزیر بریتانیا در جامه مهمان بود. قدرت های اروپایی درست در روزهایی که بحران یورو قاره سبز را در آغوش گرفته و عضوی ناخلف مانند یونان همه را به دردسر انداخته است با هم گپ و گفتگویی دوستانه داشتند. محور این مذاکرات از دغدغه های اروپایی بود تا پرونده سوریه و راهکارهای پیش روی دو کشور در خاورمیانه. فرانسه کشوری بود که در جیریان حمله به لیبی نقش پیش رو را بازی کرد اکنون در قبال بحران سوریه محتاط تر از پیش عمل می کند بویژه آنکه فرانسوی ها تا پیش از آغاز این بحران بی میل به برقراری رابطه حسنه با سوریه نبودند.
دیپلماسی ایرانی با دکتر پیروز ایزدی، کارشناس مسایل اروپا، درباره مباحث مطرح شده در دیدار سارکوزی و کامرون گفتگویی داشت که در زیر می‌خوانید:
 

با توجه به دیدار اخیر دیوید کامرون و نیکولا سارکوزی روابط فرانسه و بریتانیا را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
 

دو کشور فرانسه و بریتانیا هر دو از کشورهای عضو اتحادیه اروپا هستند، اما اخیرا درباره پیمان جدیدی که قرار است انضباط‌های مالی بیشتری را برای خروج از بحران یورو ارائه دهد، میان دو کشور اختلاف به وجود آمده و حتی درگیری لفظی هم میان سارکوزی و کامرون اتفاق افتاده بود؛ چراکه انگلستان مخالف تاسیس پیمان جدید است. به عبارت دیگر بریتانیا اعلام داشت که باید در چارچوب همان پیمان‌های گذشته برای خروج از بحران یورو اقدام کرد. اما این دو کشور بیشترین توان و ظرفیت نظامی را در داخل اتحادیه اروپا دارا هستند و نمونه همکاری دفاعی آنها را در مساله حمله به لیبی شاهد بودیم.
 

مباحث اصلی مطرح شده در این دیدار چه بوده است؟
 

در این سفر دو کشور بحث‌هایی را درباره سوریه و اینکه در مورد بحران در این کشور چه اقداماتی باید انجام دهند، مطرح شد. همچنین بحث مهم دیگری که وجود داشت بحث همکاری‌های هسته‌ای بود که بر این اساس انگلیس با مشارکت فرانسوی‌ها نیروگاه هسته‌ای را در انگلستان احداث خواهد کرد. این مباحث کل موضوعاتی بود که در این سفر با توجه به پیشینه آنها مورد بحث و بررسی قرارگرفت.
 

اشاره کردید که یکی از مباحث مطرح شده در این سفر موضوع سوریه بوده است، آیا انگلیس و فرانسه قصد دارند تا داعیه‌دار حل بحران سوریه در منطقه باشند؟
 

این دو کشور به دلیل آنکه تجربه‌ای در مساله لیبی داشتند، در مورد سوریه نیز امکان‌سنجی می‌کنند. قطعنامه‌ای در مجمع عمومی در مورد سوریه تصویب شده است که امکاناتی از طریق آن قطعنامه فراهم شده تحت عنوان اقدامات و کمک‌های بشردوستانه و رساندن غذا به افرادی که ترک خانه‌های خود را در اثر نزاع‌های داخلی کردند. این مباحث از جمله مسایلی است که میان دو کشور انگلیس و فرانسه صورت گرفته است. اما هم اکنون درمرحله امکان‌سنجی برای اقدامات بعدی هستند.
 

تا چه اندازه می‌توان به توان فرانسه و انگلیس برای حل بحران‌های منطقه امیدوار بود؟
 

همان‌طور که گفته شد پشتوانه نظامی که این دو کشور دارند آنها را ترغیب می‌کند تا در حل بحران‌هایی که به نیروهای نظامی متکی ‌است با یکدیگر همکاری داشته باشند و به دلیل آنکه در اروپا تنها انگلیس و فرانسه هستند که از نیروی نظامی قابل‌توجهی برخوردار هستند، بنابراین اگر اروپا قصد داشته باشد که در صحنه بین‌الملل نقش فعالی ایفا کند، این دو کشور هستند که باید پیشگام این حرکت باشند. چراکه دیگر کشورهای اروپایی کشورهایی کوچکی هستند که یا ظرفیت انجام چنین ماموریت‌هایی نداشته و یا نیروی نظامی کافی برای ورود به حل این بحران‌ها ندارند.
 

در این دیدار گفته شده بود که در هیچ زمانی روابط بریتانیا و فرانسه تا این اندازه مستحکم نبوده است، با توجه به وجوداختلاف‌ها تحلیل شما از این گفته چیست؟
 

طرح چنین مسایلی بیشتر در مقابل دوربین است و به طور معمول سران کشورها در زمان ملاقات‌ها و دیدارها چنین مسایلی را مطرح می‌کنند. اما در حقیقت میان دو کشور اختلافاتی به ویژه در ارتباط با اتحادیه اروپا وجود دارد. همانطور که می‌دانید فرانسه جزو منطقه یوروست، اما انگلستان خارج از این منطقه است و در نتیجه علاقه‌ای ندارد که یک سری تعهدات در ارتباط با حل بحران یورو را بپذیرد. حتی باید گفت که این اختلاف‌ها اساسی است. اما آلمان و فرانسه در این خصوص به هم نزدیک شدند و راه‌حل‌هایی را برای نجات بحران یورو ارائه کرده‌اند، اما انگلستان از این معرکه به دور است و حتی قرار بر این شد که پیمان جدید نیز بدون تصویب انگلستان به امضاء برسد، که این مساله اتحادیه اروپا را نیز تا اندازه‌ای تهدید می‌کند.

در پایان و برای نتیجه‌گیری می‌توان گفت که در مسایل دفاعی و نظامی انگلستان و فرانسه به سمت همکاری‌هایی پیش‌رفتند اما در مورد مسایل اقتصادی اختلاف آنها همواره عمیق‌تر می‌شود. چراکه در مسایل اقتصادی منافع متفاوتی دارند و انگلستان که در منطقه یورو نیست، قصد ندارد که هزینه‌ای را برای نجات یورو بپردازد. اما آلمان و فرانسه کشورهایی هستند که از یورو منتفع شدند و در این شرایط بحرانی هم باید هزینه نجات آن را این کشورهای بیشتر پرداخت کنند.    
 

تهیه کننده: تحریریه دیپلماسی ایرانی/ 14