مجله هفته/ نابودی در ۹ دقیقه

دیپلماسی ایرانی: این مقاله بر دو محور "دلایل فقهی ضرورت حمله به اسرائیل" و "ابعاد تاکتیکی حمله نظامی ایران به اسرائیل" تنظیم شده و گفته شده است که محورهای سیاسی و تبعات اقتصادی حمله نظامی ایران به اسرائیل در فرصت های بعدی منتشر خواهد شد. نکته دوم اینکه می نویسد، حمله نظامی به اسرائیل شامل ۲ پرده و ۸ گام است و در این طرح تنها گام اول از پرده اول از حمله نظامی ایران به اسرائیل بیان می شود و توضیح کامل ۸ گام این حمله در زمان مقتضی منتشر خواهد شد. نکته سوم و مهم تری که نویسنده مورد تاکید قرار داده، این است که این طرح تنها نظر شخصی نویسنده آن (علیرضا فرقانی) است و از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران هیچ گونه ضمانتی بر پذیرفتن و اجرای آن وجود ندارد.

ما در اینجا به دلیل حجم زیاد مقاله از بخش نخست آن می گذریم و تنها عناوین آن را برمی شمریم: دلایل فقهی ضرورت حمله نظامی ایران به اسرائیل، جهاد، جهاد ابتدایی، جهاد ابتدایی لزوما نیازی به اذن معصوم ندارد، جهاد دفاعی، حمله نظامی ایران به اسرائیل مصداق جهاد ابتدایی نیست و...

اما در ادامه به آنچه "ابعاد تاکتیکی حمله نظامی ایران به اسرائیل" خوانده شده می پردازیم؛ با این توضیح که برخی قسمت های مقاله صرفا به دلیل رعایت ایجاز حذف شده است.

حمله به اسرائیل باید تا پایان دولت دهم انجام شود

نویسنده مقاله درباره ابعاد تاکتیکی حمله نظامی ایران به اسرائیل می نویسد: اسرائیل برای حمله به ایران نیازمند اجازه، هماهنگی و کمک امریکا و غرب می‌باشد. ایران باید در زمان کنونی که غرب و امریکا در وضعیت انفعال قرار دارد اسرائیل را نابود نماید. به دلیل مشخصات منحصر به فرد دولت آقای دکتر احمدی‌نژاد و بیداری اسلامی کشورهای منطقه متاثر سیاست های نظام و دولت دهم جمهوری اسلامی ایران؛ حمله نظامی ایران به اسرائیل باید در زمان کنونی و تا قبل از سال ۲۰۱۴ پایان دولت دهم انجام شود. لذا مبتنی بر دکترین دفاع پیش دستانه بایستی اسرائیل را طی ضربه اول و ضربه نهایی مورد حمله نظامی سنگین قرار داد. در گام اول از پرده اول حملات نظامی ایران به اسرائیل باید نقاط صفر زمینی اسرائیل مورد انهدام قطعی قرار گیرد. برای این منظور ایران می تواند از موشک های دور برد استفاده کند. از شرقی ترین نقطه ایران تا غربی ترین نقطه اسرائیل حدود ۲۶۰۰ کلیومتر می باشد. اهداف استراتژیک در عمق خاک اسرائیل با موشک های متعارف ایران قابل دسترسی است. 

برخی نقاط مهم اسرائیل که باید مورد حمله قرار بگیرد

در ادامه مقاله می خوانیم: اسرائیل تنها کشور عمدتاً یهودی در جهان است بر پایه آخرین سرشماری، سازمان مرکزی آمار اسرائیل، این کشور در حدود هفت میلیون و ۵۰۰ هزار تن جمعیت داشته‌است که در حدود پنج میلیون و ۷۰۰ هزار نفر از ساختار جمعیتی آن را یهودیان تشکیل داده‌اند. و مابقی ساختار جمعیتی از مسلمان‌ها، مسیحیان، دروزها و سامریون تشکیل شده‌است. هم‌چنین بزرگ‌ترین بخش از اقلیت‌های قومی را شهروندان موسوم به عرب اسرائیلی تشکیل می‌دهند. 

ساکنین تل آویو، اورشلیم و حیفا را حتی با موشک های شهاب ۳ هم می توان مورد هدف قرار داد. تراکم و میزان جمعیت این سه نقطه که با کمترین فاصله از هم قرار دارند نزدیک ۶۰% از مردم اسرائیل را تشکیل می دهد. لذا می توان با موشک سجیل زیرساخت ها من جمله تاسیسات نیروگاهی، سوختی، آب و فاضلاب، حمل و نقل و ارتباطات و در مرحله بعدی با موشک های شهاب۳ و قدر و عاشورا فضای مسکونی شهر را تا انهدام قطعی مردم اسرائیل مورد حمله قرار داد.

انهدام زیرساخت های اسرائیل

انهدام زیرساخت های اسرائیل مانند ایستگاه های راه آهن، فرودگاه ها و تاسیسات هسته ای و اتمی با موشک های سجیل بایستی در دستور کار قرار بگیرد. ایران در ده سال قبل از این با موشک هایی که در دسترس داشت قادر به انجام این عملیات در عمق خاک اسرائیل بود. 

انهدام پایگاه های اتمی اسرائیل

نیروگاه هسته ای «رافائل» نیز از قدیمی ترین نیروگاه های اسرائیل است. این نیروگاه مرکز اصلی مهندسی اتمی اسرائیل به شمار می رود. نیروگاه اتمی «عیلبون» دیگر نیروگاه اتمی اسرائیل است که در زیر زمین روستای «نبرین» قرار دارد. ساکنان این روستا سال ۱۹۴۸ مجبور به مهاجرت شدند. این نیروگاه انبار تسلیحات تاکتیکی هسته ای اسرائیل است. اسرائیل در کلاس موشک هایی با قابلیت حمل کلاهک اتمی، موشک میان برد و دوربرد زمین به زمین «اریحا» را که موشکی تاکتیکی است در آنجا نگه داری می کند. برد این موشک ها بین ۵۰۰ تا ۱۴۸۰ کیلومتر است. 

به گزارش روزنامه یدیعوت آحارونوت، رون بن یشال تحلیلگر مسائل نظامی صهیونیستی گفته بود: "هیچ جایی در اسرائیل نیست که در تیررس موشک های ایران نباشد. رون بن یشال گفت: هرچند انبارهای موشکی اسرائیل از لحاظ کمی و کیفی پیشرفته هستند اما تعداد موشک های موجود در آن که به ۱۰۰ هزار فروند می رسد همواره در تیررس موشک های ایران است." 

اهدافی مانند نیروگاه اتمی دیمونا واقع در مرکز تحقیقات هسته ای نقب از جمله این اهداف می باشند. دیمونا مهم ترین نیروگاه هسته ای اسرائیل به شمار می رود که متشکل از ۱۰ ساختمان با حدود سه هزار نفر دانشمند و کارشناس فنی است. کارخانه آزمایش پلوتونیوم اسرائیل نیز در آنجا قرار دارد. 

سایت هسته ای اسرائیل برای تولید سوخت های با غنای بالای ۹۰% برای کلاس های هسته ای موشکی و بمب های هسته ای می باشد. آزمایشگاه مشترک آمریکا و اسرائیل برای آزمایش عملیات سایبری بر علیه تاسیسات هسته ای ایران نیز در دیمونا می باشد.

انهدام پایگاه های هوایی اسرائیل

اسرائیل دارای ۱۲ فرودگاه می باشد که تنها سه فرودگاه آن مسافربری می باشد و مابقی پایگاه های نیروی هوایی رژیم صهیونیستی است. پایگاه هوایی SedotMikha محل استقرار موشک های بالستیک جریکو می باشد که در جنوب شرقی پایگاه هوایی Tel Nof محل استقرار هواپیماهای اف۱۵ مجهز به تسلیحات هسته ای قرار دارد. پایگاه هوایی Ramon نیز هواپیماهای اف۱۶ را نگهداری می کند.

انهدام شناورهای سطحی اسرائیل

انهدام نیروهای سطحی و زیر سطحی کشتی های پشتیبانی ارتش اسرائیل به سه روش امکان پذیر است: 

۱- توسط حملات موشکی در دریاهای تحت نفوذ جمهوری اسلامی 

۲- توسط گروه های عملیات ویژه در تمامی نقاط جهان 

۳- مین های دریایی که انواع مختلفی دارد و شامل نمونه های مغروق و کنترل از راه دور است. این سلاح می تواند توسط قایق ها و زیردریایی های ایرانی در آب های اطراف اسرائیل کار گذاشته شود و در صورت لزوم به کارگیری شود.

موشک هایی که [با آنها] می توان اسرائیل را از بین برد

در این گزارش به معرفی مختصر موشک های میان برد و دور برد بالستیک کشور می پردازیم که توانایی رسیدن به محدوده غده سرطانی منطقه یعنی رژیم اشغالگر قدس و نابودی مطلق آن را دارند.

 پس از آزمایش موشک شهاب ۳ در سال ۱۳۷۷ و اعلام مشخصات آن از جمله برد در حدود ۱۳۰۰ کیلومتر، نگاه دشمنان به توانایی موشکی ایران تغییر کرده و کم کم آرامش از میان نظامیان و بعدها سیاسیون صهیونیست به آرزویی برآورده نشدنی تبدیل شد. زیرا ارائه نمونه های جدیدتر، دوربردتر و دقیق تر از خانواده موشکهای شهاب۳ نشان دهنده رسیدن ایران به سطوح بالای فناوری موشکی داشت که نوید محصولات مخوف تری را در آینده می داد.

موشک شهاب۳

شهاب۳ در ادامه روند توسعه موشک های شهاب-۱ و ۲ و با رویکرد اعمال تغییرات طراحی در سامانه های مختلف بوجود آمد. شباهت های زیادی از نظر فن آوری بین شهاب ۲ و ۳ وجود دارد، اما شهاب۳ پیشرفته تر بوده و از نظر الکترونیک با فن آوری جدید و رایانه هدایتی پیشرفته از نظر سخت افزار و نرم افزار در ساخت آن استفاده شده است. برد این موشک بیش از ۱۳۰۰ کیلومتر عنوان شد که به معنای توانایی رسیدن به سرزمین های اشغالی فلسطین در صورت شلیک از نواحی غربی کشور بود. 

نمونه های مختلفی از شهاب۳ تولید شده و به خدمت نیروهای مسلح کشور وارد شد که از نظر برد و زیرسامانه ها ارتقاء یافته اند اما همگی یک مرحله ای سوخت مایع بوده و از سامانه هدایت اینرسیایی برخوردارند. کلاهک آخرین نمونه های شهاب۳ از نوع جدا شونده است که پس از رسیدن به قوس نزولی در ارتفاع مناسب از بدنه موشک جدا شده و به سمت هدف ادامه مسیر داده و باعث ناتوانی دشمن در انهدام آن می شود. 

همچنین انواع مختلف کلاهک از جمله کلاهک بارانی روی این موشک قابل بکارگیری است. طول این نمونه ها حدود ۱۶.۵ تا ۱۷ متر بوده و برد آنها تا ۱۸۰۰ کیلومتر در نمونه های نهایی عنوان شده است. جرم کلاهک آنها نیز تا ۱۰۰۰ کیلوگرم برآورد شده است. با توجه به اینکه کمترین فاصله از نواحی غربی ایران تا دورترین نقطه در سرزمین های اشغالی به ۱۲۰۰ کیلومتر نمی رسد خانواده شهاب۳ تهدیدی کاملاً جدی برای هر متجاوز و دشمن محسوب می شود.

عاشورا

این موشک بر اساس موشک شهاب۳ ساخته شده و از نوع سوخت مایع و دوربرد است. شکل ظاهری کلاهک این موشک مانند آخرین نمونه های شهاب سه دارای کاهش قطر در قسمت های بالاتر است. در این موشک از زیرسامانه های بومی استفاده شده و قابلیت حمل چند نوع سر جنگی از ویژگی های این موشک است. منابع داخلی برد این موشک را ۲۵۰۰ کیلومتر عنوان کرده اند هر چند که کارشناسان خارجی ۲۵ تا ۵۰ درصد برد بیشتری را برای آن متصور هستند. با توجه به نزدیک بودن ابعاد این موشک و شهاب۳، استفاده از سامانه های پرتاب قبلی برای بکارگیری آن مقدور است. این برد برای هدف قرار دادن دورترین نقطه در فلسطین اشغالی از نیمه شرقی هم کشور کافی است.

قدر

موشک قدر۱ که در سال ۱۳۸۶ معرفی شده در ادامه توسعه موشک های دوربرد سوخت مایع شهاب به تولید رسید و در واقع یکی از نمونه های خانواده شهاب محسوب می شود. برد این موشک تک مرحله ای در حدود ۲۰۰۰ کیلومتر عنوان شده و از ویژگی های آن زمان کوتاه تر آماده سازی آن در مقایسه با موشک های قبلی است. بدین تریب سرعت واکنش این موشک بالاتر است. نمونه هایی از این موشک مجهز به کلاهک خوشه ای نیز معرفی شده که کلاهک این موشک ها نیز از نوع جدا شوند است. نوع قدر F طولی برابر با ۱۵.۸۶ متر و بردی در حدود ۱۹۵۰ کیلومتر و هدایت اینرسیایی دارد.

سجیل

موشک سجیل نیز مانند قدر و عاشورا در نیمه دوم دهه ۱۳۸۰ خورشیدی معرفی شده و برخی آنرا برترین موشک بالستیک ایرانی می دانند. گواه این مدعا اعتراف کارشناسان خود دشمن در نبود مشابه خارجی برای سجیل است. سجیل اولین موشک دوربرد سوخت جامد ایران و به احتمال بسیار بالا خط شکن موشک های ایرانی در جهت محو اسرائیل از روی نقشه (در صورت نیاز به استفاده از عامل نظامی) خواهد بود. این به دلیل سامانه پرتاب متحرک با قابلیت حمل موشک آماده پرتاب است. 

این موشک به دلیل استفاده از سوخت جامد به سرعت و ظرف چند دقیقه آماده پرتاب شده و پس از شلیک نیز پرتابگر آن به سرعت محل را ترک می کند. این ویژگی باعث کاهش احتمال نابودی موشک قبل از پرتاب می شود. همچنین به دلیل شتاب بسیار بالای سجیل امکان ردگیری آن برای دشمن در فازهای اولیه پرتاب بسیار کم و عملآً شانس دشمن برای انهدام سجیل در طی پرواز ناچیز است.

 برد سجیل نیز ۲۰۰۰ کیلومتر عنوان و تاکنون در دو نمونه سجیل ۱ و ۲ معرفی شده که خود نشانگر تلاش صنایع مربوطه برای بهسازی آن است. این موشک از نوع دو مرحله ای بوده که پس از اتمام سوخت مرحله اول، این بخش از موشک جدا شده و مرحله دم روشن می شود. با اینکار بخشی از جرم بدنه که خالی شده و باز اضافه محسوب می شود از موشک جدا شده و به افزایش برد کمک می کند.

ایران در کمتر از ۹ دقیقه اسرائیل را نابود می کند

سجیل جزو موشک های از مجموعه موشک های بالستیک کشور است که با خروج از جو و طی مسیر در چنین ارتفاعی به داخل جو بازگشته و با سرعت حدود ۱۰ تا ۱۲ ماخ(حدود۳۴۰۰ تا ۴۰۸۰ متر بر ثانیه) به سوی هدف سرازیر می شود که انهدام آنرا برای تمام سامانه های دفاع هوایی موجود ناممکن کرده است. این نکته نشانگر پیشرفت فناوری موشکی کشور در رسیدن به چنین دستاورد مهمی است. همچنین فناوری سوخت جامد مرکب که در این موشک استفاده شده علاوه بر ویژگی های رانشی مطلوب، عمر انبارداری بالایی را نیز برای این موشک به دنبال دارد.

چرا امکان استفاده از سیستم های ضد موشکی علیه ایران وجود ندارد؟

موشک ۲۳۶۲۳ کیلوگرمی سجیل، در زمان ۸۳۵ ثانیه(۱۳ دقیقه و ۵۵ ثانیه) به بیشینه برد خود می رسد. این موشک طولی در حدود ۱۷.۵۷ متر، ۱.۲۵ متر قطرو سر جنگی به جرم ۵۰۰ کیلوگرم از نوع جدا شونده دارد که این دو ویژگی یعنی حجم کوچک هدف و سرعت باالای آن؛ احتمال موفقیت دشمن را در استفاده از سیستمهای ضد موشک خود به حداقل می رساند. سامانه های هدفگیری ناوبری و هدایت سجیل دقت بسیار بالایی را برای آن به ارمغان آورده اند که برای این موشک ارزش عملیاتی زیادی را ایجاد کرده است. 

موشک سجیل ۲ از سوخت جامد استفاده میکند که نسل جدیدتری از سوخت موشک به شمار میرود. همچنین این موشک از سرعت و دقت بیشتری در برخورد با هدف بهره برده و از عملکرد منحصر به فردی در سیستم ناوبری به نسبت دیگر موشکهای زمین به زمین ایران برخوردار است. 

موشک های سوخت مایع با توجه به نیاز به شارژ شدن سوخت در مخازن پیش از پرتاب، زمان آماده سازی زیادی دارند. در این حالت امکان شناسایی موشک پیش از پرتاب وجود دارد. برای رفع این مشکل از سال ها پیش سیلوهای زیرزمینی برای پرتاب موشک های بالستیک در نقاط مختلف کشور ساخته شده می توان موشک شارژ شده و آماده شلیک را تا چند ماه در آنها نگاه داشت. 

با توجه به تعداد زیاد این سیلوها پس از رسیدن زمان تخلیه هر موشک، تعداد زیادی موشک دیگر در سایر سیلوها وجود دارند که آماده پرتاب هستند. بدین ترتیب از موشک های سوخت مایع کشور نیز می توان برای حمله اولیه به دشمن استفاده نمود. 

تمامی موشک های بالستیک نامبرده از نظر سامانه های هدایت و برای کاهش بازتاب راداری بهسازی شده آماده شلیک به سوی دشمن هستند. از نظر تعداد به اذعان کارشناسان خارجی تعداد موشک های ایرانی شلیک شونده به اسرائیل در هر روز ده ها فروند و برای چند ماه می تواند، باشد.